मनासवे चाले मनाचा खेळ आता

मनासवे चाले मनाचा खेळ आता
भावनांचे हिंदोळे मन घेत आहे
उबेच्या स्पर्शाचा ओलावा पुराना
जाणीवा वेटोळे पुन्हा घेत आहे

म्हणे कशी आता राधा स्वतःला,
“नको आडु उंबऱ्यापाशी आता राधा
श्याम रुक्मिणीसवे झोके घेत आहे,
तुझे तुला मिळाले होते जे सुख तेवढे
तिचे अहोभाग्य तिच्यात विलीन झाले.”

घुमले पुन्हा स्वर तेच वेडे,
समजावाया राधेस धावून आले,
“बासरी वाजे जरी आता द्वारकेला
तरी सूर राधा राधा वेडे,
श्याम जरी रुक्मिणीच्या पदराला
तरी वेडे मनाने केव्हाच तुझा झाला.”