जीवाभावाचा पार

साधं, हेवा वाटावा असंच !
अर्थात, हातीं घ्याल त्यांत पारंगत होणं हा तर तुमचा माबोकराना सुपरिचित स्थायीभावच !

मस्त! सगळा परिसर डोळ्यासमोर उभा केलास !

व्वा...खुप मस्त लिहिलेय...लोकसत्ता मागच्या शनिवारी वाचलेले आणि आत्ता 'त्या तुम्हीच का' हे विचारण्यासाठीच मायबोली उघडले तर 'जीवाभावाचा पार' ह्जर ... उत्तरही मिळाले....

ब्लॉगची रचना सुन्दर आहे... खुप आवड्ला... लेख वाचत रहावेसे वाट्तात.. प्रतिसाद देऊन ब्लॉगवर गेले...वाचतच बसले आता लक्षात आले कि अरे मी तर मायबोली वाचत होते....उत्कृष्ट ब्लॉग....

एक फोटो बनता है पार का...

मस्तच. कित्ती लकी जागू. एक फोटो हवाच.

ब्लॉग छान आहे.

जागू, ब्लॉगसाठी मनापासून अभिनंदन. ब्लॉग छान आहेच. पण मला महत्त्वाचं वाटतंय ते झपाट्याने शहरीकरण होत असलेल्या भागातल्या मूळ संस्कृतीचं तुझ्यामुळे होत असलेलं दस्तऐवजीकरण . यापूर्वी अष्टागरातल्या जीवनावर शंकर सखाराम यांनी खूप लिहिलंय. ते अर्थात वेगळ्या अंगाने जाणारं, संस्कृतीचा शोध घेणारं लिखाण होतं. तुझं लिखाण वेगळं. साधं, सरळ. जुन्या काळात बायका ओव्या गात. या स्त्रीगीतांतून आजूबाजूचा निसर्ग, वस्तुजात यांच्याशी जिव्हाळ्याचं नातं जोडलेलं असे. वस्तुमात्राविषयीचा तो जिव्हाळा तुझ्या लिखाणातून दिसतो. आणखी एक. मासळीविषयीचं इतकं थेट वर्णन अजूनपर्यंत कोणीही इतक्या मोकळेपणानं, कोणताही गंड न बाळगता केलेलं नाही.(पु.ल. देशपांडे आदींचा वेगळाच ज्याँर. ती गोष्ट वेगळी.) एक र. वा. दिघ्यांचं' पाणकळा' आठवतंय. मराठी पाकविश्वात अशा ऑथेंटिक माहितीची मोठीच उणीव होती. ती आता हळूहळू कमी होतेय. या धीटपणाचं श्रेय नक्कीच तुला जाईल.
कोंकण म्हणजे फक्त दापोली-चिपळूण-रत्नागिरी नव्हे किंवा देवगड-वेंगुर्ले नव्हे. पूर्वीचा कुलाबा जिल्हा हाही कोंकणातच येत होता हे आजकाल सांगावं लागतंय. नवी मुंबई, पेण, पनवेल, न्हावे-शेवे, थळ वायशेत, द्रोणगिरी अशासारख्या महाकाय प्रकल्पांमुळे इथल्या लोकजीवनात मोठीच उलथापालथ झालीय. हे जीवन पूर्ण बदलण्याआधी उत्तर कोंकण कसं होतं ते लिहून ठेवण्याच्या कामातला थोडा अंश तुझ्याकडून पार पाडला जातोय. आज हे किरकोळ वाटेल, पण वीसपंचवीस वर्षांनी त्याचं महत्त्व कळेल. असो.
खूप शुभेच्छा.

खूप सुंदर वर्णन्,जागु.. सगळं दृष्य अगदी डोळ्यासमोर उभं केलंस!!!

साधं, हेवा वाटावा असंच !
अर्थात, हातीं घ्याल त्यांत पारंगत होणं हा तर तुमचा माबोकराना सुपरिचित स्थायीभावच ! >>>>>भाऊकाका +१०००

जेवण तयार झालं की सगळं जेवण पारावरच ठेवून पाराच्या समोरच्या भागात टेबल खुर्च्यांच्या पंगती मांडल्या जातात.>>>>>>याचा आनंद अनुभवला आहे

नेहमीप्रमाणे सुरेख.

जेवण तयार झालं की सगळं जेवण पारावरच ठेवून पाराच्या समोरच्या भागात टेबल खुर्च्यांच्या पंगती मांडल्या जातात.>>>>>>याचा आनंद अनुभवला आहे स्मित >> हो बरोबर . वाचताना मला तीच आठवण येत होती.

मस्त लिहिलंय जागू. ब्लॉग ही छानच झालाय.

मस्त लिहिलंय जागू. ब्लॉग ही छानच झालाय >> +१
फोटो टाक गं ...

व्वा! जागू, सुरेख वर्णन. मी त्या पारावर बसून आले आत्ताच.

हीरा + १

किती सुंदर! जागु, यु आर सो लकी!