मनोरंजन

गुणाऽची मनी ..

मने माकडे, किती गं लोळते ?
नऊ वाजून गेलेत तरीही झोपते ??

तुला ना शाळा, अभ्यास काही
दिवसा - रात्री लोळतात बाई !!

सापडत नाहीए हेअरबँड माझा !!!
तुला काय त्याचे, वाटत असेल मजा ...

कित्ती तो इथे झालाय पसारा ...
अगं, तुझी आधी शेपूट आवर जरा ..

उठ आधी माझ्या दप्तरावरून
जायचंय शाळेत बाईऽ, सारं आवरुन

जातेय मी शाळेत, आल्यावर भेटू
तोपर्यंत आपली न्हेमीची टाटू

कित्ती गं माझी गुणाऽची मनी
बाय बाय कर्ते शेपूट ऊंचाउनी ...

सुपरमून
ए काय पाहतोयस एवढं?
सुपरमून
अय्या सुपरमॅन? कुठेय ? पाहू ..
सुपरमॅन नाही सुपरमून
तू सर पाहू ... कुठे आहे? मला तर काहीच दिसत नाही.
सुपरमॅन इथे शेजारी उभा आहे आणि सुपरमून तिकडे वर आकाशात. खिडकीतून खाली पाहून काही दिसणार नाही.
आईग कित्ती गोड दिसतोय.
कोण?
चंद्र. छानच दिसतोय आणि केवढा मोठा! म्हणून त्याला सुपरमून म्हणायचं का?
हो आणि नाही.
झालं का तुझं सुरू?
काय?
मग? हो आणि नाही म्हणजे काय? नक्की सांग ना.
पण आता ते तसं आहे त्याला मी काय करू?
काही सबबी देउ नको बरं का. नेहेमीचचं आहे हे तुझं. संध्याकाळी जेवणार का म्हणून विचारलं तेंव्हा देखील हेच उत्तर दिलस. हो आणि नाही.

चिवचिव चिवचिव चिमणी छान

चिवचिव चिवचिव चिमणी छान ... चिमणी छान
वळून बघते तिरकी मान ..... तिरकी मान

चिव चिव चिमणी सांगे काय ..... सांगे काय
मऊ मऊ भातू मला हवाय .... मला हवाय

चिव चिव चिमणी टिप्ते दाणे ... टिप्ते दाणे
थुई थुई नाचत गाते गाणे ... गाते गाणे

चिव चिव चिमणी आहे गुणी .... आहे गुणी
बाळ खेळे रिंगणपाणी .... रिंगणपाणी

चिव चिव चिमणी जाते ऊडून ... जाते उडून
म्मं म्मं संपली मजेत फिरुन ... मजेत फिरुन

शतशब्द कथा
हा प्रकार सध्या वेगात प्रचलीत होत आहे.मी ही प्रयत्न करायला गेलो.पण छ्छे! मग माझं मन म्हणालं मला--आत्मू..तुझा प्रांत नाही रे हा.आपला वकूब ओळख मेल्या! पण तरिही ते ऐकेल तर माझं मन कसलं? सलग दोन रात्री मेंदूबरोबर हुतुतू खेळून सुद्धा,हाती काही लागलं नाही.मग मन म्हणालं,तू सावरकरनिष्ठ ना? मग त्यांचे काव्य वाच,स्फूर्ती येइल.अरे अगीचे भस्म आणी राखेचाही अंगार करणारा माणूस तो! त्याच्या शब्द स्पर्शाने तुझा मेंदू चेतणार नाही काय? आणी खरच मेंदू चेतला,पण कुठे? तर काव्याच्याच प्रांतात."कथा" या प्रांतातली "गती" दाखवून,एक खराखुरा "मोक्ष" दिला त्या स्पर्शानी मला!

उदास श्रावण ??

खळखळणारा खुशाल श्रावण
रानी फिरतो अन् वस्तीवर
नाचून थकतो, बसतो आणिक
आठी होउन कधी भाळावर

धाव धावतो वस्तीमधुनी
सांडपाणीही तसेच निश्चल
उदासवाणा कसा थिरकतो
अरुंद गल्ली शोधत दुर्बल

रंग उधळतो कसे कधीही
सप्तरंगही ये जमिनीवर
भाकरीतही कधी झळकतो
चंद्र होऊनी असाच सुंदर

झोपडीतल्या छतामधुनिया
हसतो निळसर भावूक सुंदर
भकास विद्रूप कळकटलेला
डबक्यामधली ओंगळ थरथर

असेच येती जाती श्रावण
जगणे करती अतिच अवघड
दाट काजळी क्षितीजावरती
पापणीत ना आता गहिवर...

सुमेधींच्या घरात उंदीर आला ही गोष्ट मायबोलीवरुन देशभरात गाजली : पहा काही प्रसिध्द व्यक्तिंच्या प्रतिक्रिया

दिग्गी:- उंदीर हे अल्पसंख्याकाचे प्रतिक आहे....सुमेधा या आरएसएस च्या कार्यकर्त्या आहेत म्हणुनच त्यांना आपल्या देशातुन अल्पसंख्यांना हुसकुन लावण्याचे काम करत आहे... मी माननिय प्रधानमंत्रींना विनंती करतो की यांच्यावर त्वरीत बंदी आणावी आनि उंदरासारख्या महान प्राणी वाचवावा..

कृष्णसखा .... सावळसा

नितळ सुखद ...... भिरभिरता
पान पान ........ रसरसता

पाचूसम ....... चमचमता
पारिजात ...... टपटपता

गवतातून .... सळसळता
वार्‍यातून ..... भुरभुरता

थेंबातून ..... दुडदुडता
श्रावण हा ..... रिमझिमता

गीत नवे ..... किलबिलता
आसमंत ..... रुणुझुणुता

जाईजुई ..... मोहरता
धुंदगंध ...... उधळता

देई दान ..... सात्विकता
दशदिशात .... मंगलता

लावी पिसे ...... कृष्णकथा
राधा मनी ..... व्याकुळता

भान असे ...... हरपता
अंतरात ....... झिरपता

दूर करी ..... खिन्नता
दे पुन्हा ..... प्रसन्नता

लावी का ...... हुरहुरता
साजण हा ....... अद्भुतसा

बेरकी कावळा !!

एक कावळा मोठा बेरकी, घरात येऊन बसतो काय !!
हे काय नि ते काय प्रश्न मुळी संपतच नाय...

मासे सगळे टँकमधले झोपलेत का आज असे ??
शिक्षा केली का कुणी एकाजागी बसलेत कसे ??

मस्त वास सुटलाय खास, फोड्णीची पोळी केलीए का ??
काहीच आवाज नाहीत आज बाहेर जेऊन आलात ना ??

पाव्हणे कुठे गेले इथले, येणारेत ना बाहेर फिरुन ??
कुठला खाऊ आण्तील बरं, कंटाळलोय मी बिस्कीट खाऊन ...

सगळे हस्तात जोरात मग, आवरा आवरा कावळेराव
लवकर द्या कॅडबी यांना, तरच थांबेल काव काव .....

(बागेश्रीच्या गोजिरवाण्या चिऊला खुन्नस आहे हां आमची )

तुम्हाला आवडलेल्या (घाबरवलेल्या) हिंदी / इंग्लीश/ मराठी भीतीदायक चित्रपटाबद्दलचं हितगुज इथे करावं.

इंजिनीअरींगच्या दुसर्‍या वर्षाला असतांना, माझ्या कॉलेजने, "सीओईपी"ने सादर केलेल्या "समेवर टाळी" या एकांकीकेला २००७ साली फिरोदीया करंडक मिळाला होता. अर्थात, मी त्यात काहीही केलं नव्हतं. पण एक सच्चा सीओईपीअन् म्हणून, कॉलेज संपून चार वर्ष झाली तरीही, "ते जगलेले दिवस..." पुन्हा आठवले, की ताजंतवानं होऊन रोजच्या रहाटगाडग्याला जुंपून घ्यायची ताकद मिळते.