Submitted by सेन्साय on 22 September, 2017 - 14:35
.
मानवतेच्या गुणाशिवाय
सुंदरतेची व्याख्या होते
जेव्हा ....ती
क्रोध द्वेषाची फुलं उमलवते
दाहक भेसूर जख्मातुन
धर्मांधतेची दिशा गवसते
जेव्हा ....ती
धगधगणारी ज्वाला होते
रक्ताळते हिंदूकुशाची कोमल काया
अन् जाज्वल्य पंडित्याची प्रतिभा छाया
जेव्हा ....ती
अतिरेक्यांचा बलात्कार ठरते
हरवले आता सांजवारा, चांदणपारा
आणि तो श्रावण मोरपिसारा
जेव्हा ....ती
नीच दुष्टांचे क्रौर्य बनते
सीमा सीमा उरतच नाही
माणुस माणूस उरतच नाही
जेव्हा ....ती
बंदुकीची गोळी फक्त
कलियुगातील रावणच असते
― अंबज्ञ
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
अप्रतिम!!!
अप्रतिम!!!
आणि फोटोची आयडिया मस्तय...
सुंदर कविता!!
सुंदर कविता!!
धन्यवाद मेघा
धन्यवाद मेघा
धन्यवाद सचिनजी
धन्यवाद सचिनजी
अप्रतिम कविता!
अप्रतिम कविता!
धन्यवाद अक्षय
धन्यवाद अक्षय
मस्तच अंबज्ञ शब्दरचना सुंदर
मस्तच अंबज्ञ शब्दरचना सुंदर
धन्यवाद पंडितजी
धन्यवाद पंडितजी
शब्द, ओळींवर जबरदस्त पकड
शब्द, ओळींवर जबरदस्त पकड घेतलीये.
लिहील्या ओळींतूनी
ठसठसणारी वेदना उमटते
जेव्हा .....ती
ह्रदयी अनावर उफाळून येते।
धन्यवाद राहुल
धन्यवाद राहुल
जेव्हा .....ती
ह्रदयी अनावर उफाळून येते >> True √