मातृदिनाचे वेध मुलांना शाळेमुळे आठवडा-दहा दिवस आधीच लागतात आणि "आई, I have a surprise for you, but you will get it only on the mother's day" असा चिवचिवाट तेव्हापासूनच चालू होतो. मग मी ही "हो का, I am so eager to see the surprises you have made for me" - असं म्हणून त्यांचा उत्साह अजून वाढवते!
प्रत्यक्षात त्यांनी बनवलेली मदर्स डे कार्डस् बघून पोरांनी काय वाभाडे काढलेत आपले, अशी अवस्था होते!
दोन-एक वर्षापूर्वी अरिनने (आता ७ वर्षे) बनवलेले About my mother कार्ड वर त्याने लिहिलेले -
My mother's age is : 74 years - (अरे मुला, तुला 70 व्या वर्षी जन्म दिला का रे मी?)
कळेना कसे हे कुणाला म्हणावे
मनीचे गह्राणे प्रियेने सुनावे
बसावे समोरी सखे जेवताना
तसे तू पहावे असे मी पहावे
अबोलात ही प्रेम आहे कळाया
अबोल्यातले गूज जाणून घ्यावे
तिच्या जाणिवेच्या सुगंधा भुलावे
कटाक्षात हास्यात आता झुलावे
जरी भेट ना होय या शेष जन्मी
तिच्या आठवांच्या सहारे जगावे
हरवलेली कवितांची वही...
एकदा...दोनदा..तिनदा त्यानं डोअरबेल वाजवली,पण आतून
कसलीही चाहूल नाही..!तो वैतागला..''झोपली असेल
महाराणी,साडेसात वाजताच..तरी म्हणतं होतो,आईला चार-
आठ दिवस आणावं....पण सालं ह्या ऒफीसच्या कामानं
सगळा घोळ घातला..!!' असं मनातल्या मनात
पुटपुटत,तणतणत,आपला पुरुषी अहंकार थोडासा बाजुला ठेवत
त्यानं खांद्यावरच्या बॅगमधून त्याची चावी काढली व
दरवाजा उघडला.रागाने लाल झालेले डोळे तिचाच शोध घेत
होते..
लग्नाला अजून वर्ष झालेलं नव्हत..संसारात
तिखटमिठाची फोडणी ह्याच्या तापट स्वभावाने वारंवार
व्हायची..ती गरीब गाय होती..त्यात तिन
आम्ही अहमदाबादला शिफ्ट होणार आहोत... तिथल्या शाळांबद्द्ल माहिती हवी आहे.. ? सीबीएइ शाला हव्यात. प्लीज कोणाला माहिती असल्यास सांगा...
फार पुर्वी मला माणसांचे चेहरे वाचाय ची सवय होती. पुढे पुढे चेहरा पाहुन हा माणुस कसा असेल, त्याचा स्वभाव कसा असेल किवा त्याची सामाजिक आर्थिक स्थिती कशी असेल याचा नेमका कयास मी यशस्वी पणे बांधु लागलो.
त्यावेळी मी मुक्त होतो. विचाराने, मनाने , कुठलिही बांधिल्की, किवा मनावर ओझे नसायचे.त्यामुळे खळाळुन हसायचो, चान्गल्या कवितेला, गाण्याला दाद द्यायचो. त्यावर मित्रमंडळीत चर्चा करायचो.
फार पुर्वी मला माणसांचे चेहरे वाचाय ची सवय होती. पुढे पुढे चेहरा पाहुन हा माणुस कसा असेल, त्याचा स्वभाव कसा असेल किवा त्याची सामाजिक आर्थिक स्थिती कशी असेल याचा नेमका कयास मी यशस्वी पणे बांधु लागलो.
त्यावेळी मी मुक्त होतो. विचाराने, मनाने , कुठलिही बांधिल्की, किवा मनावर ओझे नसायचे.त्यामुळे खळाळुन हसायचो, चान्गल्या कवितेला, गाण्याला दाद द्यायचो. त्यावर मित्रमंडळीत चर्चा करायचो.
आमच घर एजंट तर्फे भाड्याने दिले आहे. मागच्या वर्षी एजंट ने अर्ध्या महिन्याचे भाडे कमिशन म्हणून घेतले होते. या हि वर्षी Agreement Renew करताना (त्याच भाडेकरू बरोबर) पुन्हा कमिशन द्यावे लागते का ?
नुकताच १ मे महाराष्ट्र दिन होऊन गेला. इथल्या सरकारला किवा मुख्य करून बाबू लोकांना (जे खरे राज्य चालवतात ) काहीही पडली नाहीये . महाराष्ट्राची , मराठी भाषेची गळचेपी आणि मराठी राज्यकर्ते, लोक यांच्या नाकर्ते पणामुळे होणारे महाराष्ट्राचे नुकसान . मी काही उदा देत आहे . आपण पण इथे द्यावीत. बघूया किती स्कोर होतो तो .
१. सह्याद्री चानेल वर पंतप्रधान ऐवजी मुद्दाम वापरण्यात येणारा हिंदी शब्द - प्रधानमंत्री !!
मार्च महीण्यातले रणरणते उनं..गावातला आठवडी बाजार गच्च फुललेला होता..लग्नसराईचे दिवस असल्यानं सगळ्याच दुकानवजा पालावर आजुबाजुच्या खेड्यावरील बाया,माणसे,मुला-मुलींची गर्दी मावत नव्हती..ज्या मुलींची लग्न ठरलेली होती त्या मैत्रिणीसोबत कटलरी-स्टेशनरी च्या दुकानावर 'नकपालीस',मेंदीकोण,पावडर,लाली,चमकी,बिंदी,'भारी'चे सेंट,हातरुमाल,छोटे आरसे घेतांना मध्येमध्येच वेड लागल्यागत खुदकन हसत होत्या..या सगळ्यामध्ये बिचार्या दुकानदाराची त्रेधातिरपिट उडत होती..
एकमेकां सहाय्य करु, अवघे धरु सुपंथ....
हे लहानपणापासून ऐकत आलो आणि तसेच संस्कारही झालेत आपल्या सर्वांवर.
तर अशी ही मदत करण्याची वृत्ती, कधी नातलगांना, कधी मैत्रीच्या नात्याने तर कधी माणुसकीच्या नात्याने अनोळखी व्यक्तीला आपण सर्वांनीच येन केन प्रकारेण मदत ही केलीच असेल.
परंतु कधी असं अनुभवलंय का आपल्यातील कुणी की करायला गेलो एक आणि झाले भलतेच, किंवा केलेली मदत आपल्याच अंगाशी आली, चार-चौघात हसं झालं, फजिती झालीय?