चल

चल, पुन्हा पावसाळा आलेला आहे

ते रस्ते, ती नाही नाही ती गावे
ते दूर दूर जाणारे नित्य दुरावे

कालवे, देवळे, उधाणते आडोसे
स्वागतास अपुल्या तयार ते पारोसे

आपला प्रणय लाजून पाहत्या पोरी
भेदली जायला सज्ज तुझी चाकोरी

ते विस्मरणे की कुठून आलो आपण
जाणीवच नसणे कुठे निघालो आपण

घाटात थांबणे अजरामर मोहाचे
तू स्वतः जाणणे घाट तुझ्या देहाचे

जर घाम जुईच्या वेलीलाही फुटता
तर निसर्गासही गंध तुझा सापडता

शहरामध्ये कोणीच कुणाचे नसणे
रस्त्यात एकमेकांचे केवळ असणे