Submitted by जयदीप. on 19 July, 2014 - 09:25
समुद्राच्या लाटा
एक झाली की दुसरी
कधी उंच कधी छोटी
कधी संथ कधी उसळणारी
कधी चंद्र प्रकाशात न्हायलेली
कधी दुपारच्या उन्हात रणरणलेली
या सगळ्याने वाळू होत असलेले
दगड..
कधी अपेक्षांचे
कधी नात्यांचे
कधी गर्वाचे
कधी आदर्शांचे
कधी मैत्रीचे
हळूवार परिस्थितीच्या लाटांतून
सगळे सामावून घेत जाणारा समुद्र : आयुष्य
आणि हे स्तब्धपणे बघत राहणारा किनारा
मी
जयदीप
विषय:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
अभिनंदन मायबोली वर ५००००वा
अभिनंदन
मायबोली वर ५००००वा धागा आपल्या नावावर झाला
शब्द छान आहेत पण गद्यात
शब्द छान आहेत पण गद्यात वाचल्याप्रमाणे वाटतंय
सॉरी.....
उदयन धन्यवाद कविता : प्रांजळ
उदयन धन्यवाद
कविता : प्रांजळ प्रतिसादाबद्दल खूप आभार