Submitted by _आदित्य_ on 7 May, 2021 - 01:32
हे विसावलेले डोळे,
अतृप्त सुखांच्या गावा..
या स्तब्ध घनांच्या मागे,
बहुदा वैकुंठ असावा !
शब्दांनी विझले अश्रू
सुखदुःखांच्या समईचे..
वातीला आता स्मरते,
ते गीत तुझ्या सनईचे !
ही अनाथ इथली झाडे,
निर्मनुष्य आहे वस्ती..
मी समाधीन होताही,
प्राणांना येते सुस्ती !
तो शब्द तुझा रे आता,
ह्या घामातच विरघळला..
हनुमंतही नसेल इतका
रामासाठी तळमळला !
- आदित्य
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
छान....!
छान....!
धन्यवाद !
धन्यवाद !