मनोरंजन

माव्याची पुडी अशीच पडून राहिली

विजारीच्या खिशात तिला सापडली

पतिपरमेश्वर कर्माने मेला

भर ग्रीष्मात वर्षाव जो झाला

वर्षावासंगे आगडोंब उसळला

सिंव्हाचा छावा धुळीस मिळाला II

रक्तावरुनी धडे गिरवले

अब्रूचे धिंडवडे काढले

लग्नाचे दागिने निघाले

सासरचे चौघडे वाजले II

पोरें गुपचूप खेळ मोडिती

हातपाय धुवूनी स्तोत्रे म्हणती

ग्रूहलक्ष्मी ती चाल करोनी

सर्वशक्ती प्राणाशी लढती II

थेट भेटुनी विक्रेत्याला

नाव गाव अन ठिकाण विचारी

लागणारे सामान विचारी

सध्या सार्वजनिक बोली भाषेमध्ये काही जणांना आपण काही विशेष शब्द वापरत आहोत ह्याचं खूप विशेष वाटत असतं. त्यामुळे ते असे विशेष शब्द इतक्या विशेषत्वाने वापरतात की त्यांचे वैशिष्ट्य कमी होऊन ते सामान्य होऊन जातात.

No Pun Intended च्या पहिल्या भागाच्या घवघवीत यशानंतर आम्ही वाचकांसमोर भाग २ सादर करत आहोत.
ज्या नविन मायबोलीकरांना या विषयी कल्पना नाही त्यांनी ईथे क्लिक करा

अगदी थोडक्यात सांगायचं तर हा माबोवरील चित्र विचित्र धागे आणि चित्र विचित्र आयडी यांचा साधर्म्यानुसार जोड्या लावा कार्यक्रम आहे....
( खालील सर्व धागे माबोवर खरेच अस्तित्वात आहेत. आयडी आता आहेत कि नाही ते मात्र माहित नाही.)

"वारसाहक्काने मिळणाऱ्या प्रत्येक गोष्टीवर हक्क सांगणं शहाणपणाचं नसतं."
सतत मुसळधार पावसात भिजलेलं एक गाव, गरिबीत जगणारी एक विधवा आणि लहानपणीच बऱ्याच गोष्टींची समज आलेली तिची दोन मुलं.पैश्यासाठी भीतीदायक वाटूनही एक विशिष्ठ काम करत राहण्यातली अगतिकता.हे सगळं इतक्यावर थांबलं असतं.पण गरिबी पाहिलेली, पैश्याची अधिकाधीक लालसा बाळगणारी आणि हुशार होत जाणारी पुढची पिढी.

दोन बहुचर्चित सिनेमे समोर असताना कुठला निवडावा हे अवघड काम होतं. बायकोचा कल अंदाधून कडे होता. मात्र तुंबाड नेफ्लिवर पाहून होणार नाही याची खात्री होती. सुदैवाने अंधाधूनचा लास्ट शो सुरू होऊन अर्धा तास झालेला होता आणि आता फक्त तुंबाड शिल्लक होता...

"भेटलास का तू धर्मेंद्र साहेबांना? झालं ना तुझं काम?", जितेंद्र मला फोनवर म्हणाला.

"अरे, काम झालं. अगदी मनासारखं. हा क्लायंट मला मिळाला. धर्मेंद्र साहेबांकडे माझ्याखातर शब्द टाकल्याबद्दल धन्यवाद. मी त्यांच्यासोबत चांगला बिझिनेस करून त्यांचे मन जिंकेल, चांगल्या दर्जाचे प्रॉडक्ट त्यांना देऊन तू त्यांना माझ्यासाठी दिलेला शब्द सार्थ करून दाखवेन!", मी म्हणालो.

आता रात्रीचे आठ वाजून गेले होते. हे काम सहा वाजता आटोपणार होते पण होता होता या ना त्या कारणाने उशीर झाला.

" पुरूषांच्या नजराच वाईट "
" आत्ता ! मी काही केलं का ?"
" तुम्ही नाही हो, फेसबुकवर "
" आँ !!"
"नाही तर काय, सेल्फी टाकायचा अवकाश, ही रांग लागते कमेण्ट्सची "
" मग नका टाकू हो "
" काय ?"
" सेल्फी "
" तुम्ही कोण ठरवणार बायकांनी काय करायचं ते ?"
" अरेच्च्चा ! मी आपलं सुचवलं "
" राहू द्या तुमची सूचना तुमच्या जवळ, बाईलाच बरे असले सल्ले देता ते "
" अहो त्रास होतो म्हणून म्हटलं, ना रहेगा बास, ना बजेगी बासुरी "
" पुरूषांना का नाहीत सांगत ते ?"
" काय ?"
" हेच की , सेल्फी नका टाकू म्हणून "

किती महिने झाले असावेत? सात, आठ? ख्रिसमसची सुट्टी संपून नुकतंच क्लिनिक पुन्हा सुरु झालं होतं. स्कॉटलंडमधल्या या लहानश्या शहरात ख्रिसमसच्या काळात सगळं ठप्पच असतं. जानेवारीत आळोखे पिळोखे देत शहर पुन्हा जागं होतं. त्याच दरम्यान कधीतरी ती पहिल्यांदी आली. रोज घरी जाण्याआधी पुढच्या दिवसाच्या पेशंट्सच्या फाईल्स वरून नजर फिरवते तशी तिचीही फाईल बघितली. वय पन्नाशीच्या पुढे, एका फार्मास्युटिकल कंपनीत काम करणारी एलिझाबेथ - लिझ. तिच्या घराच्या बाजूला एक रेस्टॉरंट होतं. तिथे येणारे बरेच लोक त्या रस्त्यावर आजूबाजूला गाड्या पार्क करत. आसपास राहणार्या लोकांना हा तसा त्रासच होता.

चांगली 2 ऑक्टोबर ची सुट्टी, दुपारी आराम करायची संधी सोडून आम्ही तिघे हातात कटर, ओट्यावरचे पाणी ढकलायचा झाडू,शेजारून उसनी घेतलेली कोणत्या तरी दुकानात फुकट मिळालेली मापन पट्टी घेऊन फ्रीज ला भिडलो होतो.

हा विषय चालू झाला तो 'फ्रीज पेंट करावा की त्याला स्टिकर लावावा' या ऑनलाइन घडलेल्या चर्चेवरून.कोणीतरी दिलेल्या अमेझॉन च्या लिंक वर सुंदर सुंदर फ्रीज स्टिकर बघायला मिळाले.एकावर लिंबू, दुसऱ्यावर स्ट्रॉबेरी, तिसऱ्यावर कॉफीबिया, चौथ्यावर पाणी आणि त्यात विहार करणारे हंस,पाचव्यावर जंगल अशी मोहक खैरात होती.

सुरुवातीलाच एक मनुष्य घोषणा देणाऱ्या प्रचंड जनसमुदायातून एका तुरुंगात जातो.शेजारचा तुरुंग वाला त्याला 'काय केलंस म्हणून तुरुंगात आलास' विचारत असतो.आपण नै का, शेजारी कोणी राहायला आलं की 'मूळचे कुठचे, इथे बदली झाली का, अमक्या गावचे का, शिवाजी पेठेशेजारी वाडा आहे त्या अमक्या काकांना ओळखत असाल' वगैरे हिस्टरी दारातच घेतो तसे.इथे आपला नायक सिवाजी 'लोगोका भला किया इसलीये जेल हुई' सांगतो.