गुलाबजाम

Submitted by माधव on 19 February, 2018 - 01:53

खव्याचे खमंग तळलेले गोळे आणि साखरेचा पाक हे दोन्ही जेंव्हा एकमेकात मुरतात तेंव्हा जो पदार्थ बनतो त्याला गुलाबजाम म्हणतात इतकेच आजपर्यंत मला माहीत होते. आणि त्या मर्यादित ज्ञानामुळे गुलाबजाम हा शब्द माझ्या शब्दकोशात अगदी तळागाळाला होता. (तो थुलथुलीत, पाकात लडबडलेला, जिभेवर फक्त मिष्ट गोड या एकाच चवीची अनुभूती देणारा पदार्थ मला बिलकुल आवडत नाही. असोच!) पण सचीन कुंडलकरचा गुलाबजाम हा चित्रपट पाहिल्यापासून मात्र त्या शब्दाचा माझ्या शब्दकोशातला फाँट साफ बदलून गेलाय - ठळक आणि अधोरेखीत (आपल्या मराठीत सांगायचे झाले तर बोल्ड आणि अंडरलाईन्ड) ! सिनेमा खूप म्हणजे खूपच सुंदर आहे आणि तुम्ही जर खवय्या असाल तर सोने पे चिरोटा. म्हणजे तुम्हाला सिनेमातल्या प्रत्येक तलम तरीही कुरकुरीत (आपल्या मराठीत silky soft yet crispy) पापुद्र्याचा, त्यात घोळलेल्या साखरेचा आस्वाद घेऊ शकाल. (काय म्हणता चिरोटा ही फक्त आणि फक्त गोडच असतो? Happy ) नमनाला घडाभर पाक ओतला, आता सिनेमाकडे वळूया.

सिनेमात एक नायक असतो आणि एक नायिका असते. त्यांच्या वाटेत अनेक खाचखळगे असतात पण ते पार करून ते त्यांच्या प्रेमात यशस्वी होतात. ही भारतीय सिनेमाने घडवलेली भारतीय प्रेक्षकाची मानसिकता. दिग्दर्शकाला काही संदेश वगैरे द्यायचा असला तरी तो या धोपटमार्गावरच दिला जातो बहुतेक वेळा. जे काही मोजके यशस्वी अपवाद आहेत त्यात नायक आणि नायिका यांच्यातले नातेच रंगवलेले नसते फारसे. संपूर्ण सिनेमा नायक आणि नायिका यांच्यातल्या नात्यावर असूनही त्याची प्रेमकथा न करणारा सिनेमा अजूनही भारतात विरळाच आहे. गुलाबजामम्ध्ये तर ती वाट प्रेमकथेच्या इतकी जवळ गेलीये की एक क्षण असा येतो की तो आणि ती एकत्र आले तर सुखांत आणि नाही आले तर दु:खांत असे समीकरण मनात तयार होऊ लागते. पण कुंडलकर त्याची प्रेमकथा होऊ देत नाहीत आणि शेवटही सुखांत करतात. ही जी काही किमया आहे ती योग्य पाक जमण्याइतकीच अवघड आहे आणि ती परफेक्ट जमली आहे.

आपण जेव्हा गुलाबजाम बघतो तेंव्हा तो खव्याचा गोळाच नजरेत भरतो, त्याचेच पारडे जड वाटते - साखरेच्या पाकाकडे लक्षच जात नाही फारसे. पण गुलाबजाम फस्त केल्यावर जिभेवर उरते ती गोड चव त्या पाकाची असते. नात्याचेही अगदी तसेच असते. जेंव्हा देवाण-घेवाण होते तेंव्हाच नाते उमलते आणि ते उमलणे खूप सुंदर असते. सिनेमा सुरू होतो तेंव्हा नायक (आदित्य) अस्सल मराठी शाकाहारी स्वैंपाक शिकायच्या वेडाने झपाटलेला आहे. त्याला यु.के.मध्ये मराठमोळे रेस्टराँ सुरू करायचे असते. कर्मधर्मसंयोगाने त्याला नायिका (राधा) भेटते एका गुलाबजाममधून. तिचा विक्षीप्तपणा सांभाळत, तिच्या नकदुर्‍या काढत तो त्याच्या मोहीमेत फत्ते होतो. पण मग वेळ येते युकेला परतायची. शेवट काय होतो ते मात्र सिनेमातच पहावे.

आदित्यचे वेड, लोक उडवत असलेली खिल्ली आणि तरीही ते वेड कायम असणे, त्या वेडापायी होणारा प्रचंड मनस्ताप (इतका की वयाच्या २७ वर्षीच झोपेची गोळी घ्यावी लागणे), नोकरी गेल्यावर त्याचे हतबल होणे आणि मग त्यालाच संधी मानून मनापासून उमलून येणे, राधाच्या विक्षिप्तपणाचे कारण कळल्यावर हमसाहमशी रडणे (हे रडणे जराही हम्टी शर्मासारखे अती वाटत नाही), राधाची वाटणारी काळजी हे सगळे सिद्धार्थने इतके मस्त उभे केले आहे. अग्नीहोत्र मालिकेनंतर त्याचा अभिनय पहिल्यांदीच इतका जमून आलाय.

सोनाली मला खूप आवडत नाही. पण या सिनेमात मात्र तिने कमाल केलीये. राधाचा अलिप्तपणा 'कोरडा' न वाटणे ही तारेवरची कसरत होती. ते जमले नसते तर राधा उभीच राहू शकली नसती. आणि सोनालीने राधा अप्रतीम सादर केली आहे.

कामवाली, पोपट, राधाचा मित्र यांच्या केशर-वेलचीने गुलाबजामची खुमारी अजूनच वाढवली आहे. तेंव्हा गुलाबजाम खा अथवा खाऊ नका पण हा गुलाबजाम बघा मात्र नक्की!

विषय: 
Groups audience: 
Group content visibility: 
Public - accessible to all site users

न्युजर्सीत का नाही? >>>>> हो ना, ते तेलगू तामीळ पिक्चर्स किती सर्रास येत असतात. मराठी
चित्रपटांकरता मराठी विश्व ला सांगावे लागते. पण सांगूनही दखल घेत नाहीत फारशी. प्रेक्षक भरपूर आहेत.

मराठी सैपाक मराठी सैपाक अस म्हटलं आहे ह्यात सगळ्यांनी. खरं तर महाराष्ट्रीयन सैपाक हा शब्द जास्त योग्य आहे. >>>
अरे देवा!!...
महाराष्ट्रीयन म्हणजे काय??
महाराष्ट्रीया हा प्रांत कुठंशी आला??

हो ना, ते तेलगू तामीळ पिक्चर्स किती सर्रास येत असतात. मराठी चित्रपटांकरता मराठी विश्व ला सांगावे लागते. पण सांगूनही दखल घेत नाहीत फारशी. प्रेक्षक भरपूर आहेत. >>> ऑस्ट्रेलिया , कॅनडा आणि अमेरिकेत बरेच आयोजक ओळखीचे आहेत. त्यांच्याकडून कळलेल्या गोष्टी -
१. मराठी लोक तामिळ आणि तेलगू सारखे चित्रपटांसाठी वेडे नाहीत. म्हणून ते येत नाहीत.
२. मराठी लोकांचा कल स्वस्त किंवा फुकट चित्रपट बघण्याकडे असतो. दर वेळेला ते तिकीट काढून जात नाहीत. online बघतात.
३. अजून करणे - चित्रपट गृह घरापासून लांब आहे, पार्किंग ला जागा नाही, तिकीट महाग आहे, वेळ जमत नाही, चहा वडापाव नाही देत.
४. आम्ही मराठी चित्रपट बघत नाही. फक्त हिंदी किंवा इंग्लिश बघतो. मराठी is downmarket you know . ( हि वाक्य खरी आहेत. मी पण ऐकली आहेत)

छान लिहीले आहे.
शनिवारी बघणार (बे एरियात; तिकडे मराठी लोकांनां वर लिहीलेले इश्यूज् / चॅलेन्जेस् नसावेत Wink )

काही असतील विचित्र लोकं जे ह्या सगळ्या कॅटेगरीत मोडतात. पण ज्यांना खरंच आवडतात मराठी पिक्चर बघायला त्यांची गोची होते.

ज्यांना खरंच आवडतात मराठी पिक्चर बघायला त्यांची गोची होते. >> खरंय! पण आयोजकांना रिटर्न ऑफ इन्व्हेस्टमेंट चा विचार करायला लागतो Happy

खुप दिवसन्नी एक सुरेख मराठी सिनेमा पाहिला. फार म्हणजे फारच सुरेख आहे. अगदी तोन्डात गुलाबजाम घोळावा असा!!!
सिद्धार्थ चान्देकर ने अप्रतिम काम केले आहे. एक वेळ आली होती की सोनाली ह्याला कच्चा खाते की काय !!! पण नाही त्याने फार छान काम केले आहे.
छोटे छोटे तपशील सुरेख आहेत. तिचा भर नीट नेटका स्वयम्पाक, नीट नेटका ओटा असा असतो. त्या मुळे ही बाई वापरुन झाल्यावर भांडी पण विसळुन ठेवत असणार. आमच्या कडे माझे सासरे छान स्वयंपाक करतात. ते जी वापरलेली भांडी घासायला टाकतात ती पाहिली तर आपण कामवाली का ठेवली आहे हा प्रश्ण पडतो..... असो. त्या मुळे मलाही ही बाब सिनेमा बघताना जाणवली होती, पण मी रीलेट झाले पटकन. असे छोटे छोटे प्रसंग खुप मस्त घेतले आहेत.

रेणुकाची बहीणही आवडली. कारण थोडी मोठे पणाचा आव आणलेली, जबाबदारी नको, पण वार्‍यावर पण सोडता येत नाही. आपला आपला संसार आणि त्याला प्रायोरीटी देणारी. थोडी अलिप्त. " तु तुझं काय ते बघ.... पण माझं नुकसान होवु देवु नको" असा स्वभाव असलेली. आता सगळच इकडे टाकलं तर डिस्क्लेमर घालावा लागेल.

सोनाली चा अभिनय बर्‍याचदा प्रेडिक्टेबल असतो. पण इकडे तिने कमाल केली आहे. कुंडलकरांना काय म्हणायचे आहे ते तिला बरोब्बर कळलेले आहे. नाहीतर आधीच्या अग बाई, अरेच्च्या मधे ती फार गोंधळलेली वाटली होती.

खुप सुरेख सिनेमा.......

आज पाहिला.मुद्दाम कोणतेही परीक्षण न वाचता कोर्या पाटीने.प्रचंड आवडला. मोठी सोकु, सिद्धार्थ चांदेकर, रेणुका शहाणे आणि स्वप्नाच्या पलिकडले मधला श्रेयस, सिद्धार्थ ला रूम वर ठेवणारा मित्र सर्वांची कामं आवडली.
सिद्धार्थ चे सुरूवातीचे सस्पेंडर्स है एक मुद्दा वगळता पिक्चर ऑस्कर ला जायला हवा.कुण्डलकर लोकसत्तेत काही लिहित असतील, पण या पिक्चर बद्दल त्यांना दंडवत.

ही बाई वापरुन झाल्यावर भांडी पण विसळुन ठेवत असणार.>>>> हो मलाही सिनेमातला तो भाग खटकला नाही.

सिद्धार्थ चान्देकर ने अप्रतिम काम केले आहे. >>> +१. मराठी सिनेमाला एक मस्त हिरो मिळाला आहे.त्याने आधी दुसर्‍या सिनेमात काम केले असल्यास माहित नाही.

मोकीमी, छान पोस्ट ! बरोबर आहे, दुसर्‍यांदा पाहताना मलाही ही गोष्ट जाणवली आणि नाही खटकली पहिल्यासारखी Happy
बहिणीच्या पात्राबद्दलही सहमत. अगदी वागू शकतात अशी माणसं.

>>>>>ही बाई वापरुन झाल्यावर भांडी पण विसळुन ठेवत असणार.>>>> हो मलाही सिनेमातला तो भाग खटकला नाही.<<<
आम्ही साबणाचे पाणी करून धूवून ठेवतो परत घासायला. खरकटे अजीबात ठेवत नाही. आईचा रुल असल्याने करायचो आणि पाळतो. माझे बाबा तर चकचकीत करून सॉर्ट करतात ताटं , पेले वगैरे आणि वर म्हणतात, कामबाईला त्रास नको.

>>>>कामवाली सोडुन जाणार नाही कधी.<<<<<

हो हे खरेच आहे. ताटांना लसणा/मसाल्याचा वास रहात नाही , कामवाली बाई येवून घासेपर्यंत असे आमच्या मातोश्रींचे म्हणणे( आग्रह).
आमच्याकडे कामवालीचे लाड ज्यास्र होतात, त्याच्यां मुलीपेक्षा असे मी रागाने आईला म्हणते.

सिद्धार्थ चांदेकर क्लासमेट मधे पाहिला होता आधी..
त्यात छान वाटला होता.. म्हणजे एकदम मस्तच वाटला होता..
ह्यातही आवडला.. मॅच्युअर भुमिका केली आहे..
सोनाली सुरुवातीलाच एका प्रसंगात म्हणते.. नुसतं लसुण आलं घालुन भाज्यांची चव घालवु नये .. भाजांची खरी चवं टिकायला हवी ई. अशा काही स्वयंपाका विषयी च्या डायलॉग्ची कमतरता वाटली.. त्यातुन तीचे वेगळे फंडे.. ऐकायला मजा आली असती

त्याने आधी दुसर्‍या सिनेमात काम केले असल्यास माहित नाही. >>>>>

त्याचा पहिला सिनेमा ८ वर्षां पुर्वीच आला होता.... झेन्डा.... फार छान काम केल आहे. तेंव्हाच तो आवडला होता. त्या नंतर तो बर्‍याच सिनेमात दिसला जसा "प्रेम म्हणजे प्रेम असतं " , " वजनदार " पण त्यात त्याचे छोटे रोल होते.

खूप सुरेख चित्रपट आहे, ईतक्या दिवसांन्नी अगदी मेजवानी मिळाल्यासारखे झाले.
सोनाली नेहमीच आवडत आली आहे, ह्यात ही आवडली Happy

सिनेमात एक नायक असतो आणि एक नायिका असते........ ती परफेक्ट जमली आहे.
>> हा परिच्छेद आवडला.

===
अजूनही एक गोष्ट जरा खटकली पण त्याबद्दल लिहिलं तर उगीच तपशील फोडले जातील ( जी त्यांनी ट्रेलर, मुलाखती ह्यात यशस्वीपणे दाखवायचं टाळलंय ) म्हणून नाही लिहित....
>> सांगून टाका काय खटकलं ते; आता चित्रपट जुना झाला आहे.

===
सिद्धार्थ चे सुरूवातीचे सस्पेंडर्स है एक मुद्दा वगळता पिक्चर ऑस्कर ला जायला हवा.
>> ऑ Biggrin

Pages