Submitted by profspd on 30 June, 2014 - 02:29
वैभव आले, निघून गेले!
अत्तरापरी उडून गेले!!
काळाच्या त्या ओघामध्ये....
कळपखोरही सरून गेले!
काडीचा आधार मिळाला....
बुडणारेही तरून गेले!
पानगळीला समजू शकतो.....
वसंत सुद्धा छळून गेले!
आयुष्याच्या दशा लोंबती....
कोण कोण कुरतडून गेले!
प्रकाशण्याचे मोल चुकवले....
चरित्र हे काजळून गेले!
गरज संपली माझी तेव्हा.....
मला पाहुनी वळून गेले!
शब्द न शिरला डोक्यामध्ये....
सगळे डोक्यावरून गेले!
एक झुळुक हलकीशी आली...
पान बिचारे गळून गेले!
जितेपणी जाळले जगाने....
कलेवराला पुरून गेले!
-------प्रा.सतीश देवपूरकर
फोन नंबर: ९८२२७८४९६१
विषय:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
शब्द न शिरला
शब्द न शिरला डोक्यामध्ये....
सगळे डोक्यावरून गेले! >>
धन्यवाद
धन्यवाद
मूड छान सांभाळलाय आवडले काही
मूड छान सांभाळलाय
आवडले काही शेर
धन्यवाद
धन्यवाद
प्रत्येक प्रतिसादाच्या खाली
प्रत्येक प्रतिसादाच्या खाली तो ढन्यवाद चा शिक्का मारलाच पायजे का?
प्रोफेसर, किती साली रिटायर झालात हो तुम्ही?
धन्यवाद
धन्यवाद
आवडली
आवडली
धन्यवाद
धन्यवाद
मतला खूप आवडला धन्यवाद
मतला खूप आवडला
धन्यवाद
धन्यवाद
धन्यवाद
कळपखोर शब्दाचा अर्थ माहीत
कळपखोर शब्दाचा अर्थ माहीत नसल्याने तो शेर कळाला नाही.
कळपखोर म्हणजे स्वत:चा
कळपखोर म्हणजे स्वत:चा समूह/अड्डा/वर्तुळ/झुंड करून राहणारे
पानगळीला समजू शकतो..... वसंत
पानगळीला समजू शकतो.....
वसंत सुद्धा छळून गेले!
>>
गरज संपली माझी तेव्हा.....
मला पाहुनी वळून गेले!
>>>>>
एक झुळुक हलकीशी आली...
पान बिचारे गळून गेले!
>>>
हे शेर आवडले........
जितेपणी जाळले जगाने....
कलेवराला पुरून गेले!
>>> हा सगळ्यात जास्त आवडला
धन्यवाद
धन्यवाद