एकंब्याच्या स्टोपवर उत्तम उतरला. पांढऱ्या धुळीच्या लोटाकडे वैतागून पहात त्याने आपला पांढराच शर्ट झटकला. मागून प्यांटही झटकली आणि कुणी ओळखीचं दिसतंय का म्हणून इकडे तिकडे पहिले. आता कुणी न्यायला आलं असलं पाहिजे असं तर नव्हतच. तो कुणालाही न कळवता आला होता. जावई म्हणून एरवी असणारा माज त्याला आज करता येत नव्हता. नाहीतर रहिमतपूरातून निघालं की फक्त कोरेगाव गाठायचं काम होतं त्याचं. बाकी मग पाटील कुणाला तरी पाठवायचेच त्याला आणायला. त्यामुळे बसने असं एकंब गाठायला त्याला जर चिडचिड झाली होतीच. पण पर्याय नव्हता.
आजच्या सकाळ वर्तमानपत्रात मुख्य पानावर ही बातमी पाहिली. घरी वेळ न मिळाल्याने ऑफिसला येउन वाचली. "जिंदगी जिंदगी, लल्लाटी भंडार, चिंताता चिता चिता, लुंगी डान्स... लुंगी डान्स, वन टु थ्री फोर, गो गो गोविंदा, डॉन भाई का मैं तो डंका बजाऊ, देवा श्री गणेशा, बलम पिचकारी, ढिंक चिका, हूड दबंग दबंग, ड्रीमम वेकपम, यांसारखी एकाहून एक दणकेबाज गाणी यंदा गणेशोत्सव व विसर्जन मिरवणुकीमध्ये तरुणाईला थिरकायला लावणार आहेत." हे आहे पुणे सकाळमधे आलेल्या बातमीचे पहिले वाक्य.
त्याने तीला जवळ ओढले...
नको ना रे...
का?
आज उपास आहे माझा...
काहीच्या काही लेखन असा विभाग अस्तित्वात नसल्याने हे इथे टाकत आहे...
इतर शतशब्दकथा लेखकांनी दिवे घ्यावेत
"ये ना"
"नको"
"का?"
"बघतात"
"बघूदेत"
"हसतात"
"हसूदेत"
"लवकर ये"
"कशाला?"
"कससंच होतंय"
"पण एकदाच हं?"
"हो"
"घे, आले"
"गर्र्घर्र्र्र्र्र्र्स्स्स्स्स्स्स"
"झालं?
"हो, आता बरं वाटतंय"
"आता एकदम रात्रीच्या जेवणानंतर"
"चालतंय"
"तोवर आठवण नाही येणार माझी?"
"तोवर कशी आठवण येईल?"
"का?"
"तुझी आठवण जेवणानंतरच येणार... तू तर एक ढेकर आहेस ना?"
अंकुश सावंत कालपासूनच उदास होतो. सालाबाद प्रमाणे याही वर्षी दहीहंडी उत्सव आलेलो. तेच्या आवशीन अंकुशाक कधी दहीहंड्येक जावूक दिल्यान नाय. “बाकीच्यान्का चार चार प्वारा आसत, माजो एकलोच आसा” ह्या तिचा म्हणणा. अंकुश शिकलो, मोठ्या कंपनीत सायेब झालो तरी तेच्या मनातलो सल काय जावूक नाय. भायेर लाऊडस्पीकरवरून “मच गया शोर” गाणा लागला की भूतूर अंकुश पाण्याभायेरल्या मासोळीसारखो फडफडायचो. अंकुश ल्हान असताना सावतीन तेका तेच्या मामाकडे धाडून देयची. अंकुशचो मामा चाळ्येत नाय तर येका कोलनेत रवायचो. थयसर ह्या दहीहांडेचा धुमशान नवता. आतापन चेहरो पाडून बसलेल्या तेका बघान सावतीनीने त्वांड सोडल्यान.
शेवटी माझा अहं नडलाच माजोरा मला
ना कधी आला तुझ्यावर टाकता डोरा मला
ह्या जगी त्यालाच अपुला मित्र मी मानेन , जो....
'आखरी का पेग' त्याचा पाजतो कोरा मला
पोक्तशी संवेदना बिलगायला बोलावते
घट्ट विळख्यावर म्हणे.. "निर्लज्ज तू पोरा !! " ..मला
बास कर हे रोजचे पाठीत गुद्दे घालणे
भ्याड दैवा एकदा बस येच सामोरा मला
जायचे आहे जिथेही जा चरायाला मना
कासरा सुटला तरी का ओढशी ढोरा मला
दु:ख वा आनंद असुदे थयथयाटच होतसे
शिकव ना नाचावयाला थुइथुई मोरा मला
छानसे सुविचार घेतो गोफ त्यांचा बनवतो
वाटते हल्ली अलामत रेशमी दोरा मला
शब्द चपखल जुळवले तंत्रात सुध्दा बसवले
फॅशनचे नवनवीन ट्रेन्ड्स! - भाग १ च्या शेवटी अ‍ॅडमिन यांची सब कॅटेगरी करायची सूचना वाचली म्हणून हा वेगळा धागा काढते आहे. तिथे लिहिल्याप्रमाणे शोधायला सोपे जाइल कदाचित.
हँडबॅग्ज, पर्सेस, बॅगपॅक्स बाबतच्या गप्पा इथे मारुया (का?) . वेगळा धागा ऑलरेडी असेल तर आंगा म्हणजे हा उडवते.
सोन्याचा बोरु, पितळेचे भांडे
दिवसभरच्या रिपरिपीनंतर पाऊस थाबंला होता. तसा गेला महिना झाला पाऊस कोकणासारखा कोसळत होता. घरी आलो तेव्हा सायंकाळ होत आलेली. ओट्यावर आई माझीच वाट बघत बसलेली. ओट्यावर चढलो तसा ती ओक्साबोक्सी रडू लागली.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
