स्मरणातल्या बाप्पा
बाप्पाला आणायचात तुम्ही
भक्तीनं अन् हौसेनं
तुम्ही देखणे आणि बाप्पाही
आम्ही पळायचो मस्तीनं
आताच्यासारखी तेंव्हा
सजावट नसायची खूप
जुन्याच मोत्याच्या माळेने
बाप्पांचं खुलायचं रूप
एक रंगीत लाईटचा दिवा
तुम्ही सांभाळून लावलेला
बाप्पांपुरताच कोनाडा
डिस्टेम्परने सजलेला
मोठमोठ्यानं म्हणायची
तुमच्यासोबत आरती
शब्द विसरायचा एखादा
नजर जायची खालती
भूलवायचा आम्हाला
मोदकांचा ढीग
घरोघरच्या प्रसादाची
लावायची रीघ
जुनाच कागदाचा पंखा
आणि टिकल्यांचे तोरण
सूर श्वासांच्या लयीवर स्वार झाला पाहिजे
काळजाच्या 'कोपऱ्यावर',वार झाला पाहिजे!
दुःखसुद्धा एवढे तालात आले पाहिजे
की सुखांचा,'उंबरा' तय्यार झाला पाहिजे!
जाणिवांची ओल इतकी खोल रुजली पाहिजे
जीवनाचा बाग हिरवागार झाला पाहिजे!
कागदावरच्या फुलांना रंग दे,मधु-गंध दे
शब्द-शब्दाचा तुझ्या 'गुलज़ार' झाला पाहिजे!
शाल श्रीफळ अन् फुलांनी फार झाले आजवर
चंद्र-सूर्यांनी तुझा सत्कार झाला पाहिजे!
—सत्यजित
कळसूबाई शिखर सर करायचा खुप दिवसापासून मानस होता ,खुप दिवसापासून नाही तर तब्बल ३ महिन्यापासून पण योग जुळून येत नव्हता , शेवटी बेत ठरला या वर्षाची शेवटची भटकंती कळसूबाई शिखर पादाक्रांत करून होणार .
भटकायला जायच्या आधी जय्यत तयारी असते पन काही कारणास्तव ते यावेळी जमले नहीं .
समोर जे काय दिसेल ते बॅगेमधे भरल . ती पाठीवर घेऊन वारजे पुलाजवळ सांगली तुन येणाऱ्या भटकयाची वाट पाहू लागलो . आम्ही ५ भटके आहोत असा समजल होत . पण आमच्यासोबत मल्हार देखील येत होता .
भाग १
भाग २
भाग ३
भाग ४
[त्यानंतर सृष्टीने अनिकेतशी संपर्क करण्याचा भरपूर प्रयत्न केला, पण काही उपयोग झाला नाही. आणि १ महिन्यानंतर सृष्टीने अनिकेतला शेवटचा मेल केला......]
नवे वर्ष नवा संकल्प
आज नव्या वर्षाच्या उंबरठ्यावर आपण येऊन पोहचलेलो आहोत. नवा जोश, नवा उत्साह, नवे स्वप्न घेऊन मार्गक्रमण करत असताना आठवणींची शिदोरी सोबत घेऊन उत्साहाने आपण सर्वजण आनंदाने नव्या वर्षाचे स्वागत करूया.
आपापसातील मतभेदांना तिलांजली देऊन पुन्हा नवे अतूट नाते निर्माण करूया. भले बुरे जे घडून गेले विसरून जाऊ सारे क्षणभर जरा विसावू या वळणावर या गीतातील शब्दाप्रमाणे नव्या सकारात्मक विचारांना घेऊन पुढे जाऊया.
"पप्पा!"
"बोल!"
"अंह असा रिप्लाय नाही द्यायचा, वन वर्ड मध्ये."
पप्पा खळखळून हसला. क्वचित पप्पा असा हसायचा.
"बोल माझी माऊ."
"पप्पा वीस वर्षाची आहे मी, माऊ काय म्हणतोय?"
"तू माझी खाऊ माऊ आहेस. बोल ना काय झालंय?"
हिरवी बाजीगरी
पाऊस सरता ऊन्हे कोवळी रेशीम धाग्यांपरी
दंवबिंदूंची झालर उमटे हिरव्या पात्यांवरी
नेत्रसुखद रंगांची उधळण कडे पठारांवरी
भिरभिरणारी अातषबाजी चित्र करी साजिरी
शीळ मधुर पक्ष्याची अलगद येता कानांवरी
सुंदरतेला नाद लाभला दूर दूर अंबरी
वाटा भिजल्या, हिरव्यारंगी कातळही गहिवरी
मुक्त मनाने श्रावण परते काळजात हुरहुरी
हिरव्यारंगी रंगवूनी मन देत उभारी खरी
सतेज करते पुन्हा सृष्टीला हिरवी बाजीगरी
भाग १
भाग २
भाग ३
एके दिवशी रोजप्रमाणे कॉलेजमध्ये सृष्टीशी चॅटिंग बसलो होतो, तितक्यात माझा एक कलीग कॅबिनसमोरून जाताना माझ्याकडे बघून बोलला, "काय अनिकेत सर, गर्लफ्रेंड काय?"
लोकं कशाचा अर्थ काय काढतील सांगता येत नाही. मी तूर्तास त्यांना सांगितलं, "नाही हो, मित्र आहे एक जुना.."