Submitted by mrsbarve on 27 February, 2017 - 16:58
सावळी पाऊले
ठायी टेकिलें माथे ,
अव्याहत नाद
अंतरात !
क्षणोक्षणी डोळे,
पाहती रुपडे.
निर्गुण तरी
सुंदर अमाप !
भेटली माऊली
झालो निशब्द ,
पिसावाणी जीव
झालासे हलका!
तिथे उभा विटेवर,
बोलावितो आता मज,
पुरे झाले व्याप ताप
संसाराचे !
हसला हसला मजपाशी विठ्ठल ,
आता माझे जाणे, केवळ सार्थक!
उरले का मागे काही ?
शेवटचे श्वास दोन!
काय करू आता त्यांचे?
नाम गहिरे त्यावरी,
नित्य कोरलेले!
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Use group defaults
शेअर करा
मस्त...
मस्त...