क्रिकेट - ४

हा आमचा वृत्तांत कालच्या दिवसाचा:

तिसर्‍या दिवसअखेर भारताने दमदार बॅटिंग केल्याने ही टेस्ट इण्टरेस्टिंग होत आहे हे लक्षात आले होते. माझ्या डोक्यात सतत कलकत्ता २००१ चा तिसर्‍या दिवशीचा स्कोअर (फॉलोऑन नंतर २३२/४ का काहीतरी) दिसत होता. त्यानंतर लक्ष्मण-द्रविड ने जे केले तसे इथे कोणीतरी करेल असे वाटत होते. त्यामुळे पाहायला बसलो.

ऑसीज नी सुरूवातीला दोन्हीकडून स्पिनर्स आणले. बॉल बराच जुना होता आणि वळतही होता. रहाणे व पुजारा दोघेही जखडल्यासारखे वाटत होते. बॅटिंग मधे सहजता नव्हती. विशेषतः पुजारा लायन च्या आत येणार्‍या बॉल्स वर क्रीज मधे जखडला जात होता. फुटवर्क फार दिसत नव्हते. त्यामानाने ओ'कीफी च्या बाहेर जाणार्‍या बॉल्स ना खेळणे सोपे वाटत होते.

मात्र अशा वेळेस गेली अनेक दशके जगभरच्या स्पिनर्स ना बोलिंग फिगर्स मधून "शतके" दाखवणारे आपले आधीचे दिग्गज आठवले. एका बाजूला बॉल च्या पिचपर्यंत नाचत जाउन प्रेक्षकांत भिरकावून देणारा सिद्धू, तर दुसरीकडे पाय कमीत कमी हलवून चौके आणि छक्के मारणारा, व ऑफ स्पिनर्स ना आपल्याला बोलिंग करण्याचा हक्कच नाही असे दाखवणारा सेहवाग. एकीकडे सहजपणे स्पिन खेळत स्वीप्स किंवा ऑफ साइडचे शॉट्स मारणारा सचिन, तर दुसरीकडे कधी बॉल स्पिन कोठे होतोय याची फिकीर न करता अक्षरशः मनगटाच्या जोरावर स्वतःला पाहिजे तिकडे तो मारणारे व बोलर व प्रतिस्पर्धी कप्तानाला अचंबित करून टाकणारे अझर व लक्ष्मण. चिल्लर स्पिनर्स तर सोडा पण शेन वॉर्न, मुरलीधरन सारख्यांना स्वतःच्या करीयर चा फेरविचार करण्याची पाळी भारताच्या दौर्‍यावर यायची.

तेथे लायन व ओ'कीफी च्या पुढे जखडलेले भारतीय फलंदाज पाहून आश्चर्य वाटत होते. हे खरे, की या वेळेपर्यंत बॉल कसाही उडू, फिरू लागला होता. तरी मॅच वर 'इम्पोज' करण्याचे प्रयत्न दोघांकडूनही दिसत नव्हते. मला वाटले की सुरूवातीचा तास जरा असे खेळतील आणि मग ओपन होतील. तोपर्यंत ८० ओव्हर्स होत आल्या होत्या. हे जखडलेले पाहून स्मिथ बहुधा लगेच नवीन बॉल घेणार नाही असे वाटले होते. पण त्याने घेतला. ऑस्ट्रेलियन कप्तानाला कदाचित आपल्यापेक्षा क्रिकेट चांगले समजत असावे असे मी स्वतःला खवचटपणे समजावले.

आणि स्टार्क व हेझलवुड ने स्विंग व बाउन्स चा जोरदार मारा सुरू केला. अत्यंत अचूकपणे लावलेली फिल्डिंग एखादा शॉट बसलाच तरी रन्स काढू देत नव्हती. जेमतेम २५ रन्स झाले आणि स्टार्क चा एक जबरदस्त इनस्विंगर रहाणे ची बॅट मिस करून पॅड वर बसला. रिप्ले मधे पाहताना कळेल की रहाणेला तसा एलबीडब्ल्यू आउट व्हायला तो किती अचूक त्या टप्प्यावर पडावा लागला असेल - तो पिच वर निळी पट्टी दाखवून रिप्ले दाखवतात तो पाहा. डावखुरा बोलर - त्याचा टप्पा जर लेग स्टम्प बाहेर पडला तर एलबीडब्ल्यू चा चान्स नसतोच - बॉल मग स्टंपवर जाणार असो वा नसो. म्हणजे बॉल स्टंपच्या लाइन मधे पडला पाहिजे. आणि तेथून आत आला पाहिजे. नाहीतर रहाणे तो बॅट ने तटवणार. हे जमून यायला ज्या ठिकाणी तो टप्पा पडण्याची गरज होती तेथेच बरोब्बर तो पडला आणि आत स्विंग झाला. आता डावखुर्‍या बोलर चा बॉल जेह्वा इन्स्विंग होतो तेव्हा तो भल्याभल्यांना खेळायला अवघड असतो. वासिम अक्रम ने असे असंख्य उडवले आहेत, पण आपल्या इरफान पठाण ने पाक मधे काढलेल्या तीन विकेट्सही तशाच. तेथेही पहिल्या दोन विकेट्स आत येणार्‍या बॉलवर उडाल्यावर तिसरा युसूफ योहानासारखा तरबेज बॅट्समन तशाच आत येणार्‍या बॉल वर चुकला, इतकेच नव्हे तर क्लीन बोल्ड झाला होता. तेव्हा असे बॉल खेळायला अत्यंत अवघड. रहाणे तो खेळताना लाइन चुकला आणि आउट झाला.

आणि साधारण तसाच पडलेला पुढचा बॉल करूण नायर चे स्टंप्स तोडून गेला. लिमिटेड ओव्हर्स चे सामने सतत खेळल्याने त्याचा परिणाम टेस्ट वर कसा होतो त्याचे हे अगदी चपखल उदाहरण. टेस्ट मधे आल्या आल्या मारायची गरज नसते. रूढ अर्थाने नायर अंदाधुंद मारायला गेला नाही. तो ड्राइव्हच करायला गेला. ड्राइव्ह हा स्ट्रेट बॅट शॉट - डावाच्या सुरूवातीला असेच् मारायचे असतात - पण अगदी पहिल्या बॉलवर नाही. गावसकर च्या शब्दांत "You have to respect the opposition. This is international cricket.". एकदम फायर अप झालेला फास्ट बोलर, बॉल इन स्विंग होतोय, मारण्यापेक्षा खेळपट्टीवर टिकणे गरजेचे आहे - अशा वेळेस नायर ने लगेच ड्राइव्ह करायला जाण्यापेक्षा आधे काही बॉल्स नीट बघायला हवे होते. गावसकर व हेडन - दोन दिग्गज ओपनर्स तेव्हा कॉमेण्टरी करत होते - दोघांनीही हे एकदम चांगल्या पद्धतीने सांगितले. नायरला पडलेला पहिलाच बॉल खतरनाक होता - त्यामुळे नायर वर जरा अन्यायकारक होईल हे बोलणे, पण लिमिटेड ओव्हर्स खेळण्यामधून जो लगेच मारायचा इन्स्टिंक्ट तयार होतो त्यानेच हे होत असावे.

ही गळतीची सुरूवात होती. कारण लगेच पुजारा आउट झाला. आता बॉल कधी बॅट्समनच्या डोक्यावरून जात होता, तर कधी गुडघ्याखाली राहात होता. अश्विन ला असाच एकदम खाली राहिलेला बॉल आला व तो काही करू शकला नाही. इथे हे लक्षात आले की साधारण २०० जरी झाले (लीड) तरी ऑस्ट्रेलियाला या पीच वर अवघड जाणार. त्यामुळे इथून पुढे कसेही करून ४०-५० रन्स आणखी करायची गरज होती. वृद्धिमान साहा ला मी आधी कधी खेळताना पाहिलेले नव्हते. माझ्या डोक्यात त्याची एकूण इमेज मोठ्या कीपर्सच्या करीयर्स च्या मधे येणारे व फक्त थोडा काळ टिकलेले बरेच कीपर्स आहेत (साबा करीम, अजय रात्र वगैरे) तशीच होती. पण पीच वर आल्यापासून त्याची बॉडी लॅन्ग्वेज इतकी आश्वासक होती की तो एण्ड भक्कम वाटत होता एकदम. त्यात एक दोन दा त्याने स्टीव्ह स्मिथ चे डावपेच परफेक्ट परतवले - यादव लौकर आउट झाल्यावर इशांत शर्मा व साहा खेळत होते. सुरूवातीला साहा एक रन काढायचे टाळत होता. ओव्हर मधे चार बॉल झाले की स्मिथ सगळे फील्डर्स जवळ आणायचा याने पुढच्या ओव्हरसाठी स्ट्राइक स्वतःकडे घेउ नये म्हणून. अशा एका ओव्हर मधे त्याला एक रन न काढू देण्याच्या नादात सहावा बॉल जरा लूज पडला, तर याने थेट फोर मारला. स्मिथ चा चेहरा तेव्हा बघण्यासारखा झाला होता. इशांत शर्माही अत्यंत शांतपणे खेळत होता. अशा परिस्थितीत एका ११ नंबरच्या खेळाडूने कसे खेळावे हे जर कोणाला शिकवायचे असेल तर इशांतची ही बॅटिंग दाखवावी. हळुहळू आपला लीड २०० कडे चालला होता. आणि तितक्यात इशांतचे जजमेण्ट एकदा चुकले व तो आउट झाला. साहा ने या डावात अत्यंत जबाबदारीने बॅटिंग केली व स्ट्राइक रोटेट केली. या आधीच्या तिन्ही डावात भारताची बॅटिंग २०० च्या आत गुंडाळली असताना स्मिथ ने त्याला स्ट्राइक रोटेट करण्यापासून रोखणे ही एक प्रकारे त्याला दिलेली दादच होती.

१८८ चे टारगेट आणि बाउन्स होणारा, लो राहणारा, भरपूर वळणारा बॉल असे बघितल्यावर हा चेस अवघड असणार असे वाटतच होते. पण डेव्हिड वॉर्नर हा मिनिसेहवाग आहे. तो पेटला तर काही कळायच्या आत बोर्डवर १०० रन्स लागतील ही भीती होती. त्यामुळे जरा एखादी विकेट जाउ दे - मग बघू असे करत थांबलो. ४० च्या आसपास स्कोअर असताना बघू लागलो. लगेच दुसरीही विकेट गेली. पण स्मिथ आणि मार्श सहज खेळत होते. आपल्या फलंदाजीच्या तुलनेत त्यांचे रन्स भराभर निघत होते. रात्रीचे तीन वाजत आले होते. विचार केला की थोडा वेळ डुलकी मारू आणि परत चेक करू. पूर्वी अशा वेळेस जराही विचार न करता सरळ रात्रभर मॅच बघत असे. अशा मॅचेस होउ लागल्या तर कदाचित पुन्हा करेन. मी झोपलो तेव्हा ६५/२ होते. पुढच्या तास दोन तासात व वीसेक ओव्हर्स मधे भारताने ऑस्ट्रेलियाल गुंडाळून टाकले! Glorious Uncertainties! त्या विकेट्स नंतर हायलाइट्स मधे बघितल्या. मजा आली.

इतकी रंजक टेस्ट मॅच बर्‍याच दिवसांनी -कदाचित वर्षांनी बघितली. सकाळच्या सेशन मधे दोन तास फोकस ने पाहात होतो. दोन तासात भारताने जेमतेम पन्नास रन्स काढले. पण जराही बोअर झाले नाही. ड्रामा जबरदस्त होता. हे सगळ्यात प्युअर फॉर्म मधले क्रिकेट प्रचंड मिस केले होते.

हे स्टार्क व हेझलवुड जेव्हा आपल्या विकेट पडल्यावर स्लेजिंग करत होते (नायर व पुजाराला सर्वात जास्त केले बहुधा) तेव्हा डोक्यात विचार आला की घ्या लेको ओरडून. अजून दोन तासांनी तुम्ही असेच तंबूत परतणार आहात, आणि तेव्हा आमचे लोक ओरडतील. २००१ च्या सिरीज मधे मायकेल स्लेटर द्रविड्ला अंपायरने आउट दिला नव्हता तेव्हा द्रविडला काहीतरी बोलला होता. त्यानंतरच्या दोन्ही टेस्ट ऑस्ट्रेलिया हरली होती. सिडने ला २००८ मधे तुम्ही चीटिंग केली होती. तेव्हा पुढच्या टेस्ट ला पर्थच्या बालेकिल्ल्यातच तुम्हाला नमवले होते. तुमच्यापेक्षा भारी बोलर्स असलेल्या ऑस्ट्रेलियन टीम्स च्या विजयाचे घोडे दोनदा भारताने अडवले आहेत आणि तुमच्यापेक्षा भारी "बॅगी ग्रीन्स" इथून हरून परत गेलेले आहेत - वगैरे सगळे फॅनबॉय स्लेजिंग मनातल्या मनात करत होतो. दोन तासांत आपले लोक ते खरे करतील असे वाटले नव्हते. कॅप्टन कोहली, व टीम, रिस्पेक्ट!

फारएन्ड, भारी पोस्ट.

जबरी पोस्ट फारएण्ड...

ऑस्ट्रेलियन कप्तानाला कदाचित आपल्यापेक्षा क्रिकेट चांगले समजत असावे असे मी स्वतःला खवचटपणे समजावले.>>

मस्त लिहीले आहेस रे. आवडले.

ज्जे ब्बात.. फारेण्डा.. हा तर्काक पण बेस्ट !

भारी पोस्ट दुरान्ता!

फारएण्डजी्, छान पोस्ट. << इतकी रंजक टेस्ट मॅच बर्‍याच दिवसांनी -कदाचित वर्षांनी बघितली. >> १००% सहमत.
आपल्या मध्यमगती गोलंदाजानी भेदक म्हणावी इतकी नेटकी गोलंदाजी केली. याचा लाभ उर्वरित कसोटींत पहायला मिळेल कारण त्यामुळे आपल्या फिरकी गोलंदाजांवरचं शारिरीक व मानसिक दडपण कमी होवून ते अधिक प्रभावी ठरण्याचि शक्यता बळावली आहे.
कोहलीने १] ऑसीजची प्रत्येक विकेट पडल्यावर दांत-ओठ खावून 'खुन्नस' दाखवणं २] ऑसीजची फलंदाजी चालू असताना प्रेक्षकाना ओरडण्यासाठी उत्तेजित करणं असले प्रकार थांबवणं उचित.

फारएण्डा, मस्त लिहीलयस!! वॉर्न, मुरलीधरन वगैरे स्पिनर्स विषयी आणी त्यांना पाणी पाजणार्या भारतीय बॅट्समेन विषयी सहमत. गेल्या काही वर्षात, वेगवेगळ्या कारणांनी (डोमेस्टीक क्रिकेट मधे असलेली चांगल्या स्पिन बॉलर्स ची कमतरता, डोमेस्टीक क्रिकेट मधे बनवले जाणारे ग्रीन ट्रॅक्स, टी-२० क्रिकेट वगैरे) भारतीय बॅट्समेन ना स्पिन बॉलिंग खेळायचा सराव, टेक्निक हे सगळच कमी पडताना जाणवतय. फूटवर्क, सॉफ्ट हॅन्ड्स ने खेळणं, बॉल च्या टप्प्यापर्यंत पोहोचून बॉल ची फिरक दाबून टाकणं फारसं पहायला मिळत नाही. किंबहूना कधी कधी बॅट्समेन बॉलर च्या हातातून स्पिन ओळखण्यापेक्षा, टप्प्यावरून तो खेळतात ज्यामुळे त्यांना रिअ‍ॅक्ट करायला कमी वेळ मिळतो.

साहा ची बॅटींग वेस्ट इंडीज मधल्या त्या शतकानंतर एकदम वेगळ्याच लेव्हल वर गेल्यासारखी वाटतेय. न्यूझिलंड विरुद्ध त्याने मारलेल्या त्या दोन हाफ सेंच्यूरीज पण प्रचंड इफेक्टीव्ह होत्या. कुणी पाहिलं की नाही माहित नाही, पण इराणी ट्रॉफी मधे रेस्ट ऑफ इंडिया कडून खेळताना (वि. गुजराथ), तो जसा खेळला होता, त्यात आणी त्याच्या कालच्या इनिंग मधे मलातरी साम्य आढळलं. त्याचा स्टान्स, बॉलर्स ना डॉमिनेट करण्याची पद्धत, शॉट्स हे खूपसं सारखं वाटलं.

करूण नायर ने जास्त जवाबदारीनं खेळायला हवं होतं. तो बॅटींग लाईन-अप मधला शेवटचा रेकग्नाईझ्ड बॅट्समन होता आणी स्कोअर कमी होता. समोर पुजारा सेट झाला होता. त्याला स्ट्राईक देत, वेळ घेत, सेट होणं अपेक्षित होतं. अनुभवातून शिकेल अशी अपेक्षा करू.

टीम इंडिया ने ज्या आक्रमकतेनं ऑसीज ना लोळवलं ते केवळ लाजवाब होतं. हायलाईट्स बघताना सुद्धा ते प्रेशर, अ‍ॅग्रेशन सगळं जाणवत राहिलं.

फारएण्डा, हे सगळं ईतकं छान समराईझ केल्याबद्दल धन्यवाद!!

हायलाईट्स बघताना सुद्धा ते प्रेशर, अ‍ॅग्रेशन सगळं जाणवत राहिलं. >> +१. पुजारासारखा माईल्ड मॅनर्ड प्लेयर पण पेटलेला दिसत होता. कोहलीचा तर प्रश्नच नाही. (भाउ तुमची माफी मागून, आज सुदरलँड नि लेहमन नी जे वक्यव्त केले आहे ते पाहाच. कोहली अ‍ॅग्रेस्सीव्ह वाटत असेल तर हे काय म्हणाल )

भारतीय बॅट्समेन ना स्पिन बॉलिंग खेळायचा सराव, टेक्निक हे सगळच कमी पडताना जाणवतय. >> Genuine फिरकी गोलंदाज हि मूळात कमी होत चाललेत. ३-४ वर्षांपूर्वी त्या घाई गडबडीमधे घेतलेल्या ग्रीन ट्रॅक निर्णयानंतर सगळी विचित्र परिस्थिती झालेली आहे domestic cricket मधे. न धड इथे ना धड तिथे आहोत सध्या. पुजारा नि नायर वगळता डोमेस्टिक मधे वेळ घालवलेले कोणी नाहीत ( विजय, राहाणे ३-४ वर्षे रेग्युलर नाही उरलेत), कोहली शेवटचे कधी खेळला असेल देव जाणे. (राहुलचे माहित नाही) दर्जेदार फिरकी खेळणार कधी, कुठे नि त्याचे नंतर develop कसे होणार ?

फा, चौथा डाव अजून डीटेल्स मधे हवा होता रे.

फे फे साहाच्या त्या Rest of India inning मूळे पार्थीव च्या पुढे आला.

छान पोस्ट फारेण्ड. स्पिनर्सना खेळायचा प्रॉब्लेम आहेच. तुलनेत पुजारा आश्वासक वाटतो. पण फॅब फोर प्लस सेहवाग या पॅकेजपासून कोसो दूर आहोत.

नायरच्या विकेटवर गावस्करने बॅटस्पीड बद्दलही चांगली कॉमेंट केलेली. नवीन बॉल स्विंग होतोय, खाली राहतोय तर आल्या आल्या बॅटस्पीड कमीच हवा तुमचा. पुढे आश्विनही तसाच गेला. बॉलच जबरदस्त होता वगैरे कबूल करून त्या खेळपट्टीचा अंदाज येईपर्यंत तुम्हाला थांबूनच खेळायचे होते.

हो फा, चौथा डाव ऑसिची बॅटिंग जशी निपटली, तसा निपटला. विलो वर पूर्ण मॅच असते. चौथी इनिंग पाहून परत लिही . बाकीची पोस्ट मस्त !

धन्यवाद लोकहो. अरे मी जेवढे लाइव्ह पाहिले तेव्हढे लिहीले.

फारएण्ड .. छान आढावा घेतला आहे.

--------------------------------------------------
भारत - पहिला डाव -१८९
ऑस्ट्रेलिया - पहिला डाव - २७६
भारत - दुसरा डाव - २७४
ऑस्ट्रेलिया - दुसरा डाव - ११२

वरील धावसंख्या बरेच काही सांगून जात आहे. भारतीय दिग्गज फलंदाजीचे वाभाडे ऑस्ट्रेलियाने दोन्ही कसोटीमधे काढले आहे. सलग तीन इनिंग मधे ही फलंदाजी २०० धावा पार करु शकली नाही. हे वास्तव आहे. यातील पुण्यातील पहिली इनिंग तर दुसर्‍या दिवशी चौथी इनिंग तिसर्‍या दिवशी आणि दुसर्‍या कसोटीमधली पहिली इनिंग पहिल्या दिवशी संपुष्टात आली. याचा अर्थ खेळपट्टीच्या पहिले दोन दिवसांमधे आपण सर्वबाद झालो.
अवघे एक दोन सत्र आपली फलंदाजी टिकली. यावरून आपली फिरकी गोलंदाजी खेळण्याच्या मर्यादा जगासमोर दिसून आल्या आहे.

मागील इंग्लंड न्युझिलंड बांग्लादेश यांच्या फिरकी गोलंदाजांनी कमी त्रास दिला असे म्हणण्या ऐवजी आपल्याला पहिल्या २ दिवसात ठणठणीत खेळपट्टीवर खेळायला मिळाले. त्यामुळे इतके इफेक्टीव्ह वाटले नाही. पण ऑस्ट्रेलिया विरुध्द आपली ही रणनिती उघडी पडली. एक तर आपण त्यांच्या फिरकी गोलंदाजांकडे साफ दुर्लक्ष केले आणि सगळा फोकस स्टार्क आणि हेजलवूड यांच्यावर ठेवला. त्यामुळे ओकिफे हा "आउट ऑफ सिलॅबस" सारखा प्रकार आपल्या सोबत घडला. पुण्यात त्याचा दणका इतका जोरदार बसला होता की जी फलंदाजी ६००-७०० धावा लिलया मारत होती ती २०० च्या आत आउट झाली हे भारतीय प्रेक्षकांबरोबर टीम मधल्या प्लेअर्स ना ही सहन झाले नाही. एक प्रकारचे मानसिक दबाव त्यांनी स्वतःवर ओढुन घेतला. त्यात कोहलीची चिडचीड प्रचंड होती. कोहली सकट सगळ्याच खेळाडूंचा आत्मविश्वास गायब झाला होता. उलट त्यामुळे ते उगाच आक्रमक खेळण्याचा प्रयत्न जास्त करू लागले आणि त्यात विकेट गमावून बसू लागलेले. डीआरएस मधे विकेट किपर हा मुख्य कॅरेक्टर असतो. "धोनी" स्वतः विकेटकिपर असल्याकारणाने त्याला आकलन लवकर होत होते. पण इथे प्रकार वेगळा आहे. कोहली स्लीप अथवा मिडविकेट वर उभा राहत होता त्यामुळे त्याला बॉलर आनि विकेटकिपर यांच्यावर विश्वास ठेवावा लागत होता. विकेटकिपर साहा हा एक दिव्य आहे. "लगा तो तीर वरना फकिर" या कॅटेगरी मधली विकेटकिपिंग असल्याने त्याला बॉल कुठे जाऊ शकतो याचा अंदाज लवकर बांधता येत नाही. अतिरिक्त दिलेल्या धावा बघितल्या की सहज लक्षात येते. त्यामुळे त्याच्या बोलण्यावर विश्वास ठेवून घेतलेला डिआरएस हा वाया जात होता.
अशा अतिरिक्त दबावाच्या परिस्थिती मधे कोहली विखुरला जातो. त्याचे फिल्डींग वरचे , बॉलर चा स्टॅन्ड बदलणे इ. गोष्टींवरचे लक्ष उडत होते.

जिथे इशांत चालत नाही हे सगळ्यांना कळत होते तरी कोहली त्यालाच "घासत" होता. बंगरुळू मधे ऑसीच्या पहिल्या इनिंग मधे ही तोच प्रकार कोहलीने केला. इशांत चालत नाही तरी त्याला तब्बल २७ ओवर टाकायला लावले तर दुसरी कडे जाडेजाची चालत होती तरी त्याला अवघ्या २१ ओव्हर दिल्या. उलट जाडेजाची जास्त ओव्हर पडली असती तर कदाचित ऑसीचा डाव इतका लांबला नसता. सुदैवाने चौथ्या डावात ऑस्ट्रेलियाला फलंदाजी करायची होती म्हणून १८० धावा सुध्दा त्यांना जास्त वाटू लागल्या. जाडेजा आणि अश्विन यांच्या फिरकीवर सगळी जवाबदारी होती. जी त्यांनी समर्थपणे पेलली.

माझ्यामते पार्थिव पटेल ला सलामीवीर म्हणून घ्यायला हरकत नाही. असा कुठे ही नियम नाही की एका संघात दोन विकेटकिपर राहु शकत नाही.
पार्थिव पटेल, राहूल, पुजारा, कोहली, रहाणे, नायर, साहा, अश्विन, जाडेजा, यादव, इशांत/ (दुसरा कुठलाही गोलंदाज)
हा चांगला ऑप्शन आहे. पार्थिव आल्याने लेफ्ट - राईट कॉम्बिनेशन मजबूत बसेल आणि सुरुवातीला स्टार्कचे आत येणार्‍या चेंडूना पार्थिव सहज खे़ळू शकेल.

डीआरएस चा पॉईण्ट इण्टरेस्टिंग आहे. मी आपली फिल्डिंग सुरू असताना सलग बराच काळ मॅच बघितलेली नाही त्यामुळे कल्पना नाही. पार्थिव पटेल चांगला ऑप्शन आहे. फक्त मुकुंद ला एकाच टेस्ट नंतर वगळणे बरोबर नाही. एखादा तरी चान्स अजून द्यायला हवा. विजय कोठे गायब झाला सध्या. मला तर राहुलही बेभरवशी वाटतो. बाउन्सी पिचेस वर किती चालेल माहीत नाही. तो बॅटिंग करताना स्ट्रॉन्ग टेक्निक दिसत नाही. कदाचित त्याचे पहिले इम्प्रेशन माझ्या डोक्यात फिट्ट बसले आहे - इंग्लंड विरूद्ध एकदा तो टोटल अंधाधुंद खेळत होता टेस्ट ओपन करताना.

कदाचित त्याचे पहिले इम्प्रेशन माझ्या डोक्यात फिट्ट बसले आहे
>>>
अगदी रे. मला तो कायमच प्रतिसेहवाग बनायचा नादात बनलेला प्रतिधवन वाटतो.
पार्थिवला ओपनर म्हणून खरंच चान्स द्यायला पाहिजे.

पण त्याहिपेक्षा मला वाटतं की धोनी शी बोलून एकदा हे क्लीअर करून घ्यायला पाहिजे की त्याला टी २० वर्ल्डकप खेळण्यात इंटरेस्ट आहे की वनडे. अन मग त्याला त्या फॉरमॅट पुरता फिक्स ठेऊन उरलेल्या लिमिटेड ओव्हर फॉरमॅट मधे नवीन कीपर्स ट्राय करायला सुरुवात केली पाहिजे.
नाहीतर धोनी रिटायर होईपर्यंत वाट बघून मग तहान लागल्यावर विहिर खणायला घेतील.
जसा २०१९ वर्ल्डकप डोळ्यासमोर ठेऊन कोहली अ‍ॅज कॅप्टन क्लीन रन दिलाय, तसाच विकेट कीपरलाही द्यायला हवा. अन त्यासाठी मुळात कीपर कोण हे लवकरात लवकर निश्चित करायला हवं.

असा कुठे ही नियम नाही की एका संघात दोन विकेटकिपर राहु शकत नाही.
>>
विकेट्कीपर हा बेसिकली फील्डरच असतो. फक्त अति क्लोज इन फील्डर एवढेच. त्यामुळे कोणीही आणि कितीही जणानी विकेट कीपिण्ग केली तरी चालते. त्याला स्पेशल ड्युटी नसावी असे वाटते.

सौम्य सरकार हा बांग्लादेशी बॅट्समन जगातील पहिला फलंदाज ठरला आहे. ज्याने "बोल्ड" झाल्यावर रिव्ह्यु घेतला.

त्याला नो बॉलचा कोन्फिडन्स असावा

Anil Kumble could become Team India director, Rahul Dravid coach: Reports

राहुल द्रवीडचा हार्ड कोअर फॅन असलो तरी इतक्यात तरी तो भारतीय वरीष्ठ संघाचा कोच व्हावा असे मला वाटत नाही.... He is performing very well as U-19 & A team coach.... Lets not disturb that!
आणि द्रवीडच्या कोचींगची एकूण जातकुळी बघता त्या पध्दतीच्या कोचींगची आणि मॅंटॉरींगची U-19 टीमला जास्त गरज आहे

कसला अफलातून लेख आहे ......
http://www.espncricinfo.com/india-v-australia-2016-17/content/story/1086...

उद्याच्या मॅचबद्दल काहि टिप्पणी
१. Warner ने switch hit नि LBW बद्दल असलेले confusion सुधारलेले आहे, त्यामूळे अश्विन विरुद्ध तो switch hit वापरणार हे उघड आहे. अ‍ॅश ला ह्या फट़क्याचा problem आहे. Lets not forget that Warner is one of the best when it comes to this shot. Throw in his quick reflexes and this is going to be one interesting contest. आश्विन ने पुरेसा अभ्यास केलेला असेल अशी अपेक्षा ठेवूया.
२. पटेल ओपन करण्याची कल्पना खरच मस्त आहे. पटेल इंग्लंड विरुद्ध नीट खेळला असतानाही मुकुंदला घेण्यामागे long term विचार असावा असे वाटते. अर्थात मुकुंद long term prospect आहे कि नाही हा भाग अलहिदा. माझ्या मते गुजरात चा शॉ अधिक चांगली चॉईस ठरला असता. तसेही दोन ओपनर्स मधला एकच खेळतोय तर नविन प्लेयर वापरून बघायला हरकत नाही.
३. इशांत सलग दोन डाव चांगली बॉलिंग करतोय. That's high water mark for him.
४. पांड्याला आत आणता आले तर मजा येईल. विशेषतः फास्ट बॉलर्स अ‍ॅटॅक हेझलवूड, बर्ड, कमिन्स हा तोच अ‍ॅटॅक आहे ज्या विरुद्ध पांड्या A team मधून जबरद्स्त खेळला होता.

असामी, पृथ्वी शॉ मुंबईकडून खेळतो. गुजराथ चा प्रियंक पांचाळ म्हणायचा आहे का तुला?

पंड्या टीम मधूनच बाहेर आहे ईंज्युरीमुळे.

पांचाळ रे पांचाळ , बरोबर. पांड्या चे माहित नव्हते. ह्या सिरीजला नीट फॉलो नाहि करता येत आहे.

हे भारी आहे.

"Cricinfo headliners are fun to watch in the last hour or so ... " smith nears ton as Australia cross 200" ... it became " smith nears ton as Australia cross 250" now it has ṭo be " smith nears ton as maxwell crosses 100" followed by "smith nears ton as Australia cross 300 and that is end of days play"... can only happen in tests .., test cricket you beauty!!!"

आता
smith completed ton, Ausee near 300 Maxwell near ton . Ausee tear Indian bowling. for 5th wicket 140 Partnership!

पहिला दिवस पहिली ठणठणीत खेळपट्टी त्यामानाने ४ विकेट गेले बरं झाले अजुन १-२ गेले असते तर उद्या चहापानाच्या आत संपवले असते. किमान ३ दिवस तरी खेळपट्टी तुटणार नाही असे वाटत आहे .. आपल्याला सुध्दा मोठा स्कोर करायची संधी आहे.

उमेश यादवला सीम सरळ ठेवण्याचा डिसिप्लिन दिसत नाही. अशा पिचेस वर पहिल्या ८-१० ओव्हर्स मधे त्यानेच काही होउ शकते. तिसर्‍या चौथ्या ओव्हर्स मधेच त्याचे बॉल कसेही हलत डुलत जात होते. याउलट इशांत बरोबर टाकत होता. असे दोन तीन रिप्लेज मधे दिसले.

यादव ला रेनशॉ ची विकेट तो सीम सरळ ठेवल्यानेच मिळाली. बॉल स्विंग झाला बहुधा.

इथे मोहम्मद शामी ने कुक चा केलेला पोपट आठवला.

सीम सरळ ठेवण्यासारखी यादवची अ‍ॅक्शनच नाहिये रे. भुवी बघ, मनगट कसले स्टेडी असते. सीम हव्या त्या अँगलमधे ठेवू शकतो.

ओह. मग यादव चे वेपन काय आहे मुख्य? इशांत, शामी सुद्ध सीम बरोबर कंट्रोल करतात हे पाहिले आहे आधी.

यादव चे वेपन काय आहे मुख्य >>. बॅटसमनच्या मनातली अनसंट्रेंटी, की यादव आता कुठला बॉल टाकणार. चार बॉल व्यवस्थित टाकल्यावर त्याला ओव्हर क्लोज करता येत नाही, पाचवा नाही तर सहावा तो भरपूर विडथ देऊन टाकतो / किंवा त्याच्याकडून पडतो.

पण हॅविंग सेड दिस, यादव हळू हळू टेस्ट बॉलर म्हणून डेव्हलप होतोय. त्याचे आउटस्विंग बघायलाही मस्त असतात. ( ते पहिले चार. मग विड्थ )

यादव चे वेपन काय आहे मुख्य >> मला वाटते कि तो consistently 140+ मधे ओव्हर्स मागे ओव्हर्स टाकू शकतो हे त्याचे खरे वेपन आहे. त्या पेसला धावा जातात तसे विकेट जायला सूक्ष्मशी चूकही कारणीभूत होउ शकते. तात्याने त्याला overs close करायला जमत नाही हे म्हटलय ते एकदम बरोबर आहे. राजू कुलकर्णी, अजित आगरकर, कुर्व्हिल्ला syndrome आहे हा. " यादव हळू हळू टेस्ट बॉलर म्हणून डेव्हलप होतोय" हे ही खरे. इंग्लंड सिरीजच्या आधी त्याने अ‍ॅक्शनमधे थोडासा बदल केलाय त्यामूळे त्याची accuracy वाढलीये नि त्यामूळे विकेट्स चे प्रमाण पण हे जाणवतेय.