माणसाचं आयुष्य हे नेहमीच ज्याच्या त्याच्या कर्माने घडतं असतं. कळत नकळत आपण जे कर्म करतो त्यांची फळे आपल्याला कुठे ना कुठे नक्कीच कधी स्पष्ट रूपात तर कधी अप्रत्यक्षरित्या आपल्याला भोगावी लागतात. ह्याच संकल्पनेवर आधारित ह्या सिनेमाचं शिर्षक निवडलं असावं असं माझं स्पष्ट मत आहे.
Kuttrame Thandanai चा अर्थ इंग्रजीत सांगायचा झाल्यास "Crime itslef is a punsihment" असा होतो. एव्हाना अर्थाने तुम्हाला कळलं असेलचं की, हा सिनेमा Crime based सिनेमा आहे ते. पण hold on हा सिनेमाची कथा थोडी वेगळी आहे आणि म्हणूनच हा सिनेमा प्रेक्षकांच्या मनात सहज घर करून जातो.
©सर्व हक्क लेखकास्वाधीन. कुठल्याही प्रकारे रूपांतरण किंवा पुनर्मुद्रण करताना लेखकाची परवानगी आवश्यक असेन, अन्यथा कायदेशीर कारवाई अनिवार्य आहे.
महामानव डॉ बाबासाहेब आंबेडकरांच्या जन्मदिनाचे औचित्य साधत हा माहितीपट आज यु ट्यूबवर प्रकाशित झाला आहे.
काल परवा "आयत्या घरात घरोबा" चित्रपट बघत होतो, शेवटी जेव्हा अशोक सराफ छत्री गोल फिरवत निघतो, तेव्हा नकळत डोळे ओलावले. मग सहज आठवून पाहिलं की एरव्ही माझ्यासारखे बऱ्यापैकी दगडी मनाचे लोक कोणते चित्रपट वगैरे बघताना हळवे होत असतील.. सुरुवात माझ्यापासून करतो, मला सगळ्यात जास्त भावनिक करणारे चित्रपटातील प्रसंग..
१. साला ये दुख काहे खतम नहीं होता बे? (मसान- शालू गुप्ताचा मृत्यू)
२. ऑक्टोबर चित्रपट (वरुण धवनला सहन करता येईल असे दोनच चित्रपट आहेत, ऑक्टोबर आणि बदलापूर).
३. हायवे -हिंदी. महावीरला गोळी घातल्यावर आलियाचं रडणं बघून..
४. सदमा... (अगतिक, असहाय्य कमल हसन)
हा मेला अनेक प्रकारे एपिक आहे.आमिर चा आपल्या भावाबरोबर चा, ट्विंकल बरोबरचा बहुधा एकमेव पिक्चर.सुरुवातीला नावं येत असताना ट्विंकल पांढरा शुभ्र स्किन फिट लो नेक फ्रंट बटन जॉर्जेट लखनवी ड्रेस घालून अंधाऱ्या रात्री एका झोक्यावर झोका घेत गाणं म्हणताना दिसते.हे बघून बऱ्याच प्रेक्षकांचा हा भुताचा चित्रपट आहे आणि त्याचे नाव (ट्विंकल)'मेली' ऐवजी चुकून 'मेला' ठेवलंय असा समज होतो.नीट निरीक्षण केल्यास ट्विंकल च्या ड्रेस ला मागे झिपर दिसेल.बॉलिवूड मधली लेडी भुतं सैल पांढरे कुर्ते किंवा गाऊन घालतात.झिपर असलेले डिझायनर टाईट्ट कपडे नव्हे.यावरून हा साधाच नॉन भूतपट आहे हे समजावे.
१७ मे २०१८ च्या सकाळी सलिह नावाचा एक माणूस केरळमधील सरकारी वैद्यकीय रुग्णालयात अत्यवस्थ अवस्थेत दाखल होतो . सुरुवातीला त्याच्यावर उपचार करण्याऱ्या डॉक्टरांना तो जापनीज इंफायलिटीसचा प्रकार वाटतो . पण जसजसा दिवस वर चढत जातो तसतसा उपचार करण्याऱ्या न्यूरॉलॉजिस्टना काहीतरी गडबड असल्याचा संशय येतो . या रोग्याची लक्षण वर उल्लेख केलेल्या आजारापेक्षा वेगळीच असतात . विशेष म्हणजे १२ दिवसांपूर्वी सलिहाचा भाऊ याच लक्षणांनी बेजार होऊन गेलेला असतो . आणि सलिहाचे बाबा आणि आत्यामध्येही तीच लक्षण दिसू लागतात .
मध्ये नागराजचं समग्र कॉमिक कलेक्शन पुनःपारायणाचा योग आला. त्यात विषकन्या म्हणून मस्त कॉमिक आहे. नागतांत्रिक विषंधर नागराजला मारण्यासाठी यक्षराक्षस गरलगंटची आराधना करून एक विषकन्या यज्ञातून उत्पन्न करतो आणि मग नागराज विरुद्ध ते दोघे असा सामना आहे. ते वाचताना इतर विषकन्या रेसिपी डोक्यात घोळू लागल्या. अशा वेळी सिंघासन मधली रेसिपी आठवणे आणि तो सिनेमा बघणे हे ओघाने आलेच. तरी दोन जितेंद्र एक प्राण,
दोन राज्ये कारस्थाने बेसुमार,
एक राजकन्या एक विषकन्या,
शक्ती कपूर अमजद खान आपले चन्या मन्या
चित्रपसृष्टीत स्त्री प्रधान चित्रपटांची आत्ता कुठे व्यवस्थित सुरुवात झालीय. म्हणजे आधी पण काही चित्रपट येऊन गेले ज्यात स्त्री भूमिका ही प्रमुख होती, मदर इंडिया, कहाणी, मर्दानी इत्यादी... पण ह्या सगळ्या चित्रपटात कुठे तरी non fiction बघायला मिळतात. यात असलेल्या महिला ह्या खरचं आयुष्यात आहेत की नाही इथून प्रश्न पडतात. पण सध्या नवीन आलेल्या "थप्पड" आणि "छपाक" मध्ये रोजच्या जगण्यातल्या बायका बघायला मिळाल्या...
मालती च्या चेहऱ्यावरचं acid असूद्या की अम्रिता च्या चेहऱ्यावर पडणारा थप्पड, दोघींचा संघर्ष फक्त दोनच गोष्टीसाठी ते म्हणजे "आदर" आणि "आनंद".
थोडक्यात :- पहिला इंटर्वल पर्यन्त भाग साऊथ च्या तडक चा कॉपी आहे ,पण मूळ चित्रपट सरस आहे ,दुसरा भाग फक्त टायगर श्रॉफ ची हाणामारी आहे
गरिबांचा रेम्बो टायगर ने जेवढे जमेल तेवढ्या उडया मारल्या ,मारधाड मध्ये त्याला सौमर साल्ट असे काहीतरी म्हणतात आणि गाणे चालू असताना उड्या मारल्या कि डान्स म्हणतात
तडकानुसार मोठा भाऊ अनुकंपा तत्वाने इन्स्पेक्टर बनतो पण दरवेळी लहान भाऊ येऊन त्याचे काम करतो ,दोन बहिणी ,त्यांच्याशी भांडण मग मुलगी बघायला त्यांच्याच घरात जात सगळे सारखे आहे पण मूळ चित्रपट ज्यात तमाना भाटिया आहे तो जास्त नेत्रसुखद आहे
परजीवी असुरन #parasite #asuran
एकाच आठवडयात दोन वेगवेगळ्या भाषेतील चित्रपट पहिले. दोन्ही त्या त्या मूळ भाषेतच उपलब्ध आहेत. डब करून डबा झाले नाहीत, हि जमेची बाजू. मुळात भाषेचा तितकासा अडथळा जाणवतच नाही. पहिला असुरन आणि दुसरा पॅरासाईट. एकाच वैश्र्विक पातळीवर वारेमाप कौतुक तर दुसऱ्याच मात्र राष्ट्रीय पातळीवरही तितकंसं कौतुक नाही. तिळमात्र उणीवांसह दोन्ही चित्रपट म्हणून खूप समृद्ध अनुभव देऊन जातात.