चांदणे धाडतो मी

सुखाने रहा, चांदणे धाडतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

कळ्यांनी फुलावे, सदा दरवळावे
तुझ्या अंगणी मोर सखये झुलावे
सुखांची तुझ्या दृष्ट ये काढतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

तुझ्या हासण्यातून गळतात मोती
खळ्या गालच्या, कैक घायाळ होती
मनाच्या कपारीत गंधाळतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

सदा जीवनी फक्त श्रावण असावा
ऋतू पानगळ हा केंव्हा नसावा
मला ग्रिष्म दे मस्त कुरवाळतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

मला ना तमा सावल्यांची, उन्हाची
सवय जाहली कुट्ट काळ्या तमाची
तुला काजवे देत ठेचाळतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

किती गीत, गझला लिहाव्या तुझ्यावर?
कसे थांबवू मन बिचारे अनावर?
उसास्यांस शब्दातुनी मांडतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

सखीविन उदासीसवे काळ गेला
तुझ्या आठवांनी बरा वेळ गेला
जरा चाहुलीने फुलू लागतो मी
तुझे दु:ख माझे सखे मानतो मी

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३