Submitted by डॉ.विक्रांत प्र... on 27 November, 2014 - 10:48
सरलाय गंध
कळतोय मला
विटलाय रंग
दिसतोय मला
प्राणात माझ्या
घट्ट साकळला
जन्म माझा
सलतोय मला
कुणाची वाट मी
पाहतो कशाला
सरलाय दिन
अंधार उशाला
उत्तरे जहाल
हवी काळजाला
श्वास कोळश्याने
परी काजळला
येती तमातून
अर्थशून्य कळा
हाय जन्म तुझा
हाही वाया गेला
विक्रांत प्रभाकर
http://kavitesathikavita.blogspot.in/
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
यु तो हर शाम उम्मीदोंमे गुजर
यु तो हर शाम उम्मीदोंमे गुजर जाती थी।
आज कुछ बात है जो शामपे रोना आया। .....
कधी कधी अशा उदासरंगी कविता खोट्या स्वप्नातून जागवतात.
धन्यवाद भुइकमळ..
धन्यवाद भुइकमळ..