साधारण 2-3 महिन्यांपूर्वी मी hotstar VIP साठी पैसे भरले होते.. ज्यात RS. 365 मध्ये वर्षभर hotstar VIP बघायला मिळेल असं नमूद केलं होतं... तो pack वापरून मी एक Web Series बघितली पण होती.. पण आता hotstar VIP वापरून काही बघावं म्हटलं तर open च होत नाही... पुन्हा 365 चा recharge करण्याचा msg येतो.. काय कारण असावे? कोणाला काही कल्पना असेल तर plz सांगा..
सर्वात जास्त संसर्गजन्य, अत्यंत वेगाने पसरणारा आणि सर्वाधिक लागण होणारा व्हायरस म्हणजे वायसी व्हायरस होय.
(वायसी ही अद्याक्षरे नक्की काय दर्शवितात याची आम्हास माहिती नाही, तरी ती येडछाप शब्दावरून घेतली आहेत असे ऐकण्यात आले आहे, खखोदेजा.)
स्वाइन फ्लू असो की इबोला असो की करोना, त्यासोबतच हा वायसी व्हायरस त्याच्या लक्षपटीने पसरून लागण करतो.
या व्हायरसचा मृत्युदर नगण्य असला तरी उपद्रवमूल्य दखल घेण्याइतपत गंभीर आहे. या व्हायरसवर अद्याप कुठला इलाज नाही. याची तीव्रता येत्या दशकात वाढत जाणार असल्याचे खात्रीलायक सूत्रांकडुन समजते.
याची लक्षणे:
अगोदरच्या धाग्याने २००० प्रतिसादांची मर्यादा ओलंडली आहे. तरी तुम्हाला आवडलेल्या / न आवडलेल्या जाहिरातींबद्दल ईथे लिहा.
अगोदरचे धागे
प्राथमिक शाळा संपतासंपताच वेध लागले होते ते माध्यमिक शाळेचे. तेथील मोठी मुले, त्यांचा वेगळा गणवेष घालून ऐटीत सायकलवर शाळेत जाताना पहायचो आम्ही. त्यांच्या गणवेषाचे आणि सायकलचेसुद्धा खूप आकर्षण असायचे आम्हाला. तशीच सायकल, सॅक घेऊन आपण हायस्कूलमध्ये जाणार आहोत असे स्वप्न आम्ही बघायचो. रस्त्याने जाताना कधीतरी हायस्कूलच्या बाहेरून आतील दृश्य पहायचा प्रयत्न पण व्हायचा. जास्त काही दिसले नाही तरी लाकडी बेंच, त्यावर वह्यापुस्तके ठेवून, कोपर टेकवून शिकत असलेली मुले पाहून, लगेच जाऊन त्या बेंचवर बसायचा मोह व्हायचा.
उदघाटनाला आला कोण ?
उद्योगपती सम्राट अंबानी
स्टेजवर जाताना ठेच लागली
त्यांची पडली खाली फणी
डोळे चुकवून पटकन उचलली
घेऊन गेलो घरी
लक्ष्मीपतीची फणी आणेल
संपत्ती आपल्या दारी
कामधंदे सोडून सारे
फणी पुजू लागलो
रोज धुपारती शंख वाजायचे
वाहायचो भरपूर फुले
येड लागलं बापाला आपल्या
हसत होती माझी मुले
हसत हसत सांगून टाकले
शेजारीपाजारी जाऊन
इमारतीतले गोळा झाले
वॉचमनापासून सारे झाडून
चर्चा वाढत गेली अन मी
गल्लोगल्ली फेमस झालो
आम्ही प्राथमिक शाळेत आलो अन एक नवलाईची गोष्ट घडली. यापूर्वी अगदी बालवाडीत असेतोवर लोक आम्हाला आमच्या आईवडिलांच्या नावे ओळखत. आता आम्ही मोठे झालो. शाळेतली, वर्गातली मुले, शिक्षक, शेजारीपाजारी असे सर्वजण आम्हाला नावाने ओळखू लागले, बोलावू लागले आणि आईवडिलांना, 'अमक्याची आई', 'तमक्याचे बाबा' असे म्हणू लागले. याशिवाय शाळेत वर्तणुकीवरून, अभ्यासातील प्रगतीवरून अशी हळूहळू प्रत्येकाची एक स्वतंत्र ओळख बनली होती. कुणी खोडकर, व्रात्य, कुणी हुशार, कुणी ढ, कुणी चलाख तर कुणी मंद होते. त्यानुसार शाळेत बसण्याच्या जागादेखील आपसूकच ठरून गेल्या.
४ ऑस्कर मिळविणारा ‘पॅरासाईट’ : चित्रपट अनुभव!
एका बेरोजगार कुटुंबाच्या भाकरीच्या शोधाची ही गोष्ट आहे. आई (चुंग-सूक), बाप (की-तीक), मुलगा (कि-वू) आणि मुलगी (कि-युंग) असे चार जण असलेले हे कुटुंब थातुर मातुर काम करून दोन वेळचे जेवण मिळावे म्हणून खटपट करीत असतात. त्यांचे घर कुठल्याशा गल्लीबोळात असते. अगदी बेवड्या लोकांना त्यांची खिडकी मूत्रविसर्जनासाठी योग्य वाटेल येवढ्या छोट्या बोळीत!
त्याकाळी लहान गावात, वाड्यावस्त्यांमध्ये अंगणवाड्या नसत. मग तेथील गरीब लोक मुलांना पाच वर्षांपर्यंत शाळेतच पाठवत नसायचे. कधी कुणी शिकलेले पालक घरीच मुलांना थोडेफार शिकवायचे. तर इतर कमी शिकलेले, कष्टकरी लोक मुलांच्या शिक्षणाचा अजिबात विचारच करायचे नाहीत. मात्र मूल पाच वर्षाचे झाले की, मग मात्र ही सर्व मुले जवळच्या गावी थेट पहिलीत जात असत. त्याकाळी एकच एसटी शाळेच्या वेळेनुसार एकदा सकाळी आणि एकदा संध्याकाळी आसपासच्या खेडेगावांमध्ये जाई. त्यातूनच ही पहिली ते चौथीची सर्व मुले एकटी, गावातील इतर लोकांबरोबर शाळेच्या गावात येत जात असत. त्यांचे पालक कधीच शाळेत ने-आण करण्यासाठी येत नसत.
लिंकनची गोष्ट असा काहीसा धडा मला शालेय पुस्तकात होता .
लिंकन अमेरिकेचे अध्यक्ष झाल्यावर त्यांना त्यांच्या गावाकडील लोक भेटायला येत आणि नोकरीची मागणी करीत.
असंच एकदा एक टोळकं नोकरी मागायला आलं होतं. लिंकननं त्यांना एक गोष्ट सांगायला सुरुवात केली.
एकदा एका देशाचा राजा शिकारीसाठी अरण्यात चालला होता. बरोबर लवाजमा होता. राजा घोड्यावर बसून पुढे चालला होता. मागून निवडक सैनिक, हाकारे चालले होते. इतक्यात पुढून एक शेतकरी गाढवावर बसून येत होता. त्यानं राजाला हटकलं , " काय राजेसाहेब? शिकारीला निघालात वाटतं? राजा हो म्हणाला.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.