बर्याच दिवसाचा विचार होता की घरी सोलर वॉटर सिस्टीम घ्यावी. पण ते बजट मध्ये जमत नव्हते, शिवाय त्यावर खरोखरच चांगले पाणी तापते काय? या बद्दल साशंक होतो. आता घ्यायची ईच्छा आहे. तसेच आता सिलेंडरचेही प्रॉबलेम सुरु झालेच आहे.
घरात अंदाजे वेळोवेळी येणारी पाव्हणे धरुन १० ते १२ व्यक्तीसाठी किती लिटर क्षमतेचे घ्यावे, कुठल्या कंपनीचे घ्यावे, अंदाजे किंमत व सबसीडी किती मिळेल कॄपया माहीतीगारांनी कळवावे हि विनंती.
आमच्या गावात एक बाबू देवरुखकर म्हणून व्यक्ती आहे, वय ४५ . तसा मंदबुद्धीच आहे, गावात हमाली ,पेपर टाकणे वगैरे उद्योग तो करतो. पण त्याची स्टोरी खूप इंटरेस्टिंग आहे .
लहानपणी शाळेत असताना त्याला मारकुटे मास्तर होते .त्यांच्या माराच्या भीतीने हा बाबू सगळी पुस्तके तोंडपाठ करून टाकी .म्हणजे अमुक धडा वाच,असे सांगितल्यावर पुस्तक नुसते समोर धरून तोंडपाठ धडा घडाघड म्हणून दाखवी.पण धड्यावरील प्रश्न विचारले असता त्यांची उत्तरे त्याला येत नसत ..............साहजिकच सतत नापास होत असल्याने चौथीतून त्याला शाळा सोडावी लागली.
सकाळची वेळ होती, तरीही हवेत किंचित उकाडा जाणवत होता. रामराव पाटील त्यांच्या 'पर्णकुटी' फार्म हाउस बाहेरच सावली धरून वाऱ्याला बसले होते.
आज उपास असल्यामुळे सकाळी नुसती उकडलेली रताळी खाऊन जरा सुस्ती आली होती. जरा डुलकी आल्यासारखे वाटले तोच एका धुक-धुक-धुक-धुक आवाजाने त्यांची तंद्री भंगली. हा कसला आवाज? रामराव तटकन उठले, मागच्या बाजूला आवाजाच्या रोखाने जात दूरवर नजर टाकली. भरत? होय, हा भरतच. काही क्षणात त्यांची खात्रीच पटली.
धूळ उडवत भरत आला आणि गाडी लावून त्यांच्या जवळ येऊन पाया पडला देखील. आशीर्वाद देता देताच रामरावांनी पृच्छा केली.
सलून मधे खुर्चीवर जाऊन बसलो, "मिडियम", आणि भांग कोठून पाडायचा हे सांगून झाले, सलून मधली ती मुलगी तिच्या कामाला लागली, आणि मी आता वेळ कसा घालवावा विचार करू लागलो. भिंतीवरच्या फ्रेम्समधल्या हेअरस्टाईल्स आधीच बघून झाल्या होत्या. त्यातील एकही गेल्या दहाबारा वर्षातली दिसत नाही याचेही नावीन्य नव्हते. तेथे बसल्यावर तो घोस्ट वर्ल्ड का कशातील संवाद नेहमी आठवतो "The 80s have called and they want their hairstyle back". काही सलून्स मधे आरशात उलटा का होईना पण टीव्हीतरी दिसतो. येथे ते ही नव्हते. इतरही काही टाईमपास नव्हता.
नमस्कार
मी वेंकटेशन अय्यर .
हस्तांदोलन करीत तो म्हणाला .आज तो नावाने आमच्या टीम मध्ये सामील होत होता . ओमान मधील “पी डी ओ “ या प्रथितयश कंपनीच्या आलिशान कार्यालयात आमच्या ग्रुप मध्ये आजपासून हा नवीन “मल्लू” जॉईन झाला होता. अशा अनेक “मल्लू”सोबत आजतागायत काम केले असल्याने त्यात विशेष काहीच वाटले नाही...आमच्या ग्रुप चा अन्वर नावाचा दुसरा एक मराठी सदस्य मला हळूच मराठीतून म्हणाला...”चला, आणखी एक यंडूगुंडू आले रे” ...मीही हसून अन्वर कडे पहिले आणि कामात गर्क झालो...
त्यानंतर दिवसभर या विषयाशी संबंधित प्रशिक्षण सुरु होते .संध्याकाळ होईपर्यंत मला प्राथमिक स्वरूपात ती विद्या येवू लागली होती.संध्याकाळी मी घरी गेलो. घरी गेल्यावर काय करावे ते सुचत नव्हते . माझा मुलगा अलेक्स आणि पत्नी अॅना डिनर घेत होते .मीही डिनर केले .पण तो सारा वेळ मला त्यांच्याशी नीट बोलता येत नव्हते .आज काहीतरी निराळे घडले आहे हे अॅनाने ओळखले .
आज रात्री काय होणार ? या विचारांच्या तंद्रीतच माझा डोळा लागला..................
हा विषय माझ्यामते चर्चा करायला फार काही आक्षेपार्ह विषय नाहीये असं माझं मत असुन त्याकरता एका वेगळ्या विनोदी ढंगाने तो मी शेअर करु इच्छितो ( एकता कपुरसारख्या निर्मात्यांनी EXTRA MARITAL AFFAIRS ना जी प्रतिष्ठा व प्रसिध्दी मिळवुन दिली आहे त्यानुसार हा विषय आता एखाद्या CEO पासुन अशिक्षित मजुरापर्यंत सगळ्यांना भली भांती परिचित आहे) विवाहबाह्य संबंध ही माझ्यामते समाजाला लागलेली किड आहे..जी समाज आतुन पोखरत आहे.