सुख [शतशब्दकथा]

समीर तालुक्याच्या ठिकाणी कामाला लागला होता. एका प्रशस्त बंगल्याच्या आवारातील रूमवर त्याची राहण्याची सोय होती. गुलाबी थंडी संपून उन्हाळ्याची चाहूल लागलेली त्यात आज सुट्टी असल्याने तो सकाळपासून अंथरुणात लोळत पडलेला. अंग जडावून गेलेलं. इतक्यात त्याला रात्रीच्या मामाच्या फोनची आठवण झाली आणि आळस झटकून लगबगीने त्याने आवरायला घेतलं. उद्या तिला पाठवून देतो असं मामाने सांगितलेलं. तो तिच्या आठवणींत रमला; तिचा स्पर्श, रात्रभराची सुखाची सोबत.. आहाहा! गेल्या तिनचार महिन्यांपासून तो त्या सुखासाठी आसुसलेला. दिवसभर कष्टं केल्याने दमून जायचा; त्यात आख्खी रात्र कुढत काढायची म्हणजे? बरं झालं मामाने तिला पाठवायचं कबूल केलं. आज मस्तपैकी आकाशातल्या चांदण्या मोजत तो झोपणार होता; बाहेर झाडाखाली, बाजेवर!!!

―र।हुल/९.११.१७