आयुष्य
समुद्रासारखं.
आपण मात्र नेहमीच
उभे असतो किनार्‍यावर
अगदी घट्ट पाय रोवून
धृवालाही खुन्नस देत.
आणि मग
भरती-ओहोटीच्या वेळा येतात
ध्यानीमनी नसताना लाटा रोख बदलतात
पायाखालची वाळू ..... वाळूच ती शेवटी ...
सरकू लागते,
तेव्हा
बर्‍याच काळापूर्वी, माझ्या ब्लॉगवर ही कविता पोस्टली होती. अपूर्ण होती म्हणून. आता ती पूर्ण झाली असं म्हणता येणार नाही. पण इतक्या दिवसात त्यात काही नवीन भर पडलेली नाही आणि काही फारसे बदलही केले गेले नाहीत. काहीशी पाल्हाळ लागली आहे हा दोष खराच, पण पर्याय सापडला नाही. असो.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
मला तसं बरंच काही सांगायचं आहे
काहीबाहीच असेल कदाचित ..
पण बर्‍याच गोष्टींबद्दल सांगायचं आहे ...
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
