अंगणात येऊन रघूने गेले सहा महिने बंद असलेल्या शेजारच्या घराकडे सवयीने पाहिले आणि तो चमकला. दारावरची पाटी वाचून त्याला धडकी भरली. परवाच मालक म्हणाले होते हा बंगला ज्यांना विकला आहे ते येतीलच लवकर राहायला मग तू त्यांचा भाडेकरू. पण हा योगायोग असा जुळून येईल असे त्याला स्वप्नातही वाटले नव्हते. आता ताबडतोब नवं घर शोधायला सुरुवात केली पाहिजे.
त्याने लगेचच ग्रुपवर मेसेज टाकला, आजची पार्टी कॅन्सल. खिशातले पाकीट उघडून पाहिले त्यात सत्तर रुपये होते. एक केरसुणी पण कोपऱ्यात उभी होती. आता नवा खेळ रंगणार होता. तो आळीपाळीने दोन्ही बंद दरवाज्यांकडे बघत होता ज्यावर पाट्या होत्या -
लकी अली आणि त्याचं
गोरी तेरी आंखे कहे.. रातभर सोई नहीं..
तर ह्या गाण्यातल्या दुःखी बेसहारा बिचाऱ्या
नटीला कुणीतरी आधार द्यायला पाहिजे, असं
एक लहानपणी वाटायचं..! कुणीतरी कशाला?
आपणच पुढे होऊन जबाबदारी घ्यायला काय
हरकत आहे, असंच वाटायचं..!
बराच काळ नुसतं ठरवत होतो. बोलत होतो.
पण मग नंतर एकदा अशीच सणक गेली
डोक्यात.. आणि मागचा पुढचा विचार न
करता सलग पंधरा दिवस बैठक मारून
लिहूनच टाकलं सगळं..!
विसराळू विनूची गोष्ट तर लहानपणापासूनच ऐकलीये. आपल्या आजूबाजूला बरेच लोक आपल्या विसराळूपणाने किंवा अबसेन्ट माईंडेड पणामुळे कधी गमती जमती तर कधी ताप देऊन ठेवतात, अशाच काही गमती!
गिरणीतून पीठ आणायला म्हणून ती आणि आई बाहेर पडल्या. पिशवी घेतली आणि गिरणीतून परत निघाल्या. ५ मिनिट झाली. मोठ्या क्रोससिंगपाशी आल्या तरी चालतेच आहोत बघतल्यावर लेकीने विचारलं, "आई, कुठे जातोय आपण ?"
"कुठे काय? आत्ता रात्रीच कुठे जाणार? घरी आपल्या!"
"अगं पण मग घर तर कधीच मागे गेलंय !!!"
अबसेन्ट माईंडेड आई
*****
#शाब्दिक_चकमक
मी, “Hi कशी आहेस?”
ती,“ मी मानुसघाणी आणि तुसडी आहे.”
( हे स्वतःबद्दल आत्मप्रौढीने सतत सांगितलेलं चालतं बरं का! दुसऱ्याच्या पोस्टचा मात्र पोस्टमार्टम करून स्वतःला हवं ते लिहायचा घाण वकूब असतो लोकांचा)
मी,(‘मी तब्बेतीबद्दल विचारले होते.’हे मनात’) “ “तुम्ही काय करता मॅडम?”
ती,“ माझ्या मैत्रिणी काय नाव सोनूबाई आणि हाती कथलाचा वाळा नैत त्यांच्या क्षेत्रातल्या सोनं आहेत त्या सोनं!”
मी,“ मी तुम्ही काय करता विचारले?”
सकाळी साडेआठ वाजता घाई घाईने छोट्याला खाली घेऊन आली. पण school van काही अजून आली नव्हती. "हुश्श" करत ती बाजूच्या कठड्यावर टेकली.शेजारची सविता पण सोहमला घेऊन तिकडे पोहोचली.
"आज थोडा लेट हो गया लगता है?"
"चलो अच्छा है मुझे लगा आज छूट जायेगी."
तिचं लक्ष पलीकडून पोळ्यांच्या मावशी येतायत का त्यावर होत.
"क्या रे?"
"वो मौसी आयेगी अभी"
" चपाती के लिये क्यू लगानेका बाई? तू घरपे ही तो है! तुम तीनो को कितना लगेगा. यूं फटाफट बन जाती है द्स पंधरा मिनिट मे|" सविताची ट्रेन काही थांबेना.
हाऊस ऑफ द ड्रॅगन
"गेम ऑफ थ्रोन्स" या मालिकेचे किंवा "अ सॉंग ऑफ आईस अँड फायर" या पुस्तकमालिकेचे फॅन्स असणाऱ्या सर्वांनाच नवीन आलेल्या "हाऊस ऑफ द ड्रॅगन" विषयी चर्चा करण्यासाठी हा धागा...
होऊ द्या चर्चा...
(#स्पॉयलर्स असतील)
न सके तो सुन मन गुंज
हो अलख जगा मन
स्वयं स्वयं में
मन मुस्कावे जिव भूलकावे
पीको प्रेम ज़रे
लाज ना लागी हां जो जागी
बदली जे ही घडी
मोह में बांधे
सधे ना साधे
चुलबुल चित धरे
माया खेला है अलबेला
खुल खुल खेल करे
मन अंतर तू जा ढूंढ
सुन सके तो सुन मन गुंज
हो अलख जगा मन
स्वयं स्वयं में
https://youtu.be/GuuOrsKoJWY
हा चंद्र जुना, पण रात्र नवी..
पाहून म्हणें भावांध कवी,
"ही तीच तरी वेगळी कशी?"
नच कळली; सरली जरी विशी ! || 1 ||
सर्वत्र जसा तम घनदाटे..
तो सूर्य ! तरी त्यां भय वाटे !
सुमसाम दिशा अन वहिवाटा..
निद्रार्त हवेच्या मृदू लाटा.. || 2 ||
तारका काय सांगू बघती?
त्यां पाहून डोळां ये स्थगती !
मालकंस कानावर पडतो..
का गूढ प्रकार असा घडतो? || 3 ||
तो हरवतसे निजल्यांनंतर !
हे काय असे जंतर-मंतर?
स्वप्नात जगे तो सत्य दुजे..
पण त्यांस कुठे काही उमजे? || 4 ||
अंतरी शब्द साठत जाती..
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
