फुसके बार – १९ फेब्रुवारी २०१६ रविशकुमार महात्म्य, धन्य हरीश व नेहमीचे बघे, खैय्याम यांची समाजऋणाची परतफेड

फुसके बार – १९ फेब्रुवारी २०१६ रविशकुमार महात्म्य, धन्य हरीश व नेहमीचे बघे, खैय्याम यांची समाजऋणाची परतफेड
.

१) रविशकुमारसारखे खोडसाळ पत्रकार आणि आपले दुर्दैव

एनडीटीव्ही – हिन्दीचा मुख्य अँकर रविशकुमार याचा अलीकडे अनेकांना पुळका आलेला दिसतो. युट्युबवरील त्याचा एक प्रातिनिधिक व्हिडियो खाली दिला आहे.

https://www.youtube.com/watch?v=lnfRMfk4Eac

अलीकडे सियाचेनमध्ये मृत्युमुखी पडलेले जवान आणि ‘वन रॅंक, वन पेंशन’ वरून केलेल्या आंदोलन व त्यावरून आताच्या सरकारला सैनिकांच्या प्रश्नाबद्दल खरोखर वाटणारी काळजी यांचा संबंध लावणे म्हणजे तर अकलेची दिवाळखोरी आहे.

तीच गोष्ट पीडीपीबरोबरच्या काश्मिरमधल्या युतीची. काश्मीरमधली राजकीय कम्पल्शन्स, मग ती कॉंग्रेस वा भाजप या दोन्ही राष्ट्रीय पक्षांची असोत, त्याचे विश्लेषण करण्याची या रवीशकुमारची योग्यता नाही व त्यावरून जादवपूर विद्यापीठातली अफजल गुरूचे समर्थन करणा-या घोषणा देणा-या मुलीच्या या प्रतिवादावरून येथे आताच्या सरकारला झोडपण्याचीच त्याची वृत्ती येथे दिसते. तेव्हा पीडीपीशी असलेली युती व इतरत्र अफझलच्या समर्थनार्थ केलेल्या घोषणांवरुन आताच्या सरकारला दुटप्पी म्हणणा-यांना खरे तर रवीशसारख्या निष्पक्ष म्हणवणा-या पत्रकाराकडूनच परस्पर उत्तर दिले जायला हवे. त्याऐवजी तो याचे भांडवल त्याचा मुद्दा एकांगीपणे रेटण्यासाठी करत आहे.

तेथे जर पीडीपीशी आजच्या भाजपऐवजी कॉंग्रेसची युती असती व केन्द्रातही कॉंग्रेसचे सरकार असते व अशी देशविरोधी घोषणाबाजी झाली असती व केन्द्रातील कॉंग्रेस सरकारने त्याविरूद्ध काही कारवाई केली नसती तर याच रवीशकुमारने त्याविरुद्ध आवाज उठवला नसता का? तर मग याची नक्की अडचण काय आहे? राष्ट्रवादाच्या नावावरून आताच्या सरकारच्या विरूद्ध लोकांच्या मनात गोंधळ उडवून देण्याचा त्याचा उद्योग यातून स्पष्ट दिसतो. जगभरच्या अन्यायांची यादी त्याला दिसते, पण कन्नूरमधल्या हत्येसारख्या एखाद्या उदाहरणाचा उल्लेख केला की आपण कसे निष्पक्ष हे दाखवायला तो मोकळा. त्याला बिहार, बंगाल, उ.प्र.मधल्या राजकारण्यांनी घातलेला नंगा नाच दिसत नाही. ना त्याला मालदामध्ये काय झाले त्याचा उल्लेख गुंडगिरीच्या वा देशद्रोहाच्या घटनांच्या संदर्भात करावेसे वाटते.

स्कॉटलंड ब्रिटनपासून वेगळा होऊ पाहतोय, त्यांच्या नेत्यांना तेथे देशद्रोही समजले जात नाही असे रवीशकुमार म्हणतो. हाच न्याय लावायचा तर मग आपल्याकडे अगदी उद्या देशाचे किती तुकडे होतील याची गणती करता येईल काय? तेव्हा तो अतिशय धोकादायक पद्धतीने त्यांचा निष्पक्षपणाचा अजेंडा राबवत आहेत. तो धोकादायक आहे.

राष्ट्रवादाच्या संदर्भात केवळ हिटलरसारख्याची उदाहरणे दिली जातात. भारताच्याच संदर्भात राष्ट्रवाद जागवणारे टिळक, गांधी व स्वातंत्र्यानंतरचे शास्त्री, जेपी, अगदी अलीकडचे अण्णा हजारे यांची उदाहरणे त्यांना दिसत नाहीत काय? तेव्हा राष्ट्रवादाच्या नावाखाली जगभरात काय झाले याची उदाहरणे देताना भारतातही तसेच करण्याचा उद्योग चालू आहे हे दाखवताना केवळ लोकांच्या मनात भयगंड निर्माण करणे हाच याचा प्रयत्न दिसतो.

हे अर्ध्या हळकुंडाने पवित्र झालेले पत्रकार की यांना सगळे माहित असूनही ठरवून खोडसाळपणा करण्याचे ठरवलेल्या पत्रकार परदेशातल्या घटनांचा जसाच्या तसा संदर्भ येथे देतात आणि आपल्या डोक्यातले विष येथे ओकतात. शिवाय यांची पद्धतही आरडाओरडा न करता शांतपणे हे सगळे करण्याची.

जेठमलानींसारखे विविध प्रकारच्या गुन्ह्याचे आरोप असलेल्यांचे वकीलपत्र घेणारेही कधी आताच्या सरकारचा हिस्सा होते हे दाखवणारे हे रवीशमहाशय सिब्बल, चिदंबरम यांच्यासारख्यांनीही वेळोवेळी कोणाची वकीलपत्रे घेतली याचा उल्लेख करत नाहीत, तेव्हा हे धुरळा उठवणा-या पत्रकारांपेक्षा वेगळे नाहीत हेदेखील स्पष्ट होते.

त्याच्या म्हणण्यामध्ये एकच मुद्दा योग्य वाटतो, तो म्हणजे आता जेएनयुमधल्या या घटनांविरूद्ध हे वकील ज्या पद्धतीने हाणामारीवर आले आहेत, ते भ्रष्टाचाराच्या किंवा एरवी होणा-या अन्यायाच्या मुद्द्यांवरून आक्रमक होताना कधी दिसतात का? पण मग ही सिलेक्टिव्ह मुद्द्यांवरून आंदोलने करण्याची वृत्ती सगळीकडेच आहे व केवळ त्याचा उल्लेख केवळ आताच्या संदर्भात करणे हे यांच्या निष्पक्षपणाचे उदाहरण समजायचे का? शिवाय ते या वकिलांनी केलेल्या मारहाणीचा उल्लेख करतात, पण आजवर जे भ्रष्टाचाराचे प्रकार उघडकीस आले त्यांच्याविरूद्ध कन्हैयाकुमारसारख्यांनी तेवढ्याच तीव्रतेने आंदोलने केली का हो? त्यावरून विद्यापीठ बंद ठेवले का हो? तेथे सीताराम येचुरी उघडपणे सांगत आहेत की जेएनयुमध्ये सर्व विरोधांना डावलून त्यांच्या पक्षाचा विजय झाला आहे. हे विधान या रवीशकुमारांच्या डोळ्यात भरले का?

जेएनयुमध्ये ८५० प्राध्यापक आहेत. काहींच्या मते त्यातले केवळ ५० प्राध्यापक आताच्या आंदोलनावरून विद्यापीठात संप करण्याच्या मताचे आहेत. हा आकडा थोडाफार बदलूही शकेल, पण बहुतेकांना क्लासेस घ्यायचे आहेत, अभ्यासक्रम पूर्ण करायचे आहेत, असे ते सांगत आहेत. हा कन्हैयाकुमारही स्वत: अतिशय गरीब पार्श्वभूमीतून आलेला आहे. तरीही त्याला काय करायचे ते करू दे, पण तिथल्या बहुसंख्य अशा गरीब विद्यार्थ्यांना ही विद्यापीठात संप करण्याची ‘चैन’ परवडण्यासारखी नाही. त्यांना त्यांचा अभ्यासक्रम पूर्ण करून रोजीरोटी कमवण्यासाठी प्रयत्न करायचे आहेत.

रोहित वेमुलाच्या आत्महत्येपूर्वी त्याच्या संघटनेने केलेले उद्योग पूर्णपणे राजकीय स्वरूपाचे होते. हा कन्हैयाकुमारही जे करतो आहे, आताच्या देशविरोधी घोषणाप्रकरणात त्याचा हात असो किंवा नसो, ते पूर्णपणे राजकीय स्वरूपाचे आहे. आजच्या इंडियन एक्सप्रेसमध्ये त्याचा सविस्तार लेख प्रसिद्ध झाला आहे, त्यात त्याने व्यक्त केलेल्या मतांवरून हे लक्षात यावे. असेच करायचे तर मग अशा आंदोलनात सहभागी झालेल्या विद्यार्थ्यांनी आम्ही गरीबीतून आलेलो आहोत, आम्ही दलित आहोत याचे भांडवल करता कामा नये. असे म्हटले तर मात्र अशी आंदोलने करणे हा आमचा हक्कच आहे, असा यांचा आग्रह दिसतो. शिवाय अशी आंदोलने करायची तरी हे सारे विद्यापीठाच्या आवारात नको, कारण त्याने इतरांचे नुकसान होते, हेही यांना मान्य होत नाही. त्यामुळे यांच्या आंदोलनाच्या नावाखाली विद्यापीठ बंद राहिले, त्यातून इतर विद्यार्थ्यांचे ज्यांचा या आंदोलनांशी काही संबंध नसतो नुकसान होते, याचेही अशा गोष्टींचे समर्थन करणा-यांना घेणेदेणे नसते.

तेव्हा रवीशकुमार हे महाशय हे जगभरची उदाहरणे देऊन त्याच्या नावाखाली येथे भयगंड निर्माण करण्याचा उद्योग करत आहेत. ज्या प्रकरणात वकिलांनी किंवा लोकांनी प्रकारांना व जेएनयुमधील विद्यार्थ्यांना मारहाण करण्याचा उद्योग केला त्याची दखल सर्वोच्च न्यायालयाने घेतलेली आहे, त्यांच्यावर योग्य ती कारवाई होईलच, पण राष्ट्रवाद हा त्यांना अभिप्रेत असलेल्या अर्थाने वाईटच असतो अशी पट्टी पढवणा-या व आपल्या निवडक व हेतुने प्रेरित उदाहरणांवरून लोकांमध्ये भयगंड निर्माण करणा-या रवीशकुमारसारख्या पत्रकारांपासून सावध रहायला पाहिजे. भारताचे नागरिक म्हणून आपण सर्वसाधारणपणे पुचाट आहोतच, रवीशकुमारसारखे खोडसाळपणा करणारे पत्रकार त्या पुचाटपणात भर घालण्याचे काम करत आहेत. एरवी जे काही चालले आहे ते जणू सारे आलबेल आहे आणि सरकारच ते सगळे विसकटून सर्वांवर अत्याचार करण्यात अग्रेसर आहे असा आभास निर्माण करण्याचे काम करत आहेत.

टाइम्सनाऊचा अर्णब त्याच्या आक्रस्ताळेपणाबद्दल प्रसिद्ध आहे. मात्र आपल्याकडच्या देशविरोधी घोषणांच्या संदर्भात स्कॉटलंडमध्ये काय चालले आहे याची मुर्खासारखी उदाहरणे देत न बसता तो अशा देशविरोधी प्रवृत्तींविरूद्ध रोखठोक भूमिका घेतो आणि दुसरीकडे तो पत्रकार, जेएनयुचे विद्यार्थी यांच्यावर झालेल्या हल्ल्यांबद्दलही त्याविरूद्ध रोखठोकपणाची भूमिका घेतो, हेही आपण लक्षात घ्यायला हवे. जसे अर्णवही प्रत्येकवेळी ज्या भूमिका घेतो त्या सगळ्या बरोबर असतातच असे समजण्याची गरज नाही, तीच गोष्ट या रवीशकुमार महाशयांचीही आहे. दूध का दूध करण्याइतपत आपली समज आहे का की आपण वाहवत जातो ते हे पाहण्याची गरज आहे, मग तो अर्णब असो की रवीश कुमार असो. त्यामुळे या निमित्ताने रवीश कुमारने जे केले आहे ते डोळ्यात अंजन घालण्याचे नव्हे आपल्याला आंधळे करण्याचे उद्योग आहेत हे वेगळ्या सांगायची गरज नसावी.

२) एक भला माणूस आणि सगळीकडेच दिसणारे किडे-मकौडे

नुकतीच बंगळुरूमध्ये काळजाला पिळवटून टाकणारी धक्कादायक घटना घडली.
बंगळुरुत २३ वर्षीय हरीश नंजाप्पा हा त्याच्या बाइकवरून जात असताना एका भरधाव ट्रकने त्याला धडक दिली. यामुळे हरीशचं बाईकवरील नियंत्रण सुटलं आणि तो ट्रकच्या खाली आला. हा अपघात एवढा भयंकर होता की या अपघातात त्याच्या शरीराचे दोन तुकडे झाले. कमरेच्या खालचा भाग भागापासून जवळजवळ आठ-दहा फूट अंतरावर पडला.

पण

पुढची १५-२० मिनिटे हरीश रस्त्यावर नुसता तडफडत होता आणि या वर्दळीच्या रस्त्यावरून जाणारे लोक केवळ त्याला बघत राहिले. अलीकडे जवलजवळ प्रत्येकाच्या हातात मोबाईल फोन असल्यामुळे अनेकांनी त्याचे फोटो काढले, परंतु याला मदत केली नाही. अखेर इतक्या वेळानंतर अॅम्ब्युलन्स आली, तेव्हाही हरीश जिवंत होता. कदाचित झालेल्या प्रचंड रक्तस्त्रावामुळे तो जगणे अशक्यही आहे. पण अॅब्युलन्समधल्या लोकांना त्याने सांगितले की त्याचा मृत्यु आता अटळ आहे, पण त्याची अवयवदान करण्याची इच्छा आहे. अखेर त्याला जिवंत ठेवणे शक्य न झाल्यामुळे त्याचे इतर अवयव वापरता आले नाहीत. त्यामुळे केवळ त्याचे दोन डोळेच उपयोगात आणता येणार आहेत.

हरीशने हेल्मेट घातल्याने त्याच्या डोक्याला कोणतीही दुखापत झाली नव्हती. मृत्यु समोर दिसत असतानाही आपल्यामुळे कोणाचे तरी भले व्हावे अशी इच्छा बाळगणारा हा धन्य हरीश. बाकी बघ्यांच्या स्वरूपातले किडे आपल्या सभोवताली दिसतातच.

३) हिंसाचार आणि आत्महत्या

मुंबईतील लोकलमध्ये मोबाईल फोन चोरल्याच्या आरोपावरून काही जणांनी दोघांना आधी लोकलच्या डब्यात व नंतर प्लॅटफॉर्मवर पूर्णपणे निर्वस्त्र करून मारहाण केली गेली. टीव्हीवरील आजच्या चर्चेत मुळात ही घटना कशामुळे घडली हे कळत नसल्यापासून ते रेल्वेशी संबंधित सुरक्षिततेपर्यंत विविध मुद्दे मांडले गेले. मात्र सर्वात चित्तवेधक मुद्दा मांडला तो डॉ. हरीश शेट्टी या मानसोपचारतज्ज्ञांनी.

एकाच वेळी देशात आत्महत्या आणि हिंसाचार या दोन्ही प्रकारांनी थेमान घातले आहे. जेव्हा एखादा विचार मनात फार प्रबळ होतो त्यावेळी सारासार विचार करण्याची आपली शक्तीच संपते. त्यातूनच मग लातुरमध्ये झालेल्या भुकंपानंतरही जवळ मृतदेह पडलेले असताना पडक्या घरांमध्ये चोरी करण्याची इच्छा होणे, गुजरात दंगलींच्यावेळी झालेल्या दुकानफोडीतून भल्याभल्यांनाही टीव्ही वगैरे वस्तु चोरून नेण्याची इच्छा होणे य गोष्टी कारणमीमांसेच्या पलीकडच्या असतात. परिस्थिती इतकी वेगळी असते की एकीकडे सामान्य माणूसही आजुबाजुच्या व रोजच्या कटकटींमुळे हिंसाचाराला प्रवृत्त होतो, तर दुसरीकडे कित्येक शेतकरीही टोकापर्यंत खेचले गेल्यामुळे आत्महत्या करताना दिसतात.

त्यांच्या मते प्रत्येक राज्यामध्ये मानसोपचाराची बाजू सांभाळण्यासाठी वेगळे मंत्रालय हवे. परिस्थिती आताच गंभीर आहे. हे केले गेले नाही, तर आणखी गंभीर होणार आहे. आताच त्याबद्दल काहीतरी केले पाहिजे.

आपल्याकडे नैसर्गिकदृष्ट्याच एकाच वेळी कोठे तरी कोरडा दुष्काळ असतो, त्याचवेळी दुसरीकडे नद्या दुथडी भरून वाहत असतात आणि यामुळे कित्येक भागांमध्ये पुराचे थैमान असते. आपलीही वृत्तीही अशीच रामभरोसे चालणारी आहे. जोपर्यंत आपल्याला त्यामुळे जोपर्यंत काही बाधा पोहोचत नाही, तोपर्यंत आपला कशाशीच संबंध नसतो.

४) प्रसिद्ध चित्रपट संगीतकार खैय्याम यांनी त्यांच्या नव्वदाव्या वाढदिवसानिमित्त त्यांनी जवळजवळ दहा कोटी रूपयांची रक्कम एका ट्रस्टद्वारे चित्रपटक्षेत्रातील गरजूंसाठी वापरण्यासाठी दान केली.

त्यांचे हे दातृत्व वाखाणण्यासारखे अहेच, पण नव्वदाव्या वर्षातही त्यांची तब्येत अगदी ठणठणीत दिसली. त्याचे रहस्यही खय्याम यांनी इतरांच्या फायद्यासाठी शेअर करावे.

५) एबीपीमाझावरील माझा कट्टा या कार्यक्रमात आज महेश काळे व राहूल देशपांडे या दोघांची मुलाखत घेतली गेली.

शास्त्रीय संगीताशिवाय त्यांनी नवी हिन्दी चित्रपट गीते व त्याचबरोबर पाश्चिमात्य गाणीही लीलया सादर केली. अर्थात हे केवळ शब्दात सांगून भागणारे नाही. तुम्ही हा कार्यक्रम पाहिला नसेल तर जरूर पहा. असेच दर्जेदार कार्यक्रम सादर करण्याचा विचार असेल तर एबीपीमाझाने ‘कला कट्टा’ हा वेगळा कट्टा निर्माण करावा. अर्थात त्यावर बहुतेक भुक्कड मराठी चित्रपटांचे प्रमोशन करण्याचा हेतु नसावा.

या कार्यक्रमाचा पूर्ण व्हिडियो आतातरी उपलब्ध नाही. परंतु एबीपीमाझाच्या वेबसाइटवर या कार्यक्रमात गायलेली गाणी उपलब्ध अहेत.
वेबसाइटची लिंक: http://abpmajha.abplive.in/videos

#फुसके_बार

#Phusake_Bar