डिसेंबर २०१० च्या ११, १२ आणि १३ तारखांना आम्हा सगळ्यांना वेळ होता. कोकणात सहल करण्याची इच्छा होती. हवामान स्वच्छ होते. म्हणून, (चालकाव्यतिरिक्त) १७ आसनी टेम्पो ट्रॅव्हलर गाडी करून आम्ही नऊ जण मजेत कोकण फिरून आलो. त्यानिमित्ताने आमच्या माहितीत जी भर पडली तिचे हे संकलन आहे.
हे वाचण्याआधी कृपया 'जित्याची खोड' वाचा: http://www.maayboli.com/node/22014
लमाल - भांडण - ११ डिसेंबर २०१०
त्या कथानकाशी काही साधर्म्य नसले तरी स्टॅनिसलॉ लेमची 'The chain of chance' मनात घोळत होती. सोबतच रामानुजन व हार्डीबद्दल पुन्हा एकदा वाचले, व ग्योडेल आणि गॅल्वा सुद्धा आठवले.
जित्याची खोड
लमाल - भांडण - ११ डिसेंबर २०१०
"भांडणं अगदी पाचव्या वर्षापासुन जणुकाही माझ्या पाचवीलाच पुजली होती. आजुबाजुच्या मुलांबरोबर ट्रक सारख्या खेळण्यांवरुन, बगीच्यातील घसरगुंडी वापरण्यावरुन, आणि तत्सम इतर कारणांवरुन. जसा थोडा मोठा झालो आणि शाळेत जाऊ लागलो तसा इतर प्रकारच्या भांडणांमध्ये ओढल्या जाऊ लागलो. आतापर्यंतची भांडणे भौतीक पातळीवर असायची. शाळेतील टग्यांशी बरोबरी करायची शक्यता नसल्याने त्यांनी केलेल्या खोड्यांचा राग घरच्यांवर काढल्या जायचा."
माझं काय चुकलं अस न म्हणण्याच कारण म्हणजे माझ काय चुकलय ते मला चांगलच माहीत आहे. त्याबद्दल संबंधितांकडे मी दिलगिरी देखील व्यक्त केली. पण मला आलेला अनुभव इतका विचित्र आणि मनःस्ताप देणारा ठरला कि तो शेअर करावासा वाटला..
तर याची सुरूवात माझ्या कथेमुळं झाली. तीच ती कॉस्चुम !!!
आज ३० नोव्हेंबर २०१०... आज तिची आठवण अधिकच गडद झाली...मलाच नाही तर तिच्या जवळच्या, तिला ओळखणा-या सगळ्यांच्याच मनात.
तसं पाहिला गेलं तर तिचा आणि माझा सहवास काही दिवसांचा (काही तासांचा खरं तर !). पण तरीही मला तिचं प्रसन्न व्यक्तीमत्व, चेह-यावरचं मुक्त पण निरागस हसू, डोळ्यातली चमक, मुख्य म्हणजे तिचं full of life असणं आवडायचं. का माहित नाही, जास्त कधी बोलायची संधी (असून) मिळाली नाही तरीही मला ती आवडायची... जवळची वाटायची !
माबोवर विबासंवर ब-याच साधक बाधक चर्चा झडून गेल्यात. काहींनी आपले अनुभव देखील लिहायला सुरूवात केली आहे. काही सदस्यांना मात्र विबासं हे प्रकरण अजूनही पचायला जड जातय हे दिसून आलय. सर्वांनी जगाबरोबर चालाव, कुणीच मागे पडू नये अशा उदात्त हेतूने अशा सर्व बुज-या विबासंच्छुक सदस्यांसाठी एक कार्यशाळा घ्यावी अशी कल्पना मनी आली आहे.
कार्यशाळेच स्वरूप, अवधी, दिनांक, वेळ, सदस्य शुल्क, आणि मार्गदर्शक कोण असाव यावर चर्चा करूनच कार्यवाही करण्यात यावी. इतर सर्व गोष्टी सर्वानुमते ठराव्यात मात्र कार्यक्रमाच स्थळ पुणे शहर हेच असाव अस सुचवावस वाटत. .
सूचना येउ द्यात.
२००८ च्या गणेशोत्सवात लिहीलं होतं बहुधा. मायबोलीवरच.
*****************
"हाय गॅनी कसा आहेस रे? किती दिवसांनी दिसतोयस..." विशनं नेहमीच्या रुबाबदार स्टाईलमधे विश केलं.
"विश अरे किती तू स्वतःच्या व्यापात गुंतून गेलायस? मी जाताना बोल्लो नव्हतो का? चाल्लोय जरा म्हणून."
गॅनीचं ते मराठी ऐकून विशचे कान गढूळले.
" अरे काय हे गॅनी? कुठं जाऊन आलास? काय हे बोल्लो चाल्लो ऑं?"
" आयला.. आपलं.. अबे.. आपलं.. अरे विश. मी मस्त दहा दिवस फुल टू धमाल करून आलो. अरे ही बॉ.. आपलं मुंभायची भाषा आहे रे. जॅर्गनच खरं तर. कारण तिथं सगळाच व्यवहार आहे. पण धम्माल आली."
चक्रधरस्वामींच्या महानुभव पंथाविषयी थोडी माहिती पाहिजे आहे.
आमच्या गावी (मु.पो.फलटण, ता. फलटण, जिल्हा सातारा) महानुभव पंथाचे "श्रीकृष्णाचे" एक अतिशय सुंदर मंदिर आहे. मी एक-दोनदा तेथे गेलो होतो, त्यावेळी तेथे मला काळ्या साड्या परीधान केलेल्या महिला त्या मंदिराची देखभाल करताना दिसल्या. याचे काहि खास कारण आहे का? असे ऐकले अहे कि, हा पंथ मानणारे पहाटे ३-६ च्या दरम्यान नामस्मरण करतात आणि अमावस्येच्या रात्री दर्शन घेणे पवित्र मानतात (चुभुद्याघ्या). याचे काहि खास कारण आहे का? हा पंथ मानणार्‍या लोकांविषयी आणि या पंथाविषयी थोडी माहिती हवी आहे.
मायबोलीवर लिहीलेले पहिले ललित..
सुट्टी या शब्दाइतका स्फूर्तीदायक दुसरा शब्द नसेल. आणि दरवर्षी नेमानं उन्हाळा आणि दिवाळीच्या सुट्टीत धमाल करायचं वय एकदा संपलं की हाच शब्द एकदम nostalgic करून टाकतो.
सुट्टी म्हटलं की मला आठवतो आमचा गावातला वाडा. पुढच्या दारात उभं राहून जोरात ओरडलं तरी मागच्या दारातल्याला ऐकू जाणार नाही इतका मोठा जुना पण दणकट.
परिक्षा संपली की लगेच पप्पा आम्हाला ३ तासांवर असलेल्या आजोळी न्यायचे. जसजशा परिक्षा संपतील तसतसे आमच्या टोळीचे सभासद (म्हणजे इतर आत्ये, चुलत भावंडं) येऊन दाखल व्हायचे.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
