खेळकर आणि खोडकर मांजरांचं विश्व.. (यूट्युब आणि इंन्स्टा)

गोरीपान आहे हो .

अरे,मीही तेच म्हणणार होते की!

टारझन ची गर्लफ्रेंड छान आहे

वर्षा तुम्ही दिलेल्या लिंक्स विषेशतः काकडी आणि मांजरी मस्त आहे.रात्री सगळे झोपले असताना हसण्यावर कंट्रोल ठेवणे अवघड होत होते.

या धाग्याचा उल्लेख आइकडे केला असता तिने अजून आठवणी चाळवल्या.अजून एक मांजर होती.एक डोळा निळा आणि दुसरा पिवळा होता.व्हिलनकृपेने (आजी आणि पांडुगडी) फार काळ घरी राहिली नाही.त्यानंतर जी पिल्ले मोठी झाली त्यतला काळू बोका गोंडस होता.मजा म्हणजे यापैकी कुठलेच मांजर घरी आणून पाळले नव्हते.माशाच्या वासाला येत असवीत सारी.न्मजा म्हणजे त्या काळात मांजरे कशी कोण जाणे पण गायब होत होती.आमचीच नव्हे तर एकूण गल्लीतली मांजरेही.
असाच एक गोंडस बोका.आमच्या खालच्या मजल्यावर रहाणार्‍यांचा होता.पण सारा वेळ आमच्याकडे असायचा.तो प्रथम आमच्याकडे आला,त्यावेळी चष्मेबद्दूर सिनेमा चालू होता.त्यात चमको साबण पावडरीचे गुणवर्णन फारूक शेख करत असतो.तितक्यात हे पिल्लू आले.पूर्ण सतेज पांढरे. कानालाआणि शेपटीला जरासे पिवळा सोनेरी रंग अशा पिल्लाचे बारसे लगेच चमको म्हणून झाले.मग शेजारीही त्याच नावाने बोलवायचे. अतिशय गुणी मांजर आपलं बोका!कधीही चोरून खाल्ले नाही.काकडीसाठी वेडापिसा व्हायचा.काकडी कापली की याचा म्यांवम्यांवाट चालू व्हायचा.नंतर चमको वयावर आला आणि खाली हिंडू लागलाक्फार दिवसही झाले नसतील ,गाडीखाली कसा कोण जाणे आला.अशा तर्‍हेने एक अध्याय संपला.
नामा-मनी अशी काळीकुट्ट जोडी होती. नामाच्या गळ्याकडे हल्कासा पांढरा डाग होता.त्यामुळे नामा हे नाव मिळाले.या जोडीने मात्र वात आणला. सगळी दुनिया सोडून शी करायला घरी यायचे आणि तीही गॅसखाली.आज सुधारतील उद्या सुधारतील म्हणून वाट पाहिली शेवटी भावाने मा.मा.मधे रवानगी केली.नंतर मात्र एकही मांजर घरी आले नाही . आम्हीही त्यांना विटलो होतो.

माझी शेवटची 3 मांजरे अशीच गायब झालीत. तीनही मांजरे मी घरात पाळली होती, घुसखोर नव्हती. आमच्याकडे गल्लीत एक मोठा बोका आहे, नामचीन गुंड असल्यासारखा तो सगळीकडे फिरत असतो. आमच्या घरातली फेरी मारून जातो. तोच घरातील मांजरे उडवतो असा शक आहे. मी आता म्हणून मांजर पाळायचे नाही असे ठरवले आहे.

बोके असतील तर मांजरींच्यामागे निघून जातात. माझ्या वडिलांकडे पुण्याला पण असे बरेच बोके, मधले काही काळ गायब असायचे पण नंतर यायचे.

हाहा टारझनच्या प्रेयसीने अगदी meerkat पोज दिल्ये

बंगाल कॅट चा व्हिडीओ पाहिला निरू . सुंदर आहे .
घरात toddlar आहे त्याला त्रास नाही देणार ना हा विचार येतोय . रानटी असेल तर प्रॉब्लेम असेल ना . उगाच पंजा वगैरे मारला तर
.

सून कसली... लिव्ह इन मध्ये आहे ना ते दोघे?

पण काही ही म्हणा निरूदा, तुमच्या "घाटी" (टारझन) ने अगदी "कोकणस्थी" भाटी (जेन ) गटवली आहे. नशीब काढले पोराने.

कुत्रे आयुष्यात एकदाच पाळले. काही वर्षे होते ते. पण शेवटी ज्या विदारक पद्धतीने ते सोडून गेले तो अनुभव घेतल्यानंतर परत आजतागायत मला कुत्रे पाळायचे धाडस झालेले नाही कुत्री फार फार जीव लावतात!

मांजरे म्हणूनच बरी वाटतात. अर्थात, प्राणी पाळला आहे म्हंटल्यावर थोडाफार जीव हा लागतोच. पण मांजरे कुत्र्याइतकी जीव लावू देत नाहीत. त्यांचे "नो स्ट्रिंग्ज एटॅच्ड" तत्व असते. इमानदारी, खाल्ल्या अन्नाला जागणे, वेळप्रसंगी मालकासाठी प्राणाची बाजी लावणे असली काही देवघेव नाही. "तुझे खरेच निरपेक्ष प्रेम असेल माझ्यावर तर घाल मला खायला, नाहीतर हा मी चाललो थोड्याच वेळात" असा मांजराचा सरळ साधा सोपा व्यवहार असतो जर तुम्ही नियमित खायला देत असाल तर मांजर तुम्हाला सोडून जाणे महामुश्कील.

एक घटना आठवते. शाळकरी वयात असताना पाळलेल्या मांजराची. हे आमच्या मांजरीला झालेले एकमेव पिल्लू. बोका होता. लहान होता तेंव्हा एक दिवस अचानक कुठेतरी तो गायब झाला. त्यानंतर हा गायबच. काही दिवस वाट पाहून मग आम्हाला वाटले कि झाले असेल याचे काही बरेवाईट. घरापासून जवळच मोठा रस्ता होता. कित्येक वाहने सुसाट ये जा करत. कल्पना करून वाईट वाटले. पण त्यानंतर कित्येक महिन्यांनी एक दिवस पहाटे पहाटे स्वारी घराच्या दारात हजर. डोळ्यावर विश्वास बसेना. निरखून पाहिले. तोच होता. कापऱ्या आवाजातून "कसा परत आलो माझे मला माहित" असा सूर. आम्ही अक्षरशः आश्चर्याने थक्क झालेलो. इतके दिवस कुठे होता, कसा जगला, कुठून कसा परत आला काय माहित. त्यानंतर कित्येक दिवस तो घाबरून घरातच दडी मारून बसला होता. बाहेर पडायचा नाही. विशेषतः शाळेच्या गणवेशातली मुले दिसली तर फारच घाबरायचा. बाहेरच्या बाहेर कुणीतरी शाळकरी मुलगा त्याला पिशवीत बांधून पाळायला घेऊन गेला असावा बहुतेक. जो कुणी घेऊन गेला त्याने नक्कीच त्याचे खाणेपिणे नीट बघितले नसणार. मांजरे याबाबत प्रसिद्ध असतात. रस्ते लक्षात ठेवतात. कित्येक मैलांचा प्रवास करून अन्नदात्याच्या घरी परतलेली आहेत. यावर नेटवर सुद्धा बरीच माहिती उपलब्ध आहे.

मांजरं तशी सेन्सिबल असतात. घरातले वातावरण, माणसांचा मूड हे सगळे त्यांना थोडेफार का असेना पण नक्की कळत असावे. घरात दु:खी किंवा तणावग्रस्त वगैरे वातावरण असेल तर एकतर बाहेर निघून जातील किंवा कुठेतरी कोपऱ्यात शांत बसून राहतील. पायात पायात येऊन म्यांव म्यांव करायची हि वेळ नाही हे त्यांना चांगले समजते.

हा बोका पुढे कित्येक वर्षे आमच्याकडे होता. अतिशय गुणी बोका होता. कसलाही त्रास नव्हता त्याचा. मार्जारकुळाला शोभणार नाही इतका नरम आणि शांत. गम्मत म्हणजे प्रसंगी मोठ्या उंदराला सुद्धा घाबरायचा. जन्माला आल्यापासून जवळजवळ सातएक वर्षे होता आमच्याकडे. एक दिवस बाहेरून येऊन वडीलांच्या पायाशी घुटमळला. त्याचे ते घुटमळणे नेहमीचे नव्हते हे जाणवत होते. वडिलांना वाटले भूक लागली असेल म्हणून त्याला खायला दिले. तर त्याने तोंड लावले नाही. बहुतेक तब्येत ठीक नसावी. मग तोंडाने एकदोन वेळा म्यांव म्यांव केले नी जो बाहेर गेला तो पुन्हा कधीच परतला नाही. अंत जवळ आलाय हे कळताच अनेक पशु पक्षी दूर कुठेतरी जाऊन एकांतात देह ठेवतात म्हणे. त्या दिवशी "हि आपली शेवटचीच भेट, आता मी जाणार ते पुन्हा येणार नाही" हे सांगण्यासाठीच जणू तो आला असावा असे वडील त्यानंतर नेहमी बोलून दाखवत.

मांजर सेन्सिबल असतात. >>> अतुलदा, हे बाकी खरं आहे. माझे आजोबा गेले त्यावेळची गोष्ट.
ते जाण्याआधी मांजराच पिलु आणुन जेमतेम महिना झालेला. अण्णा गेले त्याच्या 2दिवस आधीपासूनच ते अचानक शांत कोपर्यात बसायला लागल. आम्हा घरातल्यांना वाटलं. बिचारं पाहुण्यांच्या वर्दळीला बघुन कोपर्यात बसत असेल. खाण-पिणसुद्धा कमी केलेल माऊनी. अण्णांना कुत्री-मांजर अजिबात आवडायची नाहीत पण त्यांच्या शेवटच्या दोन-चार दिवसात रात्रभर माऊ पायाशी बसुन आहे. हे माहिती असुन "त्याला बाजुला करा" अस त्यांनी मला-ताईला सांगितल्याच आठवत नाही..

पण काही ही म्हणा निरूदा, तुमच्या "घाटी" (टारझन) ने अगदी "कोकणस्थी" भाटी (जेन ) गटवली आहे. नशीब काढले पोराने. Wink
Submitted by पाथफाईंडर on 22 May, 2020 - 15:20
—>>> सिरियसली ? फक्त गोरी म्हणजे कोकणस्थ? स्टीरीओटाईप प्रतिसाद .

मन्या ह्रद्य आठवण.
काय मन जुळतात की प्राण्यांची धन्याशी आपल्याला कळू शकत नाही.
आदिश्री

मन्या आणि अतुल छान प्रतिसाद .

इथे फोटो पोस्ट करताना आधी आपल्या खाजगी जागेत ते अपलोड करावेच लागतात ना? माझे आधीचे फोटो एवढे झालेत कि नवीन अपलोड केलेले फोटो शोधत बसावे लागतात. हल्ली फोटो पटकन अपलोड ही होत नाही तर, काही दुसरा उपाय आहे का फोटो अपलोड करण्याचा

धन्यवाद निरू, बघते तसं करून, पण इथे खाली "मजकूरात image किंवा link द्या च्या ठिकाणी क्लिक केलं कि आपल्या खाजगी जागेतच जायला होतय.

हाहा

फोटोवरुन आठवलं. माझ्या मांजराला गवत खायला खूपच आवडायचं. का माहित नाही.