अत्ताच कोणाचा तरी धागा वाचला सुशांतला श्रद्धांंजली म्हणून होता
सुशांत सिंह राजपूत च्या शेवटच्या चित्रपटाचा ट्रेलर
https://www.youtube.com/watch?v=GODAlxW5Pes
"दिल बेचार"
फ्री टू वॉच आहे बहुतेक वाचलय कुठे तरी
"मी नाव विसरले त्या पुस्तकाचं.. खरेदी कशी टाळावी.. किंवा खरेदी कशी वाईट सवय आहे असंच काहीसं होतं त्याचं नाव.."मी क्रॉसवर्डच्या सेल्समनला सांगत होते.
" मी तुझ्या बाजूलाच हातातलं मासिक चाळत तू त्या सेल्समनला काय विचारत होतीस ते ऐकत होतो. मला ठाऊक होतं त्या पुस्तकाचं नाव पण मी बोललो असतो तर तू "आलाय मोठा शहाणा", किंवा, "ही तरुण मुलं मुलींवर इम्प्रेशन मारायची संधी सोडतच नाहीत", किंवा "आगाऊ कुठला", वगैरे वगैरे वाक्यं मनात म्हणत कपाळावर आठ्या चढवशील असं वाटलं म्हणून मी गप्प बसलो. शिवाय तुम्हा दोघांच्या चालत्या बसमध्ये चढताना पडलो असतो किंवा कंडक्टरनं उतरवलं असतं तर?"
https://www.maayboli.com/node/75204 (1)
https://www.maayboli.com/node/75214 (2)
https://www.maayboli.com/node/75292 (3)
https://www.maayboli.com/node/75371 (४)
(रानाईची गढी !!..भाग -५)
मायबोली वर लिहिणे हा माझ्या मते एक अभिमानाचा विषय आहे. इंग्रजीत त्याला आपण प्रेस्टीजियस असे म्हणू. मराठी ही देव नगरी या लिपीत लिहिली जाते. देवनगरी म्हणजे देवांच्या नगरीत जी लिहिली आणि बोलली जाते ती. म्हणजे विचार करा की ही भाषा आणि लिखाण किती पवित्र असेल. मायबोली वर मराठी लिहिणाऱ्या समस्त मंडळींना आपण दंडवत का घालावे याचं हे एकच कारण पुरेसे नाही का?अशी लिपी आपण लिहितो आणि असे लिखाण आपल्याला कळते ही भाग्याची गोष्ट नाही काय?
इतर लीपिंची नावं ऐकली आणि देवनागरी लीपिशी तुलना केली तरी त्यातला फरक लक्षात येतो.
https://www.maayboli.com/node/75204 (1)
https://www.maayboli.com/node/75214 (2)
https://www.maayboli.com/node/75292 (3)
रानाईची गढी !!... ( त्या किंकाळीचे रहस्य ?? )
'धावत्या मनाची थोडी मजा घेण्याची एक टेक्निक आहे.'
'ते असू दे... पण हे मन वगैरे म्हणजे जरा जास्तच झालं..!'
'उगाच फाटे फोडू नकोस.. माझा सांगायचा मूड झालाय.. ऐक चूपचाप..'
'हम्म.. सांग आता न् मग काय ..!'
तर तुझ्या डोक्यात तुझ्या नकळत, सतत काही ना काही 'विचार' चाललेले असतात, ते विचार म्हणजेच तुझं मन वगैरे आहे, असं समजून चालूया थोडा वेळ..
एरव्ही रूटीनमध्ये गळ्यापर्यंत बुडून गेलेला असतोस,
तेव्हा हे विचार ऐकू येत नाहीत, कारण त्यावेळी तू त्यांना काही भाव देण्याच्या मूडमध्ये, स्थितीमध्ये नसतोस.
एक काळ होता तेव्हा मी "मनोगत" वर पडीक असायचो. आयटी मधील नवी नोकरी आणि इंटरनेटची सुविधा. ऑनलाईन वाचन हि संकल्पना माझ्यासाठी नवीन होती. मला मजा यायची ऑनलाईन वाचायला. सतत काही छान वाचायला मिळतंय का ते बघायचं.
छान म्हणज, जे मला छान वाटतं ते.
असंच एकदा चाळत असताना तुझी 'कॉफी' दिसली. म्हटलं बघूया कशी वाटतीये !
कॉफी हा प्रकारच वेगळा आहे. कॉफी म्हंटलं कि येतं प्रेम आणि सोबतच विरह सुद्धा !
कॉफीचा कडवटपणा जितका जास्ती, तितकी तिची नशा जास्ती !
तुझी 'कॉफी' वाचताना अगदी असंच काहीसं वाटलं.
(आणि हे अर्जुना, मी आता तुला आमच्याकाळचं हे
परमगुह्यज्ञान देतो आहे. )
** साहित्य: बल्ब,स्वीच,टेबल,एक्सटेंशन बोर्ड, जाडजूड पुस्तके, बर्‍यापैकी लांबरूंद अखंड अशी स्वच्छ ग्लास, दोन ड्रॉईंग शीट्स, पेन्सिल,स्केल आणि खोडरबर.
**कृती:
प्रथमतः पुस्तकांचे दोन सेट टेबलवर रचून ठेवावे.
त्यांच्यामध्ये बल्ब चालू करून ठेवावा.
मग त्या बल्बच्या वरती, थोडं अंतर राहील, अशा पद्धतीने ग्लास पुस्तकांवर रेस्ट करावी.
मग त्या ग्लासवर कुणीतरी कंप्लीट केलेली शीट अंथरून ठेवावी.
आणि त्या शीटवर आपली कोरी शीट ठेवावी.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.