मनोरंजन

"निल्या हल्ली फेसबुकावर नाही का? त्याला परवा टॅग करायचा होता तर सापडलाच नाही."
"अरे जाम घोळ झाला रे. निल्या त्याच्या जर्मन साहेबाच्या बायकोच्या बरियलला गेला होता त्याचे रिकामटेकडे रुममेट घेऊन.त्याला ग्रुप टिकेट काढून पैसे वाचवायचे होते.तर म्हणाला तुम्हीपण चला. त्यांना तिथे काही उद्योग नव्हता त्यांनी त्या रम्य दफनभूमीत पंचवीसेक फोटो काढले आणि त्यात टॅग केला ना निल्याला 'फिलींग हॅप्पी अ‍ॅट रोझेनहाईम ग्रेव्हयार्ड' म्हणून. त्याला २५० लाईक मिळाले आणि निल्याचा साहेबच होता फ्रेंडस लिस्ट मध्ये. निल्याने आता कानाला खडा लावून फेसबुक संन्यास घेतलाय काही दिवस."

तेचबूक! - धनंजय माने
स्टेटस अपडेट :
आज नाश्त्याला थालीपीठ पाहून माझा अत्यंत जवळचा मित्र अमिताभ बच्चन याची आठवण आली. त्याचा आवडता पदार्थ. शाळेत असताना मला रोज डब्यात थालीपीठच न्यावे लागायचे. तसा हट्टच असायचा त्याचा, नाहीतर माझ्यावर खूप चिडायचा. आता कामाच्या व्यापामुळे आमची बरेच वर्ष भेट नाही झाली. पण जेव्हा भेटू तेव्हा थालीपीठाचा बेत पक्का

५६ लाईक्स. २ डिस्लाईक्स.

परशुराम : माझ्याकडे बिडी मागायचा पण गुणी कलावंत हो!

विश्वासराव सरपोतदार : हो का? बऽऽऽरं!!

शंतनू : lol दादा हसून हसून पडलो मी

स्टेटस अपडेट :

माताजी भारद्वाज - हे मातारानी, सिमर और रोली (फिरसे) गायब हो गयी है. हमारी सारी जायदाद मुझसे धोखेसे दस्तखत करवाके (फिरसे) हथियाई गयी है. आप ये अन्याय होते हुए कैसे देख सकती है?

एसीपी प्रद्यूमन - कही टेररिस्टस्ने सिमर और रोलीको किडनॅप तो नही किया है? माताजी, आप चिंता मत किजिये. हम जरुर उन्हे धुंड निकालेंगे. जरुर कुछ गडबड है दया, पता करो.

दया - सर, मेरी वाईफ कलर्स चॅनेल नही देखती. और उसे चॅनेल चेंज करनेको बोलना मेरे बसकी बात नही. आप अभिजीतसे कहो. उसकी अब तक शादी नही हुई है

पुर्वीच्या काळी, सासर्‍यांना मामंजी म्हणत.
म्हणजे, कोणी सुनबाई आपल्या सासरेबुवांना ’मामंजी’ अशी हाक मारतांना, ऐकले नाही मी कधी.
परंतु, जुन्या कथा कादंबर्‍यामधे मात्र तसे वाचलेले आहे.
तसेच सासूबाईंना,
अहो आई, बाई, माई, आत्येबाई, अक्का किंवा तत्समच कुठल्याशा, आदरयुक्त नावाने हाक मारले जाई, किंवा अजुनही तशी पद्धत आहे.
माझ्या अंदाजे, स्वत:च्या नवर्‍यालाही, १९८० ते १९९० च्या काळापर्यंत, बर्‍याच मोठ्या प्रमाणात,
’अहो ऐकलं का...?’ असं, त्याचे नाव न घेता, त्याचा उल्लेख करण्याची व त्याच्याशी संवाद साधण्याची पद्धत होती, किंबहूना, आजही आहे.

उत्तम कथा हाताशी असेल, उत्तम दिग्दर्शक असेल आणि अभिनयनिपुण कलाकार ( भले मग ते नाववाले का
नसोत ) असतील तर कशी एक उत्तम कलाकृती तयार होते, याचे हे उदाहरण आहे.

मी हा चित्रपट सिडीवर बघितला आणि सोबत मेकिंग ऑफ ची सिडी पण होती. ती बघितल्यानंतर तर हा
चित्रपट जास्तच आवडता झालाय, म्हणून इथे लिहितोय.

लग्नाचा अर्थ समजलेला नसणे हि काही नवी थीम नाही.. उपहार, बालिका वधु, अनुभव ( पद्मिनी कोल्हापुरेचा.. तनुजाचा नाही ) वगैरे अनेक चित्रपट येऊन गेले. ते वाईटही नव्हते पण ते टिपीकल गुडी गुडी चित्रपट होते.

निसर्ग सारा गातो गाणे...

रंग चोरुनी आभाळाचे
सजली वेडी रानफुले
मृद्गंधाच्या अत्तरातुनी
गंधित झाले रान खुळे

सरसर येता थेंब टपोरे
पाते हिरवे घेत झुले
लाटा उठती आनंदाच्या
सळसळीतुनी ऊन खुले

कंठी येती गाणी कुठली
पाखरांसही भूल पडे
निसर्ग सारा गातो गाणे
रोमांचित हे मन झाले....

तर औरंगजेब रोडचे नामकरण डॉ APJ अब्दुल कलाम झाले. ते अनेकांना आवडले नाही. ओके. पण आता लोकं औरंगजेब कसा चांगला होता ह्याचे घाऊक पीक घेत आहेत. आजच एका लेखात एका लेखकाने एक मुद्दा मांडला की

औंरगजेबाने हिंदू लोकांना नौकरीस ठेवले होते. ( इन्क्लुडिंग शिवाजी) आणि शिवाजीने कसा माफिनामा दिला त्याचे एकाने केलेल एक ट्विट त्याचा लेखात दिले.

मला ते ट्विट बघून खूप गंमत वाटली.

विलक्षण गतिमान आयुष्यात स्वतःविषयी, आपल्या गंतव्याविषयी, आपल्या माणसांविषयी विचार करत बसण्याचा वेळ असतो कोणापाशी? एका ठिकाणी सरशी झाली की लगेच दुसर्‍या गोष्टीच्या पाठोपाठ धावताना, किंवा हुकलेला डाव परत जमवताना स्वतःत डोकावायचे आपण पार विसरून जातो. बाहेरची दुनिया भुरळ घालत राहाते. नवीन क्षितिजे खुणावत राहातात. परंतु यासोबत काही क्षण स्वतःपाशी, स्वतःजवळ घालवायचे असतात याचा विसर पडलेल्या माणसांना एका हायवेवरचा प्रवास तो अनुभव कशा प्रकारे देऊन जातो याची कथा 'हायवे' चित्रपट उत्तमपणे मांडतो.