दुर गावि एका घरी

कोकणातल्या एका जुन्या गावाची ही कथा
गावात तशी घर खूप. फार नाही तरी षंभर घरचा गाव असेल गावात रहणारी मानस ही एकमेकांच्या घरता एेणारी जाणारी.
पण इथली घर मात्र लांब लांब एका घरातून दुसर्या घरी जायच म्हणजे दगड धाओंडे धुंडाळत 10 मिनिटे तरी लागत.
गावातल्या लोकणा यामुळे लांबूनच आवाज देऊन आरोळ्या ठोकून बोलायची सवय.

ऊऊूऊूऊ रम्या & ऊऊऊऊऊ शम्या असे आवाज देऊन बोलायची सवय. असाच संवाद ही सढळ जायाच .
तर अशा या गावात एक मिलीटरीमन राहत होता. त्याच लग्न होऊन त्याला एक बायकोही होती.
त्याच नाव होत शांताराम .हा तसा मिलिटरीत असल्यामुळे गावात त्याच एन सहा महिण्यातून एकदा वागिरे वयाच.
मग त्याची बायको एकटीच त्या इतक्या लांब घरात राहायची .

शांतरांच्या बायकोच नाव जनी. तर त्याच्या लग्नाला आता 2 वर्ष झाली होती.
जनी आता पोटूशी होती. शांताराम जेवा या खेपेला गावी आला तेवा परत जाताना खूप काळजीतच गेला.
जनीला आता बाळ होणार होत गावातली घरही इतक्या लांब ऐणवेळेला ही एकटी काय करेल & कस करेल याच चिंतेत तो शेजारच्या 4 कॉस दूर घराणा काळजी घेण्याचा निरोप देऊन
आपल्या बदली झालेल्या ठिकाणी म्हणजे राजस्थानच्या बॉर्डर वरनिघून गेला.

जनी ही थोडी काळजीत होती अशा वेळी कोणीतरी जवळ असाव अस तिला वाटे पण आईना बाप & नवर असा लांब देशासाठी किवा पोटासाठि.
दिवस जसे जवळ येऊ लागले तसे जनी फारच चिंतेत राहू लागली त्या काळी बायका घरीच बाललाला जन्म देत हास्पिटल अस काही नावात्च.
एखादी बाई ठेवावुई इतकू ऐपत ही नवती . सूयिनिला सांगून ठेवलच होत जनिने पण तरीही का कोण जाणे तिच्या मनात खूपच भीती सतत होती की काहीतरी वंगल होणार.

अचानक एके दिवशी हिच्या पोटात फार दुखु लागल रात्रीची वेळ होती पण तशी वेळही तिची जवळ आलेली नसल्यामुळे तिने कोणालाच काही सांगून ठेवल नाही.
अचानक पोटात दुखु लागल्यामुळे तिला काहीच सुचेना ती फारच अस्वस्थ झाली तिला उठतही येईना . तिच्या तोंडून आवाजही फुटेना इतका तर नाहीच की चार कॉस्वारस्या घराला आवाज जाईल.
तशातच तिने एका मुलाला जन्म दिला .

& सकाळ झालयवर जेवा तिच्या घरी एक बाई तिची दया येऊन चार भांडी पाणी ओतून देत होती ती आली & मग तिने सर्वाना कळवला की जनीलमुलगा झाला.
गावातल्या लिहिता वाचत येत असलेल्या माणसाने शांतर्मला टेलिग्रॅम करून बातमी दिली. शांतरामने सुट्टीचाअर्जटाकला & तो निघाला गावी.

क्रमश: