बंड्याची टपरी

वडाच्या झाडाखाली बंड्याची चहाची टपरी होती. रोज संध्याकाळी चहा पिऊनच मी रात्रपाळीला कामाला जात असे. मागच्या महिन्यात त्याचा अपघाती मृत्यु झाल्याने रोज रस्त्यावरून जाताना ती बंद पडलेली टपरी पाहून काळजात धस्स व्हायचं. काही दिवसांनी अमावस्येच्या संध्याकाळी तिथून जाताना पाहतोय तर बंड्या चहाची तयारी करत होता. मी त्याकडे पाहत चाललोय आणि तो माझ्याकडे डोळे फाडून बघत होता. भुताखेतांवर विश्वास नसला तरी माझी हिम्मत दाद द्यायला लागली होती. कसाबसा कामावर पोहोचलो तर तिथं कोणी त्याला पाहिलं नव्हतं. रात्री उशिरा भीतभीतच तिथून यायला लागलो तर टपरीवर चहाच्या भांड्यातून वाफा चाललेल्या दिसत होत्या पण बंड्याचा तपास नाही. धाडस करून गाडीवरून उतरलो आणि टपरीजवळ गेलो. तेवढ्यात पाठीवर मागून थंड हाताचा स्पर्श झाला. माग वळून बंड्याला पाहिल्यावर मी उडालोच. तसं तो म्हणाला,"अहो मी बंड्याचा जुळा भाऊ राहुल आहे."

(हि शशक नसल्याने मी धागा संपादित केलाय )