Submitted by kalpana_053 on 23 July, 2009 - 07:38
विशाल आभाळापरी होतं तिचं मन......
लपवून ठेवी मनामध्ये ती दु:ख विलक्षण!
बोलताना कधी तिने जावू न दिला तोल....
अंधारातच ठेवले आपल्या अश्रूंना अनमोल!
स्वतःशीच काहीबाही बोलत आता असते....
कधी दूऽऽऽरच्या ढगांवर नजर लावून बसते!
आयुष्याच्या संध्याकाळी आता.....
दुसर्याच्या घरी कधी जरी आले आनंद.....अन् दु:ख....
ढसढसा रडत...रडत तरी बसते.....
नाहीतर, आनंदाच्या मोत्यांची माळ करत बसते....!!
गुलमोहर:
शेअर करा
मस्तै!!
मस्तै!!
नीट नाही
नीट नाही उमगली.
..............................................................................
मोठा झाला दादा, मोठी झाली ताई
मोठा झाला 'बाळ', ये ना बघायला आई!
"मस्त आहे."
"मस्त आहे."
नमस्कार. आपण अद्यापही माझे
नमस्कार. आपण अद्यापही माझे लेखन डिलीट केले नाही. कृपया यावर जलद कृती व्हावी.