कासावीस

दिस सरला सरला, असे वाटता उरला
एक क्षण धारदार, गळ्यावरून फिरला
जीव करी तडफड, हृदयात धडधड
क्षण रुतून राहिला, सुटण्याची धडपड

गेलं घरटं सोडून, एक पाखरू उडून
कुठल्याश्या दूरदेशी, साऱ्या धाग्यांना तोडून
तिथे दिवस सुखात, इथे जातो काळोखात
रोज आणखी गडद, मन रंगते दु:खात

काळ आता तरी यावा, जीव एकदाचा जावा
किती वाटले तरीही, माझा अपुराच धावा
एक क्षण कासावीस, रोज धरतो ओलीस
क्षण एकेक पुढचा, होतो घटिका चोवीस

कमजोर खांद्यावर जीवनाचा वाढे भार
पाय लटपट होती, कसा धरावा मी धीर ?
तुला जाणवत नाही, असे मानवत नाही
देवा उदासीनता ही मला साहवत नाही

सोडवितो श्वासगाठी माझ्या मीच मुक्तीसाठी