अवांतर

अवघी विठाई माझी, रचुनी त्यांचे झेले आणि फलेषु सर्वदा, हे माझे मायबोलीवरचे अनुक्रमे, भाज्या, फुले आणि फळांवरचे पहिलेवहिले लेख होते. त्यानंतर पुलाखालून बरे़च पाणी वाहून गेले. पण या मंडळीनी मला रिझवण्यात कधी हात आखडला नाही. फुलांबद्दल बरेच लिहून झाले. आता काही भाज्यांबद्दल, लिहीन म्हणतोय. त्याची ही सुरुवात.

मश्रुम बद्दल आजही अनेकांच्या मनात अढी असते. खुप जण ते खात नाहीत. त्यापैकी काही कारणे अशी.

कोकणामधे राहिल्यावर सर्वात जास्त सवय कशाची झाली असेल तर ती जनावराची. महिन्याभरात तरी कुणाकडे जनावर निघालं, मग ते जातिवंत होतं का, त्याला कसं पकडलं वगैरे चटपटीत गॉसिप ऐकलं नाही असं होतंच नाही.

उन्हाळ्याचे दिवस म्हणजे त्याचे बाहेर पडायचे दिवस. नेहमीचं दमट हवामान त्याला मिळालं नाही की तो स्वतःच शोधत निघतो, मग कुणाच्या कपाटात, संडासात, मोरीत, बेसिनमधे आलेला दिसला, की समोरच्याची हबेलहंडी उडालीच.

मे महिन्यातील रखरखत्या उन्हात एक मेंढा विहिरीवर आला...

विहिरीत पाणी फक्त नावाला शिल्लक होतं... मेंढ्याला पाण्यात उडी मारणं किंवा उगाच दगड टाकून पाणी गढूळ करण आवडल नाही... बिच्चारा सरळ दुसरी विहीर शोधत निघून गेला... जाताना विहिरीत न टाकलेल्या दगडावर ठेचकाळून पडला...

थोड्या वेळाने मागुन बैल आला... पाणी आटलेलं पाहुन निराश न होता एकलव्या सारखे भात्यातून स्ट्रॉ काढून विहीरीत फेकून एक मोठी स्ट्रॉ बनवली... आणि गटागट थंडा मतलब फेको कोलाची अ‍ॅड करत निघून गेला...

सागरातुनी काढू घागर... काय बिघडते
गॉसिप करुया बॉलिवुडावर काय बिघडते

खुशाल काढा पिक्चर; त्याला कथा असूदे
कथे-बिथेचा कशास अडसर? ... काय बी घडते

गरज कथेची होती ... म्हणुनी अशी नाचले
बिकीनीमधे माझा वावर ... काय बिघडते?

शिकार केली काळविटाची दोष न त्याचा?
जनावर करे ठार जनावर ... काय बिघडते?

पोटा, टाडा लावा अथवा अजून काही
सुटून येऊ जामीनावर.... काय बिघडते?

पैसे फेका पडद्यावरती ... तीच पावती
हवे कशाला ऑस्कर बिस्कर ... काय बिघडते

खेटर मारू तरीही पुन्हा थेटर गाठू
अजब असे हे फिल्मी चक्कर ... काय बिघडते?

शाळेत असताना (२ री ते ४ थी!), 'मुळांची तक्रार' नावाचा एक धडा होता. एका बागेत माळीबाबा काम करित असताना अचानक एका झाडाची मुळे वर येउन बोलायला लागतातः कि आम्हाला नेहमीच जमिनीखाली रहावे लागते. आम्ही एवढी कामे करतो, अन कुणीच आम्हाला मान देत नाही, सगळे पानाअ-फुलांना, फांद्यांनाच छान, सुंदर म्हणत असतात. आजपासुन आम्ही पण जमिनीवर येणार अन मोकळ्या हवेचा आनंद घेणार........! मग माळीबुवा त्यांना समजावतात कि, बाबांनो प्रत्येकाला एक काम नेमुन दिलेले असते, अन त्याने त्यानुसारच वागायचे असते! जर मुळे जमिनीच्या वर आली, तर झाडाचे अस्तित्वच संपेल, मग तुम्हाला ही कुणी विचारणार नाही.....

साधारण महिन्याभरापुर्वी पूर्वीचे दिवस आठवताना केलेले हे असंबद्ध लिखाण. असे म्हणण्याचे कारण, कितीतरी विषयांवरून कोलांट्या उड्या मारल्या आहेत मी..

२००५ चा डिसेंबर. ५० मुलं, प्रत्येकाबरोबर एक किंवा दोन्ही पालक, आणि त्यांचे नॄत्यशिक्षक असे सगळे ताफा घेऊन भारतात गेलो होतो. शिवाजीमंदीर, दिनानाथ पार्ले, बोरिवली अश्या ठिकाणी सात कार्यक्रम होते. पहिला वहिला कार्यक्रम अर्थातच शिवाजीमंदीर दादर.