मनोरंजन

भेटी लागी जीवा: आत्तापर्यंत काय घडले? लेखक: निमिष सोनार, पुणे

सोनी मराठी या वाहिनीवरची "भेटी लागी जीवा" ही खूप चांगली सिरीयल आहे. स्टार प्लस महाभारतातील शंतनू, कलर्स वरच्या सम्राट अशोक मधला बिंदुसार आणि सोनीवरच्या बाजीराव पेशवा मधला शाहू महाराज या दमदार भूमिकेनंतर बऱ्याच काळानंतर समीर धर्माधिकारी मराठीत आलेला आहे! आतापर्यंत "भेटी लागी जीवा" मध्ये काय घडले हे येथे मी सांगण्याचा प्रयत्न केला आहे म्हणजे यापुढचे एपिसोड जरी तुम्ही बघितले तरी ते समजतील!

आज व्हाट्सअँप वरती एक मेसेज आला कि 'अशी ही बनवाबनवी' ला ३० वर्षे पूर्ण झाली. ते वाचून मला बनवाबनवीबद्दल काहीतरी लिहावे वाटले, म्हणून हा लेखनप्रपंच. २३ सप्टेंबर १९८८ ला हा चित्रपट प्रदर्शित झाला. या पिक्चरला लोकांनी अफाट प्रेम दिले. हा पिक्चर अफाट गाजला आणि अजूनही गाजतोच आहे. 'Cult Following' असं जे म्हणतात ते या पिक्चरला मिळाले. मी दादा कोंडक्यांच्या जमान्यातला नाही, त्यामुळे त्यांचे चित्रपट किती गाजायचे याचा मला प्रत्यक्ष अनुभव नाही, पण त्याबद्दल ऐकून आहे. तेवढेच किंवा जास्तच प्रेम बनवाबनवीला मिळाले.

सिलसिला मधली सगळीच गाणी रोमँटीक आहेत. पण मै और मेरी तनहाई हे शब्द अमिताभच्या आवाजात कानावर पडले की थेटरात जादू होते. हा सिनेमा आला होता तेव्हां आम्हाला समज नसल्याने ( प्रौढांसाठी) तो नंतर कधीतरी मॅटीनीला पहावा लागला. रेखाची जादू भारतात सर्वत्र होती तशीच विदेशातही होती. अमिताभ अढळपदाला पोहोचलेला होता.

( अर्पणपत्रिका - स्टोनवादी असंख्य ट्रोल्सना अर्पण )

जेडन के स्मिथ (टुण्णा किरणुद्दीनच्या कथा )
================================

टुन्ना किरणुद्दीन घरातली चेपलेली भांडी (कशी ते विचारू नये ) नीट करण्यासाठी पत्ता शोधत असताना वाकडेवाडी येथे रस्त्याच्या कडेला भाता असलेली एक कोळशाची भट्टी दिसली.

अर्पणपत्रिका - अधून मधून चिमटे काढण्याची हुक्की असलेल्या एका समाजवादी विचारवंत मित्रास समाजवादी टुन्नाकडून अर्पण

टुन्ना किरणुद्दीन आणि गाढव
====================

कुठलाही चांगला वक्ता उपलब्ध नसल्या कारणाने गावातल्या माजवादी मंडळींनी टुन्ना किरणुद्दीनचं भाषण शिक्षकदिनानिमित्त आयोजित केलं होतं. टुन्नाला काय बोलावं याचा प्रश्न पडला होता. त्याने आजवर जगातले सर्व उपदेश तोंडपाठ करून याच्या त्याच्यावर उधळण्याव्यतिरिक्त सलग असं भाषण केलं नव्हतं. त्यातून भाषणात स्वत:चे विचार मांडायचे असतात असं एका जाणकाराने सांगितल्यावर तर त्याला जरा टेन्शनच आलं होतं.

तिच्या कपाळावरचा घामाचा थेम्ब

ओघळून हळुवार हनुवटीपर्यंत आला

आधीच फिल्डिंग लागली होती

पण कॅच मी केला

कित्येकांनी हाय खाल्ली

बऱ्याच जणांनी माघार घेतली

सर्वांदेखत चाटून पार फस्त केला

गड्या , मी पहिला टप्पा पार केला ॥

दुसऱ्या टप्प्यात दाखल झालो

मैत्रिणींच्या कळपात आलो

दोन फारच जिवलग होत्या, तिच्या

नकळत त्यांचा लाडका भाऊराया झालो

बघता बघता सेमीला गेलो ॥

सेमीत गाठ होती तिच्या क्रूर भावांशी

नीट खेळलो नाही तर जाणार होतो जीवानिशी

एकुलती एक बहीण होती त्यांची

मजेशीर कोट्या चॅलेंज
एखाद्या सिनेमातला, नाटकातला संवाद असो किंवा कथा कादंबरी मधलं एखादं वाक्य आपण सतत कोट्या करण्यासाठी वापरतो. थोडक्यात काय तर आपलं आयुष्य हे कोट्यांनी व्यापलेलं आहे. पावला पावला ला आपण दाखले देण्यासाठी एखादी कोटी वापरतोच. बऱ्याचदा आपण उत्साहात केलेल्या ह्या कोट्या मजेदार असतात. कधी कधी कोटी कोटी प्रयत्न करूनही कोटी साधत नाही, तर कधी कधी सहज बोलताना तोंडातून उच्चकोटीची कोटी बाहेर पडते. अश्याच मजेदार, विनोदी, मार्मिक कोट्या करणाऱ्यांसाठी हा चॅलेंज खेळ आहे.
नियम
१) संयोजक एक शब्द देतील.
२) त्या शब्दावरून फालतू कोटी करायची आहे.

खेळ शब्दांचा
आपण नेहमी वेगवेगळ्या प्रकारांचे झब्बू खेळत असतोच. कधी पत्त्यांचा , कधी गाण्यांचा तर कधी म्हणींचा. या गणेशोत्सवात आपण खेळणार आहोत शब्दांचा झब्बू. प्रकार सोप्पा आहे एकदम. दररोज एक विषय असेल. त्याला धरून आपण झब्बू खेळायचा आहे. या उपक्रमातून आपण खेळ तर खेळणार आहोतच त्याचबरोबर वापरात असलेले किंवा नसलेले असे मराठी शब्द वापरणार आहोत. काहींना सगळे शब्द माहिती असतील तर काहींना नवीन शब्द कळतील आणि त्यांचा आपल्या दैनंदिन जीवनात उपयोगही करता येईल.
काही नियम :
१) संयोजक दर दोन दिवसांनी एक विषय देतील.
२) त्या विषयावर आधारित पहिला क्लू देतील.

ती आली होती फक्त एकदा घरी

एक वाटी दूध मागायला

मला वाटले तिला दूध आवडते

म्हणून गेलो म्हशी पाळायला

खरी पंचाईत तेव्हा झाली

जेव्हा कळले म्हैस व्यायल्याशिवाय

दुध देतच नाही

म्हशींसोबत रेडा बघितला

बाप माझ्यावर जाम भडकला

शिव्या देउनी मला खूप बुकलला

व्यक्त केले मग मी पुढचे पत्ते

सांगून टाकले त्यांना , भावी सुनेला दूध आवडते

इकडे झाला उलट गेम

रेड्याने धरला म्हशींवर नेम

रेडा असा काही चौखूर धावला

प्रेमाचा डाव बघता बघता उधळला

बाप माझा कुत्र्यागत पिसाळला

कॉलेजच्या दिवसातला अनुभव आहे. जरासा विचित्रच !