खूप दिवस झाले अश्या तऱ्हेची post लिहिण्याची खूप इच्छा होती.खरं तर गृहिणी आणि वर्किंग वूमन दोघीही २४*७काम करतचं असतात. गृहिणी घरच्यांची मर्जी सांभाळत प्रत्येकाला काय हवं नको ते बघत असते ,मूलाबाळांचं सासूसासऱ्याचं सगळं निगुतीने करत असते. त्यातही सदैव चेहऱ्यावर हसू ठेऊनं कुठेही दमल्या भागल्याचा लवलेशही न ठेवता आपलं घरं सदोदित हसरं ठेवण्याचा प्रयत्न करत रहाते. तसंही तिला हे पक्के ठाऊक हसते की हा thankless job आहे पण तरीही ती हे करत रहाते आपल्या नवऱ्याच्या चेहऱ्यावर चा आनंद बघण्यासाठी, सासू सासऱ्यांच्या चेहऱ्यावरचं समाधान पाहण्यासाठी अन् आपल्या पोटच्या गोळ्यांना स्वतः च्या पायावर उभं करण्यासाठी...
वर्किंग वूमनला तर झाशीच्या राणीचा किताबचं शोभून दिसतो. घडाळ्यातल्या सेंकद काट्यावर तिचं आयुष्य पळतं असतं. घरातील सर्व काम निपटून ही रणरागिणी ऑफिसच्या रणांगणात उतरते तिथली सारी कामांचा निचरा करायला. यातही तिला घरी कितीही साथ मिळाली तरी शेवटी तिचे शरीर एकचं ना त्यामुळे स्वतः साठी ,नोकरीसाठी अचानक येणाऱ्या अडचणींसाठी तिला हे शरीर घेऊन धावावे लागते कुठही थकणे कुरबुरणे तिला माहितचं नसते जणूं. हे सारे करताना बिचारीचे ध्येय एकचं असते घर आनंदी पाहिजे माझी माणसे सुखातं रहावीतं म्हणजे बघा मंडळी कुठलही बाई घ्या गृहीणी असो वा वर्किंग वूमन ती स्वतःआधी तिच्या घरचांचा मुलाबाळांचाचं विचार करते. बाईला जे त्यागाची मूर्ती म्हणतातं ना ते याचं मुळे.
विचार करा मंडळी एक मुलगी आपल्या आई वडिलांचे घर सोडून सासरी येते तिच्या साठी ही momentकिती कठीण असेल की जन्मल्यापासून आपण ज्या घरात लहानाचे मोठे झालो त्याचं घराला असं एकदम परकं करुन टाकायचं अन् एका अनोळखी घरात परक्या लोकांत जाऊन आपलं अस्तित्व निर्माण करायचं.
पण प्रत्येक मुलगी या अग्निदिव्याला लीलया झेलते.खरं तर मंडळी या मुलीचं दोन्ही घरच्या खऱ्याखुऱ्या लक्ष्मी असतात याचं दोन्ही घरांची शानही वाढवतात अन् साऱ्यांना आपलेपणाने एकत्र बांधून ठेवतात.
भगंवताने म्हणून चं स्त्रीला गर्भ देऊन तिचा सन्मान केला आहे.गर्भातूनचं अर्थ प्राप्त होतो या सृष्टीला. शेवटी प्रत्येक गोष्ट ही गर्भातूनचं निर्माण होत असते. पृथ्वी ही कुठल्यातरी गर्भातूनचं निर्माण झाली आहे. म्हणूनच स्त्री चा जन्म हा समर्पण त्याग सेवा यांचा एक आगळावेगळा मिलाप चं आहे.
अशा या उदात्त स्त्री जन्माची मी ही एक भाग आहे याचा मला खूप अभिमान आहे.
यावरून चं मला माझीचं एक स्त्री वरची कविता आठवली ती अशी...
स्त्री तू वसुंधरा जिवाश्मांची
तूच कामिनी यौवनाची
तूच वाघिणी हिमतीची
तूच स्वामिनी कुळाची
तूच भार्या पतीची
तूच माता लेकराची
तूच भगिनी भावाची
तूच सखी मैत्रिणी ची
तूच विद्या ज्ञान प्रसाराची
तूच सरस्वती सुरेल स्वरांची
तूच सरिता साहित्य रूपी जलाची
महाभारतातील द्रौपदी तू
रामायणातील सीता तू
सावळ्या कान्हाची यशोदा तू
शिवबाची जिजाऊ तू
लढवय्या अशी झाशीची राणीही तू
आजच्या युगाची प्रगती तू
प्रयत्नांना लाभलेली उन्नती तू
खरचं साऱ्यांच्या यशाची गुरूकिल्ली तू
तुज वाचून न कुठला जीव
तुझ्याच उदरात आहे
उद्याचा भविष्यकाळ
तूच तर आहे साऱ्या विश्वाची जननी
असे न संपणारे अस्तित्व तू
म्हणूनच म्हणते
जपा या स्त्री शक्तीला
अन् वंदन करा तिच्यातील जननीला
©मृणाल वाळिंबे
छान लिहिलय
छान लिहिलय