patankar

माव्याची पुडी अशीच पडून राहिली

विजारीच्या खिशात तिला सापडली

पतिपरमेश्वर कर्माने मेला

भर ग्रीष्मात वर्षाव जो झाला

वर्षावासंगे आगडोंब उसळला

सिंव्हाचा छावा धुळीस मिळाला II

रक्तावरुनी धडे गिरवले

अब्रूचे धिंडवडे काढले

लग्नाचे दागिने निघाले

सासरचे चौघडे वाजले II

पोरें गुपचूप खेळ मोडिती

हातपाय धुवूनी स्तोत्रे म्हणती

ग्रूहलक्ष्मी ती चाल करोनी

सर्वशक्ती प्राणाशी लढती II

थेट भेटुनी विक्रेत्याला

नाव गाव अन ठिकाण विचारी

लागणारे सामान विचारी

रामभाऊनि ठरवलं एकदा

बदलून पाहूया नाव

करून टाकूया इंग्लिश बारसे

बघू काय बोलतंय ते गाव

काय ठेवूया , खलबते झाली

भरपूर नावे समोर आली

रजनीकांत आवडत असूनही

"रॅम्बो" चा झाला लिलाव

रामभाऊ आता रॅम्बो झाले ,

रॅम्बोबरोबर धोतरहि सुटले

टोपीसंगे सदरेपण विकले

जीन्स घालुनी उघडबंब ते

सांजसकाळी फिरू लागले

झटावून त्या गावगुंडांशी

दशावतार ते समजू लागले

खिशात पिस्तुल अन बनुनी धनुर्धर

नीट वागा नाहीतर करेन मर्डर

अंग देखण्यालायक त्यांचे

हाडांची काडं अन पातळ "ब" ओचे

एक वेळ अशी येते कि

तुम्हाला झाडं जवळची वाटू लागतात

तुमच्याशी फुलं बोलू लागतात

सारे पक्षी तुमच्याकडेच बघून उडतायत

असं वाटू लागलं

कि समजा तुमची प्रेमळ पहाट झालीय

दूर मनाच्या आकाशात

एक प्रेमाची चांदणी उगवलीय

ती जशी टीम टीम करू लागेल

तसं प्रेम पसरेल चराचरी

नखशिखांत बनवेल प्रेम पुजारी

सुचतील रात्रीबेरात्री नवीन उखाणे

भल्या पहाटे द्याल कबुतरांस दाणे

गप्प घालाल विवेकानंदांची घडी

तोंडाचा होईल चंबू अन नजर सताड उघडी

मायबापास वाटेल जेव्हा

तुमचा काहीतरी बिघाड झालायं

दवा दारु देऊनही

आजकालचे सौंदर्य डोळ्यात मावत नाही

कोण खरंच सुंदर मनाने, तेच तर कळत नाही

जी बघावी एकसारखीच दिसते

उगाच ओळखत नसली तरी , गालातल्या गालात हसते ॥

पूर्वी फार बरे होते , फक्त नजरेचे इशारे होते

ती पण बघायची दुरून चोरून चोरून

जवळ येता जरा तिच्या

निघून जायची पटकन , मान खाली घालून ॥

आमचा काळ बरा होता , साधे असलो तरी खरा होता

मी असं म्हणत नाही , कि आजच्या प्रेमात दमच नाही

जोड्या भरपूर जुळत असतात , पण खरी कुठली तीच मिळत नाही ॥

दूरचित्रवाणीवर चित्रपटात , पूर्वी फक्त दोन फुलं एकत्र यायची

छन्दीष्ट्य वातावरणी
जर्जर धारा हि सारी
जरब कायम असे दिनकराची
दुर्भिक्ष्य ते जान्हवीचे पाणी II

यति नग सारे
काष्ठ मांडी हाट सारा
त्रागा मरुत वाही
रिक्त अंबार सारे II

कंगाळ बळीराज
करी मख
घेउनि नांगर हाती
अर्ध्वयु अवतरती स्वअभ्युदयासि II

अक्षर आरोहण अर्ध्वयु
ते साधे
अनृत अनुज मानुनी
बलीराजासी
उध्रुत उधम इंद्रजाल सारे
बळीराज किंकर अख्नंडीत माझे II

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

आपुल्या नात्याचा शिलालेख कल्पला

विषाद नव्हता मनी तो कसला

ना होती मनीषा अन विजिगीषा

पण ,,, पाषाण शोधण्यातच हया गेली

अनभिज्ञ ,घन अन नाजूक बंधन

अक्षय संचयात बहू किल्मिषे दाटली

पृथ्थककरणात अन निरूपणात

कैक अमावास्यां पौर्णिमा लोटली

भ्रमिष्ट अस्थिपंजर

शोध कूर्म गतीने पाषाणाचा

अनिर्वचनीय बंधनात अविरत

सोबतीने शोध अस्तित्वाचा

अनावृत, वैचित्र्य, अनाहूत गाठे

यथास्थित स्थितिस्थापक

क्षणभंगुर वाटे

शिरकाण , बलिदान ती ज्येष्ठ नाती

पाषाण शोधण्यातच दिली मूठमाती

माव्याची पुडी अशीच पडून राहिली

विजारीच्या खिशात तिला सापडली

पतिपरमेश्वर कर्माने मेला

भर ग्रीष्मात वर्षाव जो झाला

वर्षावासंगे आगडोंब उसळला

सिंव्हाचा छावा धुळीस मिळाला II

रक्तावरुनी धडे गिरवले

अब्रूचे धिंडवडे निघाले

लग्नाचे दागिने काढले

सासरचे चौघडे वाजले II

पोरें गुपचूप खेळ मोडिती

हातपाय धुवूनी स्तोत्रे म्हणती

ग्रूहलक्ष्मी ती चाल करोनी

सर्वशक्ती प्राणाशी लढती II

थेट भेटुनी विक्रेत्याला

नाव गाव अन ठिकाण विचारी

लागणारे सामान विचारी

स्वप्नात एकदा चार सिंव्ह मारले

अरे लेकांनो मारले कसले

चांगले उभे आडवे हाणले

पुढे गेलो तर काय ?

जंगली हत्तींचा कळप चालून आला

बाह्या सरसावून ठोकून काढला एकेकाला

भिरकावून दिले गगनात एकेक करुनि सारे

अजुनी आहेत ते बनुनी गगनी तारे

याच तार्यांचे पाठ गिरविता

तुम्हासी न ठावे

असे मीच करविता

मखलाशी चालू असे मनाशी

बहुत लढे उशी घेऊन उशाशी

लढता लढता पाय पसारे

बायको उठुनी झाडू मारे

स्वप्न मोडिता सत्य अवतरे

मारलीस का कधी खरी कबुतरे ?

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर

माझ्यासारखं प्रेम कुणी केलंच नाही

मस्त आलिशान घर होतं

दिमतीला गाडी न नोकर होते

अन मी सारखी तुझ्यामागं पळत होते ॥

लग्नही असंच पळून केलं

पण तुझं घर बघताच, मन पार गळून गेलं

जणू सुरु झालं नाही तोवरच संपलं

एवढयाश्या घरातच सारं सुरु झालं

जिथे चूल होती तिथेच मोरी होती

आपल्याच घरात मुतायची चोरी होती

चहा झाला कि हात लांब करून दिला

जमीन जशी पावला पावलांसाठी भिकारी होती ॥

जोरात बोललं तर शेजारून यायचं उत्तर

भांडं पडलं तरी शेजारी जमायचे सत्तर

घर पार भरून जायचं

गच्च हवा दोन फुग्यांमध्ये

कुठं कुठं मी दाबू ?

कचकच कचकच आवाज करिती

अवघडले बघ लिंबू

चाल नाशिली ह्ल्लेडूल्ले

बाकदार वर *उल्ले

विजार आमची बावरली

रॉकेट कस्सेही सुटले

धडधड धडधड धडाडती

बघ तोफ देई सलामी

समाजाचे भान राखण्या

तू तोंडावरची मामी

कुठूनही बघता माप घेतले

तरी अवयव सारे समान

कुल्लेश्वराची कृपा म्हणोनि

बनले असे सामान

तुला बघुनी दिवसरात्र मी

मारतो जोरबैठका

समोर येऊन भिडेन एकदा

आधी बनून दे मला सलमान

सिद्धेश्वर विलास पाटणकर