आयुष्याची सरते मरगळ

खाचा खळग्यांच्या वाटेवर
कशी अचानक हिरवळ हिरवळ?
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

वसंत, श्रावण, कळ्या, फुलांचे
दिवस केवढे धुंद फुंद ते !
असून संगत चार दिसाची
उधळलेस तू किती गंध ते
सर्व पाकळ्यांच्या गालावर
अनुभवली हास्याची खळखळ
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

असा गुंततो भूतकाळच्या
जाळ्यामध्ये, तगमग भारी
वर्तमान रुचतो न मनाला
जरी भोवती झगमग सारी
आठवणीचा एक कवडसा
निशिगंधाचा पसरे दरवळ
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

तू नसल्याने जीवनात या
किती अजबसे घडू लागले!
रोजच सखये स्वप्नांनाही
स्वप्न तुझे का पडू लागले?
दिलास तू अंधार, शुक्रिया
लपवायाला माझी घळघळ
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

वळून मागे बघावयाचे
प्राक्तनात लिहिले असताना
भविष्यातली नको काळजी
जिवास, गतकाळी जगताना
विरहाच्या जखमांना आता
वहावयाचे आहे भळभळ
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

भीक मला दे एकच देवा
कधी तिच्यावर वेळ न येवो
पसरायाची पदर मागण्या
स्वयंभू तिचे जीवन होवो
नवी पालवी तिला मिळावी
म्हणून मजला हवी पानगळ
तुझ्या चाहुलीनेही माझ्या
आयुष्याची सरते मरगळ

निशिकांत देशपांडे. मो.क्र. ९८९०७ ९९०२३
E Mail--- nishides1944@yahoo.com