गणेश पावले

हे काव्य झोपलेल्या हिंदू सुपुत्रांसाठी….
"उठा पुन्हा सज्ज व्हा !"

कसे पांग फेडू तुझे । कशी रक्षु मातृभूमी
कसा लढू फितुरांशी । कशी गाजवु रणभूमी

लाख लढाया लढतो आजही । गनीम कापितो घावासरशी
तळहातावर घेवून प्राण । तुम्हा स्मरतो जीवापाशी

जीवा, शिवा, ताना, बाजी । होते वीर तुम्हा संगती
आज नाही राहिले मर्द । जे स्वराज्यास मानिती प्राणज्योती

माय भगिनी पुन्हा बाटल्या । कापली कसायाने गाय
नाही उरला वाली कोणी । जो सदा खडा रक्षणाय

कर्मभ्रष्ट झाले सगळे । धर्म वाऱ्यावर सोडून
हिंदू बाटतो रात्रंदिन । माय रडे हाय मोकलून

जेंव्हा पासून तुला "स्वप्नात" पाहिलं…
(नवल वाटतं ना? स्वप्नात पाहणं. पण हे खर आहे)
तेंव्हापासून जीव जडला तुझ्यावर
ते स्वप्न वेडं होतं, कि मीच वेडा होतो…
नाही माहित, ते प्रेम होतं कि आकर्षण?
पण मन मात्र कशात तरी अखंड बुडालं होतं
प्रेमाच्या झोतात उगाच कुठेतरी भरकटत होतं
बर झालं त्यातून तूच मला सावरलंस
अशक्यातलं गणित तूच तेंव्हा सोडवलंस
कदाचित प्रेमदूत होतीस तू….!!
माझ्यासाठी आणि आपल्या भविष्यासाठी.
तुझी वाट वेगळी अन माझीही वाट वेगळी
प्रवास होता फक्त स्वप्नातल्या भेटीगाठीच्या आठवणींचा
जीवाला अजिबात कसलाही घोर नव्हता,
कोणतीही अस्वस्थता न्हवती,