पहावं ते नवल, हेच म्हणायचं आता बाकी राहीलं होतं. ईतक्या राञीही त्या गूहेत माणसांच्या अस्तीत्वाला वाव होता.
तीथे वेबचे साथीदारच होते. कारण वेबचंही त्या गूहेत येणं जाणं असायचं. त्या अनोळखी माणसांपासून धोका असल्यामूळे ते तीघंही एका मोठ्या दगडाच्या आडोशाला लपून त्यांच्याकडे पाहत होते.
" म्हणजे वेब या गूहेमध्ये याच्यांसोबतच असतो तर " ज्युलीने आपला तर्क माडंला.
" पण यावेळी ही माणसं ईतक्या राञी ईथे करतायेत तरी काय ?" रॉन
" काय माहीत,
ते कसले बॉक्स आहेत रे तीथे ?" त्या गूहेच्या समोर एका कोपऱ्यात ठेवलेल्या लाकडी पेट्यांकडे बोट दाखवून जँक विचारत होता.
मानवाने आपल्यातील विचार करण्याच्या क्षमतेचा अधिकाधिक वापर करून स्वतःची सुरक्षितता सुदृढ करण्याचा प्रयत्न केला. परंतु असे असूनही आजचा आधुनिक मानव पूर्णपणे सुरक्षित आहे का, की तो अधिकच असुरक्षित झालेला आहे? अन्य प्राण्यांच्या तुलनेत मानव अधिक सुरक्षित वाटत असला तरी आज माणसाच्या सुरक्षिततेला सर्वात मोठा धोका हा माणसापासूनच आहे.
तुम्हाला अभिमान वाटेल, भारतातली पहिली आजीबाईंची शाळा भरतेय महाराष्ट्रातल्या एका खेड्यात...
या शाळेत नाव दाखल करायचं असेल तर तुमचं वय किमान ६० वर्षं असायला हवं बरं का... ही भारतातली पहिलीच आजीबाईंसाठीची शाळा आहे. ही शाळा पुण्यासारख्या मोठ्या शहरात नाही, तर आहे एका लहानशा खेडेगावात. या नावाचं गावही तुम्ही कधी ऐकलं नसेल. हे आहे आपल्या ठाणे जिल्ह्यातल्या मुरबाड तालुक्यातलं फांगणे नावाचं गाव. गेल्या वर्षी ८ मार्च २०१६ ला म्हणजेच जागतिक महिला दिनी या शाळेचं उद्घाटन झालंय आणि महिन्याभरात या शाळेला एक वर्ष पूर्णही होईल.
बालपण देगा देवा
पुन्हा तो निरागस ठेवा
बालपण देगा देवा
पुन्हा तो निरागस ठेवा
काय मौजेची ती लंगडी
आणि पकडा पकडी
शिकवण त्यात भरूनी राहिली
दु:खातही सुखे पकडण्याची ओढी
खेळता मित्रांसंगे लगोरी
त्याची तरहा अजुनी न्यारी
नेम साधुनी घेतलास तू
संकटावर मात आणि उद्दिष्टे सारी
एकीचे बळ अनुभवले
खेळताना मी कबड्डी
सप्त -चक्रांचे महत्व ठसवलेस
उपयोगी पडले घडोघडी
भारत सरकारने राष्ट्रीय कृषी योजना राबविल्यामुळे कृषी विकास दर हळूहळू वाढत आहे. मात्र शेतीची उत्पादकता वाढविण्यासाठी उपाय कमी पडत आहेत. तसेच पुरेशी गोदामे नसल्याने करोडो टन धान्य सडत आहे. भारतात पूर्वी शेतीवर ८० टक्के जनता अवलंबून होती. आता ५५ टक्के लोक शेती व संलग्न व्यवसायात आहेत. जोडपीमधील शेतीचा वाटा ३० टक्क्यांवरुन १५-१६ टक्क्यांवर आला आहे. एक तीळ सात जणांनी वाटून खावा, तशी परिस्थिती आहे. जगात भारत हा केळी, द्राक्ष, आंबे उत्पादनात पहिला, तर गहू, तांदूळ, साखर, पिकविणारा दुसरा देश आहे. मात्र हेक्टरी उत्पादकतेत आपण प्रगत देशांच्या तुलनेत कुठेच नाही.
त्या काळ्या अंधारात, तेही अशा भयाण जंगलात राञ काढणं नाही म्हटलं तरी धोक्याचंच होतं. शेवटी अनेक विचाराअंती त्यांनी जंगलातच राहण्याचं ठरवलं होतं खरं. पण तरीही प्रतेकाच्याच मनात घरी पोहोचण्याची पूसटशी आशा माञ अजूनही जिवंत असावी.
फ्लँश लाईटच्या मंद प्रकाशात आता ती पोरं झोपण्यासाठी एका कोरड्या जागेच्या शोधात ईतरञ वेड्यासारखी भटकत होती. कारण पावसाने सगळीकडेच मातीत ओलावा करून ठेवला होता. झाडांची हिरवी ओली पानं देखील त्या दाट जंगलात पावलो-पावली आपलं अस्तीत्व प्रस्थापीत करू पाहत होती. त्यात कधीकधी हवेतील दमट गारठा अंगावर शहारे आणत होता.
अगणित शत्रू मिळून न केले
द्विगुणीत नुकसान मीच माझे
गरज पडता धावा केला देवाचा
ईप्सित साधता आठव फक्त स्वार्थाचा
असा मी माझीच झोळी फाडाया तत्पर झालो
विसर होताच तुझा, माझा "मी" मोठा झालो
मीच माझा ..... या अहंकारात गुरफटता
पुन्हा काठी बसली न आवाज करता
अकारण कारूण्य तुझे
ज्यामुळे मी भानावर आलो
तुझ्या चरणी माथा टेकता
सुखी अनन्य झालो
आपल्या घरात अडगळीच्या जागी आढळणारा आणि ज्याला पाहून ई .. ऽऽ असे तोंडातून आल्याशिवाय राहात नाही असा प्राणी म्हणजे झुरळ. हे झुरळ एक महिना अन्नाशिवाय जगू शकते. झुरळाला कितीही मारले तरी पटकन ते मरत नाही, असा अनेकदा अनुभव येतो. त्यांच्या शरीराची रचनाच अशा प्रकारची केलेली असते. एकंदर ४ हजार जाती असलेल्या झुरळांच्या फक्त तीसच जाती माणसांच्या सानिध्यात असतात. भारतातली बहुतेक सगळी झुरळे अर्धा इंच लांबीची असली तरी अमेरिकेतली झुरळे त्यापेक्षा दुप्पट लांबीची असतात. झुरळे कुठल्याही वातावरणात चिकाटीने राहू शकत असली तरी त्यांना ऊबदार वातावरण सगळ्यात जास्त आवडते.
वाढत्या शहरीकरणामुळे निसर्गरम्यतेच्या अनुभवापासून आपण दूर चाललो आहोत. एक छोटंसं रोपटंही आपल्या थकल्या-भागल्या मनाला ताजंतवानं करून जातं. परंतु सिमेंटच्या जंगलात ते सुख मिळणंही दुरापास्त झालं आहे. अशावेळी आपल्या घरात छोटी-छोटी रोपटं रूजवून आपलं घर हिरव्या बहरानं फुलून जाऊ दे यासाठी अल्पसा प्रयास ! निसर्गावर आपण सर्वजण खूप प्रेम करतो. हा निसर्ग घरात फुलवावा, ही पण प्रत्येकांची मनोमन इच्छा असते. दिवसेंदिवस पर्यावरण जागृतीही वाढत आहे, ही आनंदाची बाब आहे. पर्यावरण स्वच्छ असण्यासाठी बरेच जण आपलं कर्तव्य मानून काम करताना दिसतात. सध्या नव्याने आलेली लाट म्हणजे निसर्गानुकूल घरं.
अगदी हवेत विरघळून जावा तसा वेब त्या झाडामागून हळूवार दिसेनासा झाला होता.
त्यांना काहीच कळत नव्हतं. एकतर खाली उतरण्यासाठी अंधारात वाट सापडत नव्हंती. आणी त्यात आता वेबही अचानक गायब झाला होता.
" रॉन मला सांग वेब आपल्याला काहीही न सांगताच कूठे गेला असेल रे "
कसलातरी अंदाज लावण्याच्या अनूंशगाने जँक विचारत असावा. कदाचीत त्याला रॉनचं मत जाणून घ्यायचं होतं.
" तो कूठे गेला ते मला कसं माहीत असणार यार. ऑलरेडी आपल्याला खूपच ऊशीर झालाय. त्यात आपण आता वेबचाच विचार करत राहीलो तर घरी कधी पोहोचणार ?" रॉनही कंटाळल्यामूळे थोडा वैतागूनच बोलत होता.
मायबोलीचे मोबाईल अॅप (अँड्रोईड + आयओएस) सर्वांसाठी उपलब्ध आहे.
