कशिदाकाम भारती बिर्जे डिग्गीकर मध्यान्ह कविता

कशिदाकाम

मनासकट माणसे पचवणे : फूटपाथचे अजगरी धोरण.
तिच्या कशिद्यांना साक्ष ठेवून.
खिडकीच्या माथ्यावर ती टांगते सर्वसर्वज्ञ गुलबक्षी तोरण.

सारे पदपथिक. एकच शून्याभास. सार्‍या संवेदनात निमंत्रण आत्मसात
अंतिम सत्याचे. हे नाव मृत्यूचे.
ती विणते शालीवर फुले. ठेवते डांबरगोळ्या कोमल गंधकोशात.

संमिश्र अनाहत गलबलाटात अपघाताची एक किंकाळी विखुरलेली.
पडद्यावर सळसळतात नृत्यमग्न मोर
बोटांच्या मेणबत्त्या मालवून एव्हाना ती उठून आत गेलेली.

भारती बिर्जे डिग्गीकर
( 'मध्यान्ह', मौज प्रकाशन,२००६ मधून)