मायबोली वरच एकदा सायकलींग बद्दल एकदा वाचले आणि उत्साहाने सायकल विकत आणली त्या घटनेला आता ५-६ वर्षे झाली असतील , पण या एका छोट्याशा गोष्टीने माझे आयुष्यच बदलून गेले , हा सायकलींग चा प्रवास मोठा असला तरी तो प्रकाशचित्र रुपाने आणि त्यावर मला सुचलेल्या काहि ओळींनी आपल्यासमोर थोडक्यात मांडण्याचा प्रयत्न करत आहे .
प्र.चि.१
हिमालय - लहानपणी बर्फाचे घर असा अर्थ कळल्यापासून कमालीची उत्सुकता लागलेला शब्द. हिमाचल प्रदेशात फिरण्यासाठी जाणे झाल्यामुळे ही उत्सुकता जरी काहीशी कमी झालेली होती तरी त्याच्या कुशीत शिरायची इच्छा अजून अपुरीच होती. सह्याद्रीत फिरणे होत असले तरी त्याच्यापेक्षा बलाढ्य असणाऱ्या पर्वतराजाच्या अंगाखांद्यावर खेळणे झाले नव्हते.
खरं म्हणजे अमेरिकन संस्कृतीमध्ये काही वर्षं घालवलेली असल्याने व्हिएतनाम म्हटलं, की युद्धाचीच आठवण होते. माझ्या एका प्राध्यापकांना युद्धविरोधी निदर्शनांत अटक झाली होती म्हणूनही असेल. खरंतर इतक्या सुंदर देशाबद्दल विचार करताना युद्धाची आठवण येणे ह्यासारखा दैवदुर्विलास वगैरे नाही. मी पोचलो, तो नववर्षस्वागताचा आठवडा. 'टेट' हा इथला वसंतागमनाचा सोहळा. आपल्या चैत्रासारखा. बर्याच पूर्व आशियाई देशांत हा वसंतागमनाचा सोहळा चांद्र नववर्षानुसार जानेवारी/फेब्रुवारीमध्ये असतो. चिनी ल्युनार न्यू यिअर वगैरेची कल्पना होती. तसा इथे हा टेट. पण 'हॅपी टेट' वगैरे म्हणत नाहीत.
मूळ विषयाकडे वळण्यापूर्वी २०१५ पर्यंत मी केलेल्या ट्रेकिंगविषयीची माहिती-
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
मी कोप-यातल्या खांबाला टेकून उभी होते.
त्यामुळे स्टेशनच्या मागचे झाड माझ्या डोळ्यासमोर होते. ते अंधारात दिसले नव्हते.
तसेच नेमके कोणते झाड हे पण नव्हते समजले.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
पार्थो घोष खूप कमी बोलतो. इतक्या वेळात त्याने एखादेच वाक्य बोलले असेल.
त्याने गिटार आणले होते. विनाकारण बोलण्याने आवाज खराब होतो. त्यापेक्षा रियाज करावा, गुणगुणावं असं त्याचं मत होतं.
आत्ता पण त्याने मला उगीचच्या उगीच बडबड करणे कमी कर म्हणून दम दिला.
मी म्हणाले मग अशाने मी मरून जाईन.
"तुम नही सुधरेगा. तुम्हारी वजह से हमको भी बोलने का रोग लग जायेगा "
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )
( मोठ्या कादंबरीच्या लेखकांची चिकाटी, बैठक याची महत्ता मला समजली. सलग लिखाणाशिवाय असं काम होऊ शकत नाही. माझ्यासारखीला दर वेळी मनाने पुन्हा तिथे हजर झाल्याशिवाय काही पुढचा भाग लिहीता येत नाहीये. त्यामुळे होत असलेल्या उशीराबद्दल दिलगीर आहे. आता शेवटाकडेच वाटचाल आहे. टिकून राहील्याबद्दल सर्वांचे आभार)
आमच्या गाड्या बेगुनकोडॉरला थांबल्या. एक हायर केलेली आणि एक खासगी.
इथे मोकळा टापू होता. शेती आणि झाडी. तुरळक घरं होती.
(या आधीच्या भागासाठी कृपया इथे टिचकी मारावी )