शब्द काही थांबती ओठातही

शब्द काही थांबती ओठातही
श्वास काही हातचे उरतातही

मुश्किलीने जोडली जातात पण
फार लौकर माणसे तुटतातही

उमगलो आहे स्वत:ला जेव्हढा
तेव्हढा मी गूढ अन् अज्ञातही

गवसले आयुष्य ना आयुष्यभर
शोध घे आता जरा माझ्यातही

साचले नाते इथे डबके बनुन
कोरडेपण वाटते पाण्यातही

हे लिहू की ते लिहू की ते लिहू
चालले वादंग दु:खांच्यातही

तूच तू अन् तूच तू सगळीकडे
वेढते गर्दीच एकांतातही

मी, नशा, कविता, व्यथा, दु:खे, जखम
राहतो सगळेच आनंदातही

नीज माझ्याही कुशीमध्ये कधी
एक आई राहते बाबातही

....रसप....
२३ ऑक्टोबर २०१६
http://www.ranjeetparadkar.com/2016/10/blog-post.html