सध्या नव्या नियमांचा मोसम आहे, त्यामुळे सगळ्यांनाच उपयोगी पडतील असे काही नियम बनवले आहेत. जाणकारांनी कृपया भर घालावी.
(१) खालील नियम सर्व विपुकर्त्यांवर बंधनकारक असून त्यांचे उल्लंघन केल्यास आमचे आंतरजालीम कायदा सल्लागार श्री. चिनूक्ष हे विश्वात कुठेही आपल्यावर 'पुणे मनपा माहिती तंत्रज्ञान अधिनियम १८५०' नुसार फायदेशीर कारवाई करू शकतील.
(२) वेळ अमूल्य आहे. आपली विपू थोडक्यात व नेमकेपणाने करा.
(३) एकदा विपू करून उत्तर न आल्यास, पुन्हा विपू करा.
(३)(अ) पुन्हा विपू करून उत्तर न आल्यास, पुन्हा कधीही विपू करू नका.
त्या दिवशी टिकीट पदरात न पडल्याच्या समाधानात घरी आलो. थोडे दिवस गाड्या सरळ धावल्या, म्हणजे चाकाच्या आणि आमच्या वागण्याच्याही. नवर्‍याच्या मागे पोलिस लागतात याचा बायकोला मिळणारा आनंद काही निराळाच. पोलिस पुराव्यानिशी सिद्ध करतात सारं त्यामुळे 'हॅट, काहीतरीच काय' असं म्हणून बायकोला झटकता येतं तसं तिथे करुन भागत नाही. नवर्‍याच्या मते पोलिस विनाकारण त्याच्या मागे लागतात, माझ्या मते सकारण. पण हा नेहमीचाच वादाचा मुद्दा. तोही मी सोडून दिला होता हल्ली. माझा आणि गाण्याचा सुतराम संबंध नसतानाही मी आजकाल खुषीत गाणी गुणगुणायला लागले होते.
"अहो तो ओबामा बिन लादेन ला त्या बराक ओसामाच्या लोकांनी मारलं म्हणे, नाही काल आमच्या ऑफिसात आमच्या लंच टाईम मधे हाच विषय होता, एव्हढं काय अवडंबर" इति : सौ.
अगं ओबामा बिन लादेन नाही, ओसामा बिन लादेन, आणि बराक ओसामा नाही, बराक ओबामा, डोकं नको खाऊ माझं, बातम्या पाहु दे.
तेच हो नावात काय आहे एव्हढं, विल्यम भाऊ नी बोलुन ठेवलंय ना "Whats there in the name".
विल्यम भाऊ, मी एकदम दचकुनच बोललो.
काय हा विल्या कधी भाऊ बिजे ला तुला काही पाठवल्याचं आठवत नाहिये.
गावठा
"आता जाता-जाता शेवटच्या दिवसात, मले ह्या गावात हेही पाहावं लागींन असं वाटलं नव्हतं!" आपल्या तोंडात शेवटचे दाठीचे पाच-सहा दात बाकी असलेला, सार्‍या अंगावरचे केस पांढरे झालेला म्हातारा, गावठ्यावर पाच-सहा जण पाहुन बोलला. म्हातार्‍यानंच सुरवात केली म्हटल्यावर, आपलं धोतर सावरत तो एका दगडाला रेटुन जमिनीवरच बसला, कारण दगडावर बसणं आता त्याच्या प्रकुतीला परवडणारं नव्हतं, तसचं मागच्या कितीतरी वर्षापासुन हि जागा त्याच्याच नावावर होती.
त्या दिवशीची ती सुप्रभातीची सफर माझ्यादॄष्टीने स्वर्गसुखाची झाली. कासवाने कवच टाकलं, आत्मविश्वसाने कळस गाठला. मला परवाना काही सरळ मिळाला नव्हता :-). त्याचं असं झालं, मी खूप सराव केला, परिक्षक कोणत्या मार्गावरुन नेतात तिथे तिथे जाऊन गाडी चालवली. पण दरवेळेस हात हलवत परत. तिसर्‍यावेळेला त्याच सदगृहस्थांना परत बघितल्यावर आधी लाच द्यायचा प्रयत्न करायचा ते नाही जमलं तर धमकी असा माझा बेत ठरला. पण मला बघितल्यावर तेच घाबरले.
"ही आपली शेवटची भेट ठरो." मला कसंनुसं हसायचं होतं पण त्यांची उडालेली भंबेरी बघून मला खो खो हसायला यायला लागलं.
आम्हाला नुकतीच दादाची गुप्त खाजगी वासरी वाचायला मिळाली. (दादा म्हणजे आपला सौरभदादा हो. आधीच सांगितलेलं बरं नाहीतर कोणाला तरी दादा म्हणजे आपले तरूण, तडफदार, स्पष्टवक्ते, स्वच्छ, कार्यक्षम, प्रामाणिक, महाराष्ट्राचे तारणहार . . . इ. बिरूदे मिरविणारे अजितदादा वाटायचे). आम्ही दादाचे खूप जुने फॅन. त्याची वासरी वाचल्यावर आम्हाला भरून आलं आणि इतरांसमोर त्याची व्यथा मांडलीच पाहिजे असं वाटलं. वाचल्यावर तुम्हाला सुध्दा भरून येईल.
__________________________________________________
त्याचा घामेजलेला तणावग्रस्त चेहरा...
आणि मांडीवर आखरी साँसे गिननारा रक्तबंबाळ इसम...
बॅकग्राऊंडला कारूण्याची परिसिमा गाठलेली म्युजिक...
मृत्यूच्या दारी उभा असलेला (परंतू आता मात्र त्याच्या मांडीवर आडवा झालेला) तो इसम काही रहस्यभेद करू पाहतोय. (केवळ तेवढ्यासाठीच 'दिग्दर्शक' नावाच्या परमेश्वराने त्याच्या शरीरात प्राण फुंकलेत.)
उत्सुकता टिपेला पोहोचलीय.
आणि......
जसा सिनेमात अचानक पाऊस सुरू होतो, तसा "बदले की आग" असल्या भयंकर नावाच्या या चित्रपटातील प्रसंगादरम्यान जाहीरातींचा पाऊस सुरू झाला.
उत्सुकतेने प्रसरण पावलेला माझा चेहरा कमालीचा आकुंचन पावला.
चौकात गाडी उभी केली. लाल दिवा हिरवा व्हायची वाट पहात होते. गाडीत पोरं (म्हणजे दोनच बरं का) आणि नवरा भरलेली. हीऽऽऽ बडबड प्रत्येकाची. काय झालं कुणास ठाऊक पण डावीकडे वळण्याचा दिवा चमकत होता आणि मी गाडी नेली सरळ.
"आई.....लाल वरुन नेलीस गाडी"
"पकडलं तुला कॅमेर्‍यात."
"आता येईल तुला पत्र, भरा पैसे." नवरा आणि मुलगा दोघांच्या आवाजात आनंद मावत नव्हता. एकाच्या मनात सुडाचा आनंद, तर एकाला फुकट करमणुक असा मामला.
अण्णा सानेंना त्यांच्या नेहमीच्या आरामखुर्चीत बसूनही दरदरून घाम फुटलेला होता. इतके टेन्शन यापुर्वी कधीच सोसले नव्हते त्यांनी त्यांच्या आयुष्यात!
त्यांच्या पत्नी मालविकाबाई या पासष्टीत पोचल्या होत्या व त्यांना अनेक खुळे लागलेली होती. त्यातूनच आजचा दिवस निर्माण झालेला होता. त्या घरातल्यांनाच विविध 'डेज' साजरे करायला लावायच्या. मदर्स डे, फादर्स डे, हसबंड्स डे, वाईफ्स डे, किड्स डे, सारी डे, व्हॅलेन्टाईन्स डे इथपर्यंत ठीक होते.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
