कवी - गणेश पावले

निद्रिस्त महाराष्ट्र पाहून , आज सह्याद्री रडतो आहे

स्वैर झाले विचार, मुठ हातातच गळली
जाज्वल्य इतिहास आपला, आजची पिढी विसरली

जिथ स्वराज्य स्थापिले, तीच ही सह्याद्री माउली
स्वाभिमान विसरून कार्टी, गडाकड फिरकली

दगडावर नाव कोरले, गळ्यात गळे घातले
इतिहास विसरून आपला, अब्रूस वेशीवर टांगले

सुशिक्षित म्हणती स्वताला, ज्ञान मात्र शून्य
बापजाद्याची आठवण नाही, नपुसंक त्यांचे पुण्य

आई बापाचेच संस्कार नाहीत, लेकरे उद्दाम निपजली

रसिक मनाच्या पाखरास
झळ का वादळाची
निरागस बनले आयुष्य
खंत का कशाची

उठ पुन्हा स्वार हो
त्या वादळी वार्यावरती
गरुडाचे पंख हो
तुडव पायदळी नियती

कवी - गणेश पावले

जीवन हे असंच असत, हसत हसत जगूया

☼ सह्याद्रीचा राणा ☼

देहभाव तुझिया वाहतो चरणी
सह्याद्रीच्या राणा शिवराया।।

जुलमाचे सारे तोडोनिया पाश
रोखिला विनाश तुम्हीच राया।।

कोटी कोटी देव तुम्हाच कारणी
रक्षीली हिंदू भूमी जीवापाड।।

कित्येक संकटे झेलली तळहाती
बेजार बापुडे शत्रूगण ।।

अफजल्या - शाहीस्त्या जन्माची अद्दल
औरंग्या हरला मनातून।।

मराठ्यांचा राजा छत्रपती झाला
आनंदले सारे त्रिभुवन ।।

******************

जोडून शब्दास शब्द भाव मनातले लिहावे म्हणतो
यमक मात्रा जुळवून एक गझल लिहावी म्हणतो

खूप झाले हसे आता किवितेत तिला शोधावे म्हणतो
भास आभास खूप झाले जवळून तिला पहावी म्हणतो

डोळे भिडले होते कधीकाळी जवळ तिला घ्यावी म्हणतो
हृदयाचा ठोका चुकवून मिठीत तिला भरावी म्हणतो

लपंडाव मनाचा होता आता सत्यात खेळी खेळावी म्हणतो
राहता राहिले आयुष्य थोडे आता तरी पत्रिका जुळावी म्हणतो

खोडून सारे पाश आता माझीच तिला करावी म्हणतो
जोडून शब्दास शब्द एक गझल तिच्यावर लिहावी म्हणतो

कवी - गणेश पावले
१५/०१/२०१५

जन्मताच मातेने त्यांना शिकविले शौर्य
सळसळलं रक्त अंगी पाहून, सुलतानी क्रूर क्रौर्य
क्रोधाग्नी भडकला, वळल्या हाताच्या मुठी
येथेच घडले हिंदुस्थानचे, राजे शिव छत्रपती

बाटत होत्या आया बहिणी, विटली माय मराठी
हिंदुत्वाची आग विजली, अन दिवसाढवळ्या लुटी
गर्जला मराठा अशावेळी, जागल्या तलवारीच्या पाती
येथेच घडले हिंदुस्थानचे, राजे शिव छत्रपती

आक्रोश होता दाही दिशा, कुठे दुष्काळी सावट
पातशहांचे जुलूम वाढले, होते हिंदुत्वावर संकट
पेटली ठिणगी एक, फुलली अभिमानाने छाती
येथेच घडले हिंदुस्थानचे, राजे शिव छत्रपती

स्वराज्याचे तोरण बांधून, मावळा लढायास तयार

घरी निवांत बसल्यावर कधी कधी वही पेन हातात घ्यावासा वाटतो.
पण भीती वाटते कि सत्य जगाला रुचेल का?
आणि रुचले तरी ते पटेल का?
आणि पटले तर आचरणात येईल का?
म्हणून भीती वाटते….

कधी कधी वाटत करावी शब्दाची तलवार आणि म्हणावे…

"खबरदार जर टाच मारुनी जाल पुढे
चिंधड्या उडविन राई राई एवढ्या! "

लेखणीत इतका दम जरूर आहे
पण कुणाला काही देण घेण नसत.
डोक्यावर घेवून मिरवणारे…
कधीतरी केसाने गळा कापणार…
का कापणार? तेही नाही सांगणार…
(प्रत्येकाला याचा अनुभव असतो)
आपला समाज आता समाज राहिला नाही.
इतका सुधरला कि कधी बिघडला हेच आठवत नाही.

शिवतेजाची आग भडकुदे पुन्हा रक्तारक्तात
वादळ उसळुदे सह्याद्रीच्या पुन्हा नसानसांत
हर हर महादेव गर्जना होवुदे पुन्हा रणांगणात
आई भवानी प्रसन्न हो गं जोगवा मागतोय आज ..२..

भवानी आई भवानी, भवानी आई भवानी
भवानी आई भवानी, भवानी आई भवानी

दृष्टांचा येथे सुकाळ आला
पापी नजर खिळते इभ्रतीला
या सर्वांचा नाश करण्या
घे अवतार पुन्हा, तू घे अवतार पुन्हा ..२..

भवानी आई भवानी, भवानी आई भवानी
भवानी आई भवानी, भवानी आई भवानी

राजा माझा शिवराय भला
घडविले त्यान स्वराज्याला
सफल केल आशीर्वादाला
पावन केल तुला, गं प्रसन्न केल तुला ..२..

भवानी आई भवानी, भवानी आई भवानी

गगनगड हा इसवी सन.- १२०० च्या शतकात राजा भोज या राजाने बांधला. गगनगड निसर्गाचे एक अदभूतपूर्व लेणे लाभलेला आणि समुद्र सापाठीपासून ३००० फुट उंचीवर बांधलेला हा गगनगड अर्धा कोकण आपल्या नजरेत सहज काबीज करतो. त्यामुळेच या गडाची भुरळ पडली असावी ती आपलं हिंदवी स्वराज्य स्थापन करणाऱ्या छ. शिवाजी महाराजांना. या गडाचा उल्लेख छ. शिवाजी महाराजांच्या इतिहासात कुठेच झालेला दिसून येत नाही. राजा भोज नंतर या गडावर बर्याच राजांनी राज्य केले. छ. शिवाजी महाराज या गडाचा उपयोग गोदामासाठी करायचे. त्याची साक्ष गडावर असणाऱ्या गुहाच देतात.