सदिच्छा ..
असे उजाडावे | मनाच्या क्षितीजी |
नुरावी काळजी | नावालाही ||
लख्ख व्हावे सारे | हृदय गाभारी |
प्रकाशाची झारी | बरसावी ||
मोकळे मोकळे | होताच आकाश |
कुठला आवेश | नसो तेथे ||
स्वैर वारा वाहे | किंवा झरा मुक्त |
व्हावे बंधमुक्त | चित्त तसे ||
असावा तयात | प्रेमाचा ओलावा |
सुखाचा गारवा | सदोदित ||
हीच एक आस | मनी तोचि ध्यास |
न करी उदास | जगदीशा ||
पत्र! दोनच शब्द, आठवणींच्या झुल्यावर नेऊन बसवणारे. पण आजच्या ईमेल आणि मोबाईलच्या जमान्यात पत्रलेखन मागेच पडले आहे. आपण लहान असताना पत्र लिहायची 'पद्धत' होती आणि त्या पद्धतीतही तिची तिची एक गंमत होती. त्याच गंमतीचा अनुभव आपण आपल्या मुलांनाही देऊया का?
'मराठी भाषा दिवस, २०१३'च्या निमित्ताने आजीआजोबा आणि त्यांच्या प्रिय नातवंडांमध्ये बांधूया एक गोड पूल.. आपल्या पाल्यांना त्यांच्या आजी-आजोबांना पत्र लिहायचे आहे, कोणत्याही विषयावर, कितीही लांबलचक..
या उपक्रमाचे काही नियम :
आमुची माय मराठी
================================
हलकीच आलेली श्रावणाची सर
गुलाबी पहाटेचे जसे धुके धुसर
महाराष्ट्राला पडलेले स्वप्न निळसर
मायमराठी ममत्वाचा स्पर्श ओलसर...!
सह्याद्रीच्या कुशीमध्ये जिचे जन्मस्थान
गडावरच्या तोफा जश्या उंचावूनी मान
कोकणच्या बागेतील हिरवे नारळाचे पान
कोकीळकंठातील एक स्वप्नसुरेल तान...!
तुतारीची तान जशी वाजे दशदिशा
जगी राज्य करण्या असे अभिलाषा
महाराष्ट्राची शान असे मराठी भाषा
सर्वांहुनी महान असे मराठी भाषा.....!!!
- यःकश्चित
२०१२ च्या उपक्रमच्या दिवाळी अंकात प्रसिद्ध झालेला माझा लेखः http://diwali.upakram.org/node/191
ओध्येमठाची निर्मिती आणि मराठी बाण
'मराठीमध्ये काही राम राहिलेला नाही' असे बरेचदा ऐकायला मिळते. मराठीचा प्रसार व्हायला हवा, मराठी जिवंत रहायला हवी वगैरे पण. हा जीव वेगवेगळे लोक मराठीत वेगवेगळ्या प्रकारे ओतू पाहतात. मराठी बाण्याची गरज का आहे, याबद्दल मतभेद आहेत. पण ती गरज आहे यावर मराठी न वापरणार्‍या लोकांचे सोडून इतरांचे एकमत आहे. आमच्या मते, मराठीकडे होतकरूंना आकर्षित करण्याकरता कसरती वापरायला हव्या (अर्थात शाब्दिक). शब्दखेळच नव्हे तर आवश्यकता भासल्यास (आणि ती आहेच) शब्दच्छलही योजावा.
मॉडर्न कॉलेज मराठी विभाग आयोजीत व पुणे विद्यापीठ पुरस्कृत:
मराठी विनोदी कथा: स्वरूप आणि सादरीकरण
या राज्यस्तरीय चर्चासत्रात, मंगळवार दिनांक ५ फेब्रुवारी २०१३ रोजी दुपारी २.३० ते ४.०० या दरम्यान निवडक विनोदी कथांचे मुक्त सादरीकरण हा कार्यक्रम आहे.
वक्ते:
स्वाती महाळंक
भूषण कटककर
वैशाली मोहिते व इतर
स्थळ - मॉडर्न कला, विज्ञान व वाणिज्य महाविद्यालय
(हे चर्चासत्र दिनांक चार व पाच असे दोन दिवस असून यात विनोदी कथांचे स्वरूप, विनोदी कथांचे लेखन, रंगमंचीय सादरीकरण हेही उपक्रम समाविष्ट आहेत)
रस असल्यास व शक्य असल्यास जरूर यावे.
इथेच एका बीबी वर 'जिह्वा' ह्या आकारान्त स्त्रीलिंगी शब्दाचे सप्तमी चे एक वचन लिहायचे होते. तेव्हा 'माला' शब्द मनातल्या मनात चालवून पाहिला आणि लक्षात आले की अधले मधले विसमरणात गेले आहे. मग गंमत म्हणून 'देव' आणि 'वन' शब्द चालवून पाहिले. बरीचशी रुपे आठवली. मग चाळाच लागला. आत्मनेपदी, परस्मैपदी, उभयपदी; इ, वहे, महे इ. असे सर्व एका मागोमाग आठवायला लागले. शाळेत संस्कृत (तिसरी भाषा म्हणून) शिकतानाच्या आठवणी जाग्या झाल्या. त्या सर्वांना उजळणी देण्यासाठी हा बीबी. तुम्हाला जे आठवतेय ते तुम्ही ही लिहा. 
संस्कृत वर्ग चालू असतानाच्या आठवणीही लिहूया!
+++++++++++++++++
हे मनोगत बरेच दिवसांपासून लिहायचे होते. मायबोलीमधे काय सुधारणा करता येतील या बाफवर लिहायचे निश्चित केले होते. पण गझलविषयक असल्याने विचारांती स्वतंत्र लेख म्हणून पेश करत आहे.
दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं
मुंबईतल्या सग्गळ्या एरियांचं ते ’फादर’ असतं!
दादर म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं
श्रीसिद्धिविनायकाचं हे गांव,
साऱ्या भारतात प्रसिद्ध ह्याचं नांव
पार्कात विराजती उद्यान गणेश
नांवाजलेली शाळा-कॊलेजं म्हणजे
साक्षात श्रीसरस्वतीचा प्रदेश!
विद्यार्जन नि विद्यादानाला जे
सदैव सप्रेम सादर असतं
ते माझं दादर, म्हणजे दादर म्हणजे दादर असतं!
वसंत देसाई, वसंत प्रभू सी रामचंद्र
नि सुधीर फडके दादरचेच तर होते
ब्रॊडवे समोरच्या फूटपाथवर चक्क
नौशादसाहेब झोपत होते!
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
