कवी पावसाळी

मी कवी पावसाळी
थेंबात शब्द पाहतो
डोक्यातल्या ढगातून
कवितेचा पूर वाहतो

चमकून जाते मनात
कल्पनेची वीज
जन्म घेते उरात
कवितेचे बीज

एका सुरात जसा
ढगातून पाऊस गळतो
कवितेमध्ये तसाच
शब्दाला शब्द जुळतो

कुणी वाचो अगर ना वाचो
मी जाणारच लिहीत
कवितेचा पाऊस
पडतो माझ्या वहीत

माझ्या कवितेच्या पावसाचा
असतो टपोरा थेंब
घ्या रेनकोट किंवा छत्री
होणार तुम्ही चिंब