आज (दि. 14 ऑगस्ट 2020) "शकुंतला देवी" हा अतिशय छान चित्रपट पहिला. गिनीज बुक ऑफ वर्ड रेकॉर्ड्स मध्ये शकुंतला देवींची नोंद आहे आणि त्यांना ह्यूमन कॉम्प्युटर म्हणून ओळखले जायचे. (मृत्यू: 2013).
शकुंतला देवींचे कठीण गणिती आकडेमोड सोपे करून सांगणारी आणि सुपर मेमरी संदर्भातली पुस्तके मी लहानपणी वाचली होती पण त्यांचे आयुष्य खूपच वादळी आणि गुंतागुंतीचे होते हे चित्रपट बघितल्यावर कळते.
आमच्या साऊथचे सिनेमे या WhatsApp समुहात लिहिलेला एक लेख माबोकरांसाठी
---------------------------------------------------
सिनेमाचं नाव आहे सुब्रमण्यपुरम् (Subramaniapuram) सुब्रमण्यपुरम् हा २००८ चा तमिळ सिनेमा आहे.
लेखक , दिग्दर्शक , निर्माता - शशिकुमार
कलाकार - जाई संपत , स्वाति , शशिकुमार
संगीत - जेम्स वसंतन्
हा एक अॅक्शन कम थरारपट आहे.तमिळनाडूच्या मदुराई शहरातल्या सुब्रमण्यपुरम् भागात सिनेमाची कथा घडते.
आयुष्याच्या वेगळ्या टप्प्यावरती त्याच ऐकलेल्या गाण्याचा, कवितेचा कसा वेगळा अर्थ समजुन येतो पहा.'रुपर्ट होम्स' यांचे 'पिनॅकोलाडा' गाणेच घ्याना. या गाण्यातील प्रसंग आधी सांगते. अवीट चालीचे गाणे आहे. त्यामधील कविताही खूप गोड आहे. सहजीवनाचा वेगळाच पैलू मोठ्या मिष्किलपणे उलगडून दाखवते.
पहिलीत असताना वडिलांना विचारले 'प्यार' म्हणजे काय , तेव्हा ते 'कुठे ऐकलेसं गं , कुठे ऐकलेसं गं' करून घाबरून उठून गेले. 'प्यार'मध्ये एवढं घाबरण्यासारखं काये बरं , ते स्वतः एवढे गाणे ऐकायचे मगं मला न कळले तर काय नवल.... पण हा विचार करायला आणि दोनचार दिवस गाणी बंद करून अपराधी वाटून घ्यायला ते काही आजकालचे पालक नव्हते. ते गाणे ऐकत राहिले मी 'शिकत' राहिले. 'प्यार'चा रस्ता दिलापर्यंत जाणारच , शास्त्र असतं ते. त्यामुळे दुसरीपर्यंत मला 'दिला'बद्दल कळलं. यावेळेस मी आईकडे गेले व दिलाची चौकशी केली. त्यावेळी ती बावचळली असेलही पण तिने तसे दाखविले नाही. ती सगळ्या गोष्टींना 'भक्तप्रल्हाद वळण ' द्यायची.
गाण्यातील कुठल्याही दृश्याचे थोडक्यात वर्णन सांगून त्यावरून गाणे ओळखायचे कोडे द्यायचे.
अथवा गाण्यातील एखाद्या दृश्याचा स्क्रीनशॉट देऊनही कोडे घालू शकता.
आधीचा धागा
दिवसेंदिवस आमची शैक्षणिक गुणवत्ता वेगाने ढासळत
गेल्यामुळे आम्हास अधिकृतरित्या होस्टेल मिळणे मुश्कील होऊ लागले... त्यामुळे शेवटच्या वर्षात आम्ही काही जणांनी भाडेतत्त्वावर फ्लॅट घेऊन रहायचा प्रस्ताव मांडला.
श्री. गोसावी आणि श्री. स्वामी, ह्यांचा ह्या कल्पनेला कडाडून विरोध होता, कारण होस्टेलवर पॅरासाईट म्हणून राहिल्यामुळेच, अधिक चांगल्या पद्धतीचे बाँडींग तयार होते, असा त्यांचा दावा होता..!
मित्रांनो ऐन दिवाळीतील या प्रसंगाचे गांभीर्य लक्षात घ्या. सर जॉनी इंग्लिश, सर ऑस्टिन पॉवर्स आणि माननीय जेम्स बाँड यांना दिवाळीच्या फराळाला आपला लाडका भारतीय गुप्तहेर बबन बोंडे यांनी अर्थातच अत्यंत गुप्तपणे बोलावलेलं नसेल तरच नवल होतं. बबनची माजी गर्लफ्रेंड प्रियांका मस्का, जीने जणू काही भारतात वीर पुरूष नाहीतच अशा अविर्भावात एका बुटक्या अमेरिकन माणसाशी लग्न केले हे तर तुम्हाला माहितीच आहे. असो. तिने आपल्या बबनशी जरी लग्न नाही केलं तरी ती आजही बबनला दिवाळीचे फराळाचे पदार्थ पाठवते याचं कारण म्हणजे तिच्यावर असलेले संस्कार. मुख्य म्हणजे ती स्वतःच्या हातांनी करून पाठवते.
मला लहाणपणी पिक्चर पहायला खूप आवडायचं! टिव्ही समोरून मी हलत नसे. खेडेगावातलं बालपण माझं! मी आजूबाजूला पहायची ती दुनिया अन् टिव्हीतली दुनिया यांत जमिनअस्मानाचा फरक. माझा इवला जीव त्यांत फार रमायचा. घरीदारी या वेडाची फार चेष्टा केली जाई. मला वाटे, आपल्या आयुष्यातपण काहितरी पिक्चरसारखं व्हावं! उन्हात पाऊस पडावा, आपल्याकडे बोलणारा पोपट असावा, पळत असताना आपले केस हिरोईनसारखे उडावे, विस्कटू नयेत, शाळेत वर्गात बसले असताना, वारा आला तरी नेमकी एकच बट गालावर यावी, सगळे केस पिंजारू नयेत, नंतर मोठी झाल्यावर ओढणी वार्याने उडून गेली तर वाटे, आता एखाद्या मुलाच्या तोंडावर जाऊन अडकते की काय?