लडाख

आषाढ कृष्ण चतुर्थी (१३ जुलै) - काजा

आषाढ कृष्ण तृतीया (१२ जुलै) - टाबो

आषाढ कृष्ण द्वितीया (११ जुलै) - नाको

आषाढ कृष्ण प्रतिपदा (१० जुलै) - सांगला

जवळपास अकरा तासानंतर जाग आली तेव्हा दोन दिवसांचा शिणवटा पूर्णपणे निघून गेला होता. मग झटपट आवरले. उत्तम पराठ्यांचा नाश्ता केला व बाहेर जाऊन सामान गाडीवर लावेपर्यंत मंडळी आलीच. मी आता थोडे सामान सॅकमध्ये टाकले होते. त्यामुळे दुरुस्ती गाडी येईपर्यंत थांबून राहिलो. तोपर्यंत नमस्कार चमत्कार झाले. आमच्या या नितीन नामक नायकाची देखील अव्हेंजर होती. जशी लडाखच्या नायकाची होती. एकूण ह्या गाडीवर नायकांचा विश्वास जास्त दिसत होता. आता आम्हा दोघांना दुरुस्ती गाडीचा पाठिंबा उपलब्ध होता. रस्त्याच्या दोन्ही बाजूला मस्त हिरवीगार झाडी होती.

आषाढ पौर्णिमा (गुरु पौर्णिमा - ९ जुलै) - मनाली, लाहुरी

आषाढ शुद्ध चतुर्दशी (८ जुलै) - दिल्ली

कोणे एके काळी...

दोन वर्षांपूर्वी लडाखला दुचाकी वरून गेलो होतो तेव्हाच त्या वारीला लागूनच स्पिती खोरे पण करणार होतो. लडाख आणि स्पिती असा दुहेरी वसा घेतला होता. पण काही कारणास्तव तो का पूर्ण झाला नाही, ते तुम्ही माझ्या लडाखच्या प्रवासवर्णनात वाचलेच असेल.
https://www.maayboli.com/node/55605

भाग दुसरा – वातावरणाच्या सरावाकरता केलेला स्टोक कांगरी ट्रेक

(भाळटीप - मध्यंतरीच्या काळातील, ‘मैत्री कडून आलेले आवाहन’, ‘धावण्याचे ट्रेनिंग’ याबद्दल आधीच लिहिले असल्याने त्याबद्दल परत काही लिहित नाही. फक्त एक मात्र नमूद करतो एकूणातच त्यावेळी मिळालेल्या सगळ्याच प्रतिसाद /प्रोत्साहनामुळे केवळ ट्रेनिंग चालू ठेवायलाच नव्हे तर प्रत्यक्ष खारदुंग ला धावताना देखील मला फार मोठी मदत झाली.)

भाग पहिला - पार्श्वभूमी

मी भारतातल्या सर्वात उत्तरेकडील लडाख भागात होणाऱ्या, जगाच्या पाठीवरील सर्वात उंच अशा, ‘खारदुंगला चॅलेंज’ नावाने ओळखल्या जाणार्‍या ७२ किमी अंतराच्या अल्ट्रामॅरेथॉन मधे भाग घेतला होता आणि ती स्पर्धा ९ सप्टेंबर २०१७ रोजी निर्धारित वेळेत पूर्ण केली.

स्पर्धा पूर्ण केल्यावर अनेकजण माझे अभिनंदन करताना म्हणत होते; ‘स्वप्न पूर्ण झाल्यावर कसे वाटते आहे’ पण खरे सांगायचे झाले तर ‘खारदुंग ला चॅलेंज’ हे माझे स्वप्न वगैरे नव्हते. खरोखरच 'खारदुंग ला' बाबतीत एकामागोमाग एक गोष्टी घडत गेल्या आणि मग ते आपलं ‘असंच झालं’.

एका धावकाचे ‘मैत्री’ खातीर आवाहन

मी बराच काळ कामाच्या निमित्ताने एका गावी फार स्थिर असा राहू शकलो नव्हतो. त्यामुळे मला माझे छंद जोपासायला नीट सलग असा कालावधी मिळालाच नाही. त्याकारणाने माझे छंद एक ना धड भाराभर चिंध्या अशा प्रकारचे आहेत / होते. पण गेले काही वर्षे पुण्यात रहायला आल्यापासून जीवनाला जरा स्थिरता आली आणि मग साधारण एकाच सुमारास चालू झाले, मैत्री (नावाची एक संस्था जी मेळघाटात काम करते तिच्या) करता स्वयंसेवक म्हणून काम करणे आणि माझे धावणे.