ह्या आधीचे.....
सियाचीन ग्लेशीयर ...भाग ३
....... कंट्रोल रूम मधली मंडळी गोंधळली. टीम लीडरला अजून वाटत होते व विश्वास होता की काही तरी चांगला सल्ला कंट्रोल रूम मधून मिळेल म्हणून. अशा परिस्थितीत कंट्रोल रूम मधल्या लोकांनी काहीतरी सल्ला देणे भागच होते................
(मी काढलेला फोटो)
"तुझ्याकडे स्नो स्कूटरर्स आहेत? उपयोग कर त्यांचा" बेस कमांडरने टीम लीडरला रेडिओवरून सल्ला दिला.
सांगायचे आहे माझ्या सानुल्या फुला - १. हा भाग मोदकने लिहिला होता.
शोना/ बंटी/ बाबू/ गोडू मंटू/ पिल्लाडू आणि अजून काय काय,
नक्की कोणत्या नावाने मायना लिहू? जाऊदे नुसतंच माझ्या पिल्ला, असं लिहिते!
'तुझ्या असण्याने माझ्या आयुष्याला असलेला अर्थ तुला सांगून किंवा लिहून समजेल का?' असा वेडा प्रश्न मी स्वतःला आता कधीच विचारत नाही. कारण 'आई, तू मला खूप आवडतेस!' ह्या तुझ्या एका गोड वाक्यातून तुला ह्या संवेदनेची जाणीव असल्याचे मला समजते आणि म्हणूनच आज तुझ्यासाठी हे लिहितेय!
मराठी माणुस म्हटलं, की दिवाळी अंक हे समीकरण ठरलय. म्हणजे मराठी म्हणजे गणेशभक्त असणारच जसं गृहीत धरल्या जातं, तसच काहीसं दिवाळी अंकाशिवाय मराठी माणसाची दिवाळी होत नाही.
आजच्या घडिला सुमारे ३५० मराठी माणसांचं ’मराठी मंडळ कोरिया’ वर्षभरात विविध कार्यक्रम राबवते, त्यातलाच एक म्हणजे ’साहित्य-शोभा’ दिवाळी अंक. यावर्षीचे दिवाळी अंकाचे २रे वर्ष.
हा अंक ऑनलाईन वाचता येईल किंवा पीडीएफमध्ये उतरवुन घेता येईल. अंक वाचण्याकरीता http://marathimandalkorea.blogspot.kr/ इथे भेट द्या.
संध्याकाळी तुळशीपाशी आई पणती लावत असते
तशीच माझ्या दु:खांना माझ्या गझलांची सोबत असते
नात्याची प्रत्यंचा ताणत शब्दबाण सोडुन मी थकता
डोळ्यांमधल्या पाण्यावर ती अख्खे भांडण जिंकत असते
सूर लावणे ठेका धरणे सगळे माझ्या हाती असते
तर माझे माणुसपण कुठल्या तालावरती नाचत असते
***गंतव्याची पाटी पाहुनही मी चढलो नसतो जर का ....
....आधी माहित असते की , श्वासांची गाडी लागत असते
"गालांवरच्या कुसुमी किंवा कुसुमांच्या गाली".... म्हणताना ;
सावरकर "शायर"ही होते .... ही गदगद हेलावत असते !!
इथे वाह तू ..मनात माझ्या.. सांगितले पण ऐकत नाही
ही कथा माझी वहिनी दिवाळी २००९ ह्या अंकात प्रसिद्ध झाली.
मेडिकल अॅस्ट्रोस्कॉलर
लेखक: श्रीराम बर्वे
रघुनंदन केतकर एम एस सी केमिस्ट्रीमधील नावाजलेला विद्यार्थी. त्याच्या आजोळी तो दरवर्षी जाई.त्यावेळी आजोबांच्या खोलीत आजोबांचं काही ना काही संशोधन सुरु असे.
“ नंदू तू मोठा हो,हुशार हो.खूप खूप शिक.म्हणजे मी काय करतो हे तुला समजेल.’’
असे त्याचे आजोबा सांगत.आज ती वेळ आली होती.आज आजोबांकडे जायचं आणि त्याचं कसलं संशोधन सुरु आहे हे कळल्याशिवाय परतायचं नाही असं त्याने ठरवलं.
वांगणी स्टेशनवर लोकल थांबल्यावर रघुनन्दनने बॅगेसकट platform वर उडी मारली.
तुला पाहिले बघत राहिलो
फार दिसांनी सुखावले मन
दोन निमिष मग हसत राहिलो
ओठांवरती शब्द न आला
देहाचीही भाषा सुंदर
अर्थबोध वेळेवर झाला
कुठली आशा तरळत होती
असे वाटले सगळे शाश्वत
स्वप्नेही कड पलटत होती
तुला पाहिले बघत राहिलो...
घे ; हे चिंतनमात्रांचे रामबाण औषध आहे
तुला म्हणे गझले तंत्राबिंत्राची लागण आहे
अजूनही माणुस पुरता माणुस का नाही झाला
माणुस होण्यामागे त्याच्या मधले माकड आहे
बरेच तत्त्वज्ञान खरडले पण ते जगला नाही
म्हणून कोरे त्याच्या आयुष्याचे पुस्तक आहे
प्रत्यक्षात नसावे पण दु:खाला बघता यावे
त्याच्या असण्यापेक्षा त्याचे दिसणे सुंदर आहे
असेच काहीसे आहे पण नक्की माहित नाही
आहे आणिक नाही मधले काही विठ्ठल आहे
हे मनोगत बरेच दिवसांपासून लिहायचे होते. मायबोलीमधे काय सुधारणा करता येतील या बाफवर लिहायचे निश्चित केले होते. पण गझलविषयक असल्याने विचारांती स्वतंत्र लेख म्हणून पेश करत आहे.