तिला प्राजक्त खुप आवडतो. अजुन रात्र रात्र जागुन तो ही प्राजक्त उमलन्याची वाट बघतो. प्राजक्ताच्या उमलनारया मुक्या कळ्याना आपल्या मुक्या भावनांशी जोळु लागतो. हळु-हळु मंद गतीने वाढणारा गारवा, त्यात अलगद उमलनारी प्राजक्त कळी त्याला वेळावुन सोडते. ती उमलन्याच्या उंबरठ्यावर असणारी प्राजक्त कळी आणि सौम्यतेने बहरलेली त्याची प्रीती यात त्याला साम्यता जाणवते. आठवनिंच्या गर्दित हरवून पुन्हा तो ते क्षण जगु लागतो.
तू सोबतीस होता पण भेटला कधी ना
मांडून डाव गेला जो परतला कधी ना
झाला असा मुका की भासे खुजी अबोली
फसवाच हा अबोला तू सोडला कधी ना
संगीत जीवनाचे कोठे कसे विरजले
जो छेडला तराना तू ऐकला कधी ना
लावून प्रीत ज्योती गेलास दूर देशी
सोसू कसा दुरावा जो मानला कधी ना
खोटेच ही ठरावे का वचन तू दिलेले ?
जे शब्द वेचले ते तू पाळले कधी ना
आता सुरात जळते रोजच चिता मनाची
जखमात शोधते मी जो भेटला कधी ना
केली कठोर शिक्षा माझ्याच आठवांनी
केला असा गुन्हा मी जो उमजला कधी ना
....मिलिंद
तर, ज्ञानपीठ सोहळा पार पडला. श्री. भालचंद्र नेमाडे यांचे हार्दिक अभिनंदन!
एक बंडखोर नव्या दमाचा मूर्तीभंजक लेखक ते रा.रा. पंतप्रधानांच्या हस्ते सर्वोच्च पुरस्कार आनंदाने स्वीकारून फर्ड्या इंग्रजीत भाषण करणारे देशीवादाचे कट्टर पुरस्कर्ते मा. श्री. लेखकराव असा प्रवास वाटेत जनस्थान पुरस्कार, साहित्य अकादमी पुरस्कार इ. थांबे घेत घेत सुफळ संपूर्ण झाला.
(साहित्याचं नोबेल मिळायची शक्यता नसल्याने प्रवास संपूर्ण असं लिहिलं आहे)
ऑब्स्टकल एंड रुट मार्च झाल्यावर एक दिवस आमची रिटन टेस्ट झाली, मुल्की कायदे, सीमावर्ती राज्यांची संस्कृती, अर्थकारण इत्यादी विषयांचे पेपर्स झाले, नाही म्हणले तरी ती एक परीक्षाच होती, आजवर शिकवलेले सारे विषय फारच नवीन वाटत होते कारण जास्ती करून आम्ही ह्या सब्जेक्ट लेक्चर मधे डोळे उघडे ठेऊन झोप काढायचो.
.
आज दिनांक २४ एप्रिल २०१५, .. वर कुठेतरी यमराजाने माझे नाव लिहायला घेतले होते ...
.
साडेआठची वेळ. शुक्रवारची रात्र. कित्येकांच्या वीकेंड मस्तीला सुरूवातही झाली असावी. पण माझे मीटर अजूनही चालूच होते. इन्क्रीमेन्ट कमी होवो वा जास्त, मनासारखे होवो वा अपेक्षेपेक्षा कमी, इथे कामापासून कोणीही पळू शकत नाही.
. . . . . . . नोट . . . . . . .