चित्रपट

काही कारणामुळे संपादित काही कारणामुळे संपादित काही कारणामुळे संपादित काही कारणामुळे संपादित

पतंग....

....

....................नृत्य ही मध्यवर्ती संकल्पना ठेवून आलेल्या आजपर्यंतच्या चित्रपटांतला मला एकही आता आठवत नाहीये. पण काल पाहिलेल्या 'रेमो डिसुझा' दिग्दर्शित, त्याच्याच डोक्यातनं आलेल्या कथेवर आधारीत, आणि प्रभू देवा (भारतीय मायकल जॅक्सन), गणेश आचार्य, केके मेनन, तसेच डान्स इंडीया डान्स या प्लॅटफॉर्ममुळे बर्‍याच लोकांना माहित असणार्‍या/नसणार्‍याही सर्वच्या सर्व नृत्य कलाकारांना घेऊन बनवलेल्या या चित्रपटाची खासियत म्हणजे केवळ आणि केवळ नृत्य. हा चित्रपट पाहतांना, मला पहिल्यांदाच; नृत्य हे ही स्वत:ला अभिव्यक्त करण्याचं अत्यंत प्रबळ माध्यम आहे असं प्रकर्षानं जाणवलं.

........

Truth is stranger than fiction, but it is because Fiction is obliged to stick to possibilities; Truth isn't.
- Mark Twain

....

स्पेशल २६ ची कथा तशी वेगळी असली तरी साधी आहे .
चार डोकेबाज लोक ( अक्षय कुमार ,अनुपम खेर , किशोर कदम आणखी एक) खोटे सीबीआय ऑफिसर बनून नेते आणी व्यापार्यावर धाडी घालत असतात , अशाच एका धाडीत ते इन्स्पेक्टर जिमी शेरगीलला फसवतात . मग तो आणी खरा सीबीआय ऑफीसर मनोज वाजपेयी त्यांच्या मागे लागतात एवढीच .
पण या चित्रपटाच खर यश आहे ते यातील कलाकारांचा अभिनय आणी पटकथा .
अनुपम खेर बद्दल तर काही बोलायची गरज च नाही
पण खरा भाव खाऊन जातो मनोज वाजपेयी . एका प्रामाणिक सरकारी कर्मचारी म्ह्णून शोभलाय तो . बाय द वे , या माणसावर फार अन्याय झाला आहे अस मला कायमच वाटत आलय .

शाळा......रद्दड चित्रपट ...प्रत्येकाला आपल्या शाळेची आठवण करून दिली एवढंच काय ते यश...भंगार कथानक, - जुना काळ दाखविण्याच स्पष्टीकरण नाही, - दिलीप प्रभावळकरांना वाया घालवलय - ,माजरेकर सर ( संतोष जुवेकर) / नरूमामा (जितेंद्र जोशी) / बेंद्रे बाई / जोश्याची बहिण हि पात्र निरर्थक, - एकालाही स्वतःचा स्वभाव नाही, म्हात्रे सोडला तर नायकाचा एकही मित्र लक्षात राहत नाही, मुलांचं भावविश्व खुलवून दाखवण्यास director असमर्थ, expression देण्याची मुभा फक्त म्हत्रेलाच, कथा कुठेही रंजक होत नाही..चित्रपट चालू असताना मधेच सर्वांची नावं दिसायला लागतात, इथे चित्रपट संपतो!