Submitted by सत्यजित... on 26 September, 2015 - 14:18
हासणे शिकलो जरी मी,यातना तितकीच आहे....
आजही जखमेत माझ्या वेदना तितकीच आहे!
धुंद होणे..लाजणे मग,ती मिठी गंधाळलेली...
लाभली नाही कधी रे..कल्पना तितकीच आहे!
हे खरे आहे खरे तर,मी तिला कळलोच नाही...
कळवले नाहीच मी..ही,वल्गना तितकीच आहे!
दश-दिशा माझ्या कवेशी,घेत मी आहे भराऱ्या...
भ्रांत घरट्याची खरे तर,वंचना तितकीच आहे!
मागण्यांचे मी निवेदन,जिंदगीला देत आलो...
ती तशी हतबल तुझ्याविन प्राक्तना तितकीच आहे!
मी जरी केलीच नाही,शर्थ तुजला जिंकण्याची...
जिद्द जगण्याची अजुनही,जीवना तितकीच आहे!
—सत्यजित
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा